Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Login
Κεντρική πλοήγηση
Αρχική
Αναζήτηση
Παπάς, Δ. Α.
Default
Graph
Πρόσωπο
Παπάς, Δ. Α.
Είδος οντότητας
Πρόσωπο
Συγγραφέας
86
Προβολή λίστας
Εγώ χανέζης, εσύ κερατζής, κάποτε θ' ανταμωθούμε
Ζυμοφούρνιζι Κουρτέσιου, φέρ αλεύρ' κασσιδιάρ'
Ξύλα, κούτσουρα, δαυλιά καμμένα
Α(ι)λλοί που δεν ξιέται με τα νύχια τ'
Στ' κασσιδιάρ' του κιφάλ' βάρα όσο μπορείς
Ό,τι κάνεις, λάβεις, καρδιά μη σε πονέσ'(η)
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινασουν μαγειρεύουν
Κάηκι η μπάμπου στού κουρκούτ' φυσάει κι στου γιαούρτ'
Το μ'σιακό το βόδ' το τρώει ο λύκος
Να ΄καναν οι μυίγες μέλι θα 'τρωγα κι 'γώ η καημένη
Ακόμα δεν τον είδαμαν, Γιάνν(η) τον φωνάζουμε
Άλλαξ' ο κολιός κι έβαλε τη βράκα αλλιώς
Άμα παίρνης και δε βάνης, γρήγορα τομ πάτο φτάνεις
Πως παν τα παιδιά σ' κόρακα; Όσομ παν μαυρίζουν
Τ'ς υπαπαντής δεν έβρεξη, πίσ' ειν' ου χειμώνας
Στου κουφού τημ πόρτα, όσο θέλεις βρόντα
Ο καιρός τροχός
-Τ' έχεις Γιάννη; -Τ' είχα πάντα κι τ' αρνιά πάντα σαράντα
Ο γαμπρός και το πεπόνι, πολλούς απαλαθώνει
Το ζουμί ζημιά δεν φέρνει
Της νύχτας τα καμώματα τα γλέπ' η μέρα κι γελάει
Δώδεκα Αποστόλοι, καθένας τομ πόθο του
Μες σε χάρβαλο σακκί, θέλεις βάλεις, θέλεις μη
Ο καλός καλό δε βλέπει
Όποιος ζητάει δε χάνει κι' όποιος ρωτάει δε χάνεται
Βρέχ(ει) κι χιονίζ(ει) κι ου παπάς αρραβουνίζ(ει)
Τ' Αυγούστου στ' Δρίμες στα παννιά και του Μαρτιού στα ξύλα
Ου λύκους στην αντάρα χαίρετι
Είπαν του ζουρλού να πάη να χέσ(η) και πάει και ξεκουλώθ'κε
Πεινας, φίλε, να ζυμώσω;
Η νύφη όταν γεννιέται της πεθεράς ομοιάζει
Όχ'(ι) πως ήξιρις νύφ' μούν' όπως θέλ' η πιθιρά σ'
Πάρ' τον στον γάμο να σ' πή και του χρόνου
Αν δε βρέξ' (η), θα σταλάξ' (η)
Τσίτα παράς είνι
Όσο ο νους μου στο χωράφι, τόσο να βρεθούν τα βόδια
Όποιος ξυέται μοναχός τ', ξυέται καλύερα
Παπάς από τημ Πόλη, παπαδιά τα μολογάει
Σάνταλα μάνταλα κούφια καρύδια
Πολλά καλά στον έρημο, ξύλα και λιθάρια
Στη γειτονιά μας και στη γωνιά μας
Διαόλου μαζώματα, διαόλου σκορπίζματα
Λάδ' βρέχ' κάστανα χιουνίζ'
Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρ'(η)
-Έλα, γύφτε, να σε κάνουν βασιλιά - Κέδρα για κάρβουνα
Φασούλι του φασούλι, γιομίζει το σακκούλι
Ο Θιός να τ' αβγατίσ(η) κι ο Κατής να διακονήσ'(η)
Όπ' ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι
Με πορδές τ' αυγά δε βάφονται
Πέρ'σι έκλασε, φέτο βρώμ'σε
Όποιος πειναει κομμάτια βλέπει
Εκεί που δε σε σπέρνουν να μη φυτρώνης
Άλλαξ' ο κολιός κι έβαλε το φέσι αλλιώς
Αναμιράτι ρέτζιλα για να διαβούν τα ρούχα
Πίττα κόττα το Γενάρη, κόκοττας τον Αλωνάρη
Κάλλιο πέντε κάρβουνα, παρά χίλια πρόβατα
Παλιό άλογο καινούργια περπατ΄σια δε βγαν΄
Πιάσ'(ε) τον άπιαστο
Το μήλο κάτου απ΄ τη μηλιά θα πέσ'(η)
Ρωτώντας πας στημ Πόλη
Σκουθήτι πιθαμέν' να 'μπουν οι ζουντανοί
Τι να σ΄θ΄μηθώ κρομμύδ΄ μ΄, κάθε χαψιά σ΄κι δάκρυ
Στου γύφτου για προζύμ΄
Αγάλια - αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι
Άλλα 'ν' τα μάτια του λαγού κι άλλα 'ν' της κουκουβάγιας
Τι τρέχ' η μύτη σου γαμπρέ; Απ' το βαρύ χειμώνα
Και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα
Γλυκάθηκε η γριά στα σύκα και τρώει και τα συκόπ'λα
Κάλλια γαιδουρόδενε παρά γαιδουρογύρευε
Σ' αγαπώ, κυρά, να κλάνης, αλλά μην το παραξεκάνης
Πότε φύλλα πότε μήλα
Τ' ν έκαμι μπλέτς
Τώρα που 'βραμαν παπά ας θάψουμε πέντε – έξι
Όποιος θέλ' τα πολλά, χάνει κι τα λίγα
Ήλιους κι βρουχή παντρεύουντ' οι φτουχοί! Ήλιους κι χιόν(ι) παντρεύουντ' οι αρχόντ(οι)
Δείπνα πεθερά κι έλα να σε ψειρίσω
Ιξ κι ξηρός
Η ζήλεια να ήταν ψώρα, θα ψώριαζ' όλ' η χώρα
Τον έχ' κατσούλα
Δούλιψέ μ', κακουρίζκια, να μη γίνου σαν κι εσένα
Αλλού παπάς, αλλού τα ράσα
Ξύσ(ου), πόρεψε, την πασκαλιά σ' αλλάζω
Ο βογγώντας νικάει τον απηδώντας
Κάτσε στραβά και κρίνε ίσια
Ράβε, ξύλωνε, δουλειά να μή σε λείπη
Όποιος δε θέλ(ει) να ζυμώσ(η) όλ(η) 'μέρα κοσκινίζει
Παπάς, Δ. Α. -
Identifier:
753736
Internal display of the 753736 entity interconnections
(Node labels correspond to identifiers)
Loading..
Legend
Navigation
Info
Loading..
Controls
Freeze
Thaw
Fit
Narrowness
Inferred
