Κατά την Επανάστασιν του 1821, πολλοί Ζακύνθιοι φιλοπάτριδες, ήλθον εις την Πελοπόννησον και επολέμησαν γενναίως. Τους νεοελθόντες, μίαν ημέραν, εκεί που ήσαν εστρατοπευδευμένοι, είπαν εις ένα ν' αναβή εις τη ράχη και να ιδή αν ήσαν εκεί πλησίον Τούρκοι. Εκείνος, άμα ανέβη, είδε πολλούς Τούρκους και…

Κατά την Επανάστασιν του 1821, πολλοί Ζακύνθιοι φιλοπάτριδες, ήλθον εις την Πελοπόννησον και επολέμησαν γενναίως. Τους νεοελθόντες, μίαν ημέραν, εκεί που ήσαν εστρατοπευδευμένοι, είπαν εις ένα ν' αναβή εις τη ράχη και να ιδή αν ήσαν εκεί πλησίον Τούρκοι. Εκείνος, άμα ανέβη, είδε πολλούς Τούρκους και…

  1. Κατά την Επανάστασιν του 1821, πολλοί Ζακύνθιοι φιλοπάτριδες, ήλθον εις την Πελοπόννησον και επολέμησαν γενναίως. Τους νεοελθόντες, μίαν ημέραν, εκεί που ήσαν εστρατοπευδευμένοι, είπαν εις ένα ν' αναβή εις τη ράχη και να ιδή αν ήσαν εκεί πλησίον Τούρκοι. Εκείνος, άμα ανέβη, είδε πολλούς Τούρκους και λέγη εις τους άλλους: "Μουρές παιδιά, Τούρκοι είναι βίος (πολλοί), κόβε βρούλα δένε Τρούκους". Τότε του είπον οι άλλοι: "Πήγαινε, μουρέ, και πιάσε καμπόσους και φέρ' τσου εδώ". Εκείνος επήγε και αφού τον έπιασαν οι Τούρκοι, φωνάζει: "[…] Μουρές: Έπισα έναν Τρούκο"! -"Πάρτον κι έλα δω", του λένε, οι άλλοι. -Τόνε παίρνω μα δεν έρχεται" τους απαντά "Λάσκα, (άφησέ τον), κι έλα 'δω" του λένε. -"Λασκάρω, μα δεν λασκάρει, (δεν με αφήνει), τους απαντά
  2. Ψηφιακό τεκμήριο
  3. Ακαθόριστα
  4. ΚΕΕΛ, χφο. 2268Ε, σ. 1188-1189
  5. 2268
  6. Αρχείο Χειρογράφων
  7. 1910
  8. Ελληνική - Κοινή ελληνική
  9. Ελληνικά
  10. Μη προσδιορισμένη
  11. Παραδόσεις
  12. Τούρκοι; Ζακύνθιος αγωνιστής
  13. Εντοπιότητα
  14. Κόβε βρούλα, δένε Τρούκους
  15. Αχαΐα
    Ήλιδα Ηλείας
  16. Κορύλλος, Χρήστος
  17. Ελληνική Επανάσταση
  18. Πελοπόννησος.
  19. Δράση Ζακύνθιων αγωνιστών στην Πελοπόννησο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης
  20. Το κείμενο είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα. Παρεμβάλονται οι φράσεις των Ζακύνθιων αγωνιστών στην τοπική τους διάλεκτο, επειδή φαντάζουν αστείες στους Πελοποννήσιους αγωνιστές και τους προκαλούν το γέλιο, μαζί βεβαίως με το αστείο πάθημα του Ζακύνθιου αγωνιστή. Η θέληση των Πελοποννήσιων να κοροϊδέψουν τους Ζακυνθινούς αγωνιστές, παρότι ο Κορύλλος τουλάχιστον με σχόλιό του στην αρχή της παράδοσης αναγνωρίζει την προσφορά τους στην Επανάσταση, τους "επιτρέπει" να δημιουργήσουν αυτή την αστεία ιστορία για να τους κοροϊδέψουν, παρά την προσφορά αυτή. Η ιστορία θυμίζει "σκώματα" εναντίον κατοίκων από γειτονικά χωριά. Αν μάλιστα πρόκειται για αληθινή, τότε η επιθυμία τους αυτή νομιμοποιεί την αστεία διάθεση εναντίον ενός αιχμάλωτου συναγωνιστή, πράξη που κάτω από διαφορετικές συνθήκες δεν θα ήταν επιτρεπτή.