Δεν είναι πετριά του στραβού, είναι ανθρώπου που βλέπει. Ερμ. Όταν κανείς ξέρη κάτι για μιά υπόθεσή του, κάνει όμως πως δεν ξέρει τίποτα και μ'ένα λόγο σου το κτυπάει.
Η παροιμία βγήκε απ' αυτό τον μύθο. Μιά φορά κάποιος έκανε το στραβό, για να ζητιανεύη. Ένας άλλος τον πήρε χαμπάρι κ' έκανε κι αυτός τον στραβό, τον φίλεψε και ζητιάνευαν μαζί. Τώρα ο ένας προσπαθεί να γελάση τον άλλο. Λοιπόν ο πρώτος στραβός, μιά φορά σαν πήγαιναν απ' το λενα χωριό στο άλλο, στο δρόμο πήρε τα λεφτά του άλλου το 'βαλε στα πόδια και του 'λεγε πως τους πλάκωσαν κλέφτες. Ο άλλος που βλέπει καλά τι συμβαίνει "Α, ρε στραβέ, λέει, και να τον έβλεπα, ήταν να του δώσω μιά στο κεφάλι και να τον ρίψω. Και μαζί με τον λόγο του ο άλλος έπεφτε απ' τη πετριά, που του κάρφωσε. - Όϊ, λέει ο άλλος, τούτη ενν ερ ροτσιά του στραβού, ερ ροτσιά του μπλεπάμενου!".
