Τεκμήρια 1 εώς 13 από 13
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Τύπος γεγονότος:
Άλλο
-
Παραπομπή:
Επιστολαί Κωνσταντίνου Κούμα και Αδαμαντίου Κοραή σχετικαί προς Σμύρνην
Σελίδα αναφοράς: 20-24
- Πρόσωπα
- Βονδίτσης , Ιερόθεος
- Ο Ν. Βέης υπομνηματίζων επιστολήν του Κωνσταντίνου Κούμα δημοσιευομένην ενθ' ανωτ. (εν σελ. 4) προς Διόνυσιον Καλλιάρχην από 19 Ιανουαρίου 1817 αναφέρει τα εξής : " ... κατά ... φεβρουάριον του 1820 δια πατριαρχικής πράξεως εγκατεστάθη μητροπολίτης παροναξίας ο αρχιερεύς της υπό την μητρόπολιν Ιωαννίνων επισκοπής Βονδίτζης .......... Ιερόθεος καλούμενος και εκ' της θεσσαλικής Ζαγοράς καταγόμενος ... " Ο Ν. Βέης υπομνηματίζων επιστολήν του Κωνσταντίνου Κούμα δημοσιευόμενην ενθ' ανωτ. (εν σελ. 4) προς Διονύσιον καλιάρχην από 19 Ιανουαρίου 1817 αναφέρει τα εξής: " ... Αποσυρθέντος δε του Θεοφίλου Γ΄ (1806 - 1825) από του πατριαρχείου Αλεξανδρείας μετέθη υπό της Μεγάλης Εκκλησίας τη 26 Οκτωβρίου 1825 ο Νικάιας Ιερόθεος ... εις τον θρόνον του Αγίου Μάρκου, όπου και παρέμεινε μέχρι Σεπτεμβρίου του 1845, ότε και απέθανε ταφείς εν τω ορθοδόξβ πατριαρχικώ ναώ του Καΐρου. Ο Κλινοβίτης Ιερόθεος, ως πατριάρχης Αλεξανδρείας, πρώτος μεταξύ τών ομώνμυμων, ήλθεν εις σχέσεις προς τη Ρωσικήν αυλήν και προς τους [...] Ρώσσους κληρικούς, ανηγευερεν εκ βάθρων και ωκοδόμησεν εκκλησίας και άλλα πατριαρχικά οικοδομήματα εν Αλεξανδρεία και Καΐρω, όπου "και σχολείον ανωκοδόμησε χάριν της πτωχής νεολαίας των Χριστιανών". Αλλά το τέκνον του Κλινοβου και ετεί του πατριαρχικού θρόνου της Αλεξανδρείας δεν ελησμόνησεν ούτε την μακράν κώμη, όπου είδε τό φώς, ούτε τον τόπον, όπου κατά πρώτον αρχιερατικώς έδρασεν. Ούτε ο Αλεξανδρείας Ιερόθεος Α΄ δι' επιστολής, την οποίαν απηύθυνε τη 1 Δεκεμβρίου 1827 προς τους επ' ανεψιαίς γαμβρούς αυτού Γεώργιον Κουμπαρέλλην και Αθανάσιου Δημητρίου και εις τους επιτρόπους τού ναού του Αγίου Νικολάου εν τω Θεσσαλικώ Αλμυρώ εκληροδότησε χρήματα, τα οποία είχε να λάβη παρά των "Αλμυριωτών Χριστιανών", όπώς ταύτα [λαλεδώσιν] "εις μισθούς διδασκάλων των Ελληνικών μαθημάτων και μαθητού του αναζησομένου κατά τω [πολέμω] του Αλμυρού Ελληνικού Σχολείου". Τα χρήματα ... προήρχοντο εκ ... [πουνύ], το οτισίον ο Κλωσβίτης Ιερόθεος ως Επίσκοπος Ζητονίου είχε δανείσει εκ την κοινότητα Αλμυρού, όπως αυτόθε ανεγέρθή ο προμνημονευθείς τρισυπόστατος ναός του Αγίου Νικολάου. " Ο Ν. Βέης υπομνηματίζων επιστολήν του Κωνσταντίνου Κούμα δημοσιευόμενην ενθάνω]. (εν σελ. 4) προς Διονύσιον Καλλιάρχην από 19 Ιανουαρίου 1817 αναφέρει τα εξης : " ... Του Κλινοβίτην ιερόθεον, παραιτηθέντα από της μητροπόλεως Παροναξίας, διεδέχθη επί του θρόνου έτερος Ιερόθεος, τέως επίσκοπος Βονδίτζης · το μέχρι ημών περισωθέν περγαμηνόν πατριαρχικόν γράμμα, δι' ου ούτος εγκαθίσταται αρχιερεύς της κυριωτάτης μητροπόλεως των Κυκλάδων, εξεδόθη κατά Φεβρουάριον του 1820, μνημονεύει δε και του Εφέσου Διονύσιον του Καλλιάρχην. Ο Ιερόθεος Παροναξίας υπήρξε ενθουσιώδης φιλικός και παραδειγματικός αγωνιστής προς απελευθέρωσιν του Γένους τόσον όσον ολίγοι εκ των συγχρόνων αυτού κληρικοί. Ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος ως εξής εν συντόμω εκθέτει των κατά τον Αγώνα δράσιν του Ιεροθέου Παροναξίας: "Ο αρχιερεύς ούτος τι δεν έκαμεν; Κατά τας αρχάς της Επαναστάσεως ενεψύχωνε τους Έλληνας. Εφόρεσε στρατιωτικήν στολήν επίτηδες κατασκευασθείσαν και την είχεν εις τας μάχας, είχε δε (Γ) υπο την οδηγίαν του, και μετά των άλλων επολιόρκει τας Αθήνας, όπου έκαμε πολλαίς παλληκαριαίς προς παραδειγματισμόν των στρατιωτών. Εξόδευε δε και εξ' ιδίων τον δια τα πολεμοφόδια και τας τροφάς. Μετά ταύτα ήλθε και εις την Πελοπόννησον φορών των στρατιωτικών τον στολών εν καιρώ πολέμου. Εγένετο πληρεξούσιος εις την Συνέλευουν της Λιάδος, και εις την του Αόρους, και ύστερον ανέβη εις την Τριπολιτσάν, υπήρξε δε φίλος στενός τού Θ. Κολοκοτρώνη, έχων και άλληλογραφίαν με αυτόν. Η δραστηριότης και η φιλοπατρία του ιεράρχου τούτου δεν έχουν σύγκρισιν. " ... " (Γ) και στρατιώτας O Ν. Βέης υπομνηματίζων επιστολήν του Κωνσταντίνου Κούμα δημοσιευομένης ενθ' ανωτ. (εν σελ. 4) προς Διονύσιον Καλλίαρχη από 19 Ιανουαρίου 1817 αναφέρει τα εξής: " ... Τον Κλινοβίτην Ιερόθεον, παρακληθέντα από της μητροπόλεως Παροναξίας, διεδέχθη έτη του θρόνου έτερος Ιερόθεος, τέως επίσκοπος Βονδίτσης: .... εκθέτει την κατά του Ιερού Αγώνα δράσιν του Ιεροθέου Παροναξίας ο Αμβρόσιος Φραντζής, γράφων και άλλα και τα εξής : "Ο Παροναξίας Ιερόθεος αμά ότε ήρχισεν η επανάστασης ύψωσε την σημαίαν της ελευθερίας εις την Παρόναξον, έχων συνεργούς μεμνημένους εις τα της [φιλικής] εταιρείας, έτρεξεν εις διαφόρους νήσους παρακινών τους κατοίκους αυτών να μιμηθώσε το παράδειγμα των ομοθρήσκων των ... έγραψεν όπου έδει να προσέχουν ν' αντικρούουν τας αντενεργείας των εναντίων Συριανών και μάλιστα του Βρεττανικού πράκτορος Βιτάλε ... εφωδίασε δ' επομένως με αναγκαία πολεμοφόδια κτλ. και τινας όσοι εκ της Μικράς Ασίας είχον έλθει Χριστιανοί, αποστέιλας εξ αυτών άλλους μέν εις την Πελοπόννησον, άλλους δε εις των Κρήτων, και άλλους εξ την Χίον, και εις τον υψηλάντην, μεταβάς και ο ίδιος εκ' τών Πελοπόννησον, και σταθείς εις τα Τρίκορφα ικανάς ημέρας, επί κεφαλής δε των Παροναξίων στρατιωτών άφησε τον Παναγιώτην Δημητρακόπουλον, όπου μετ' αυτών παρέμεινε μέχρι της Αλώσεως της Τριπολιτζάς, οτε εισήλθε με την σημαίαν της ελευθερίας μετά των Πελοποννησίων. Ο επίσκοπος Παροναξίας μεταξύ των άλλων υπέφερε πολλάς καταδρομάς υπέρ πατρίδος, επροσκλήθη εις την Κωνσταντινούπολην δια φερμανίων και πατριαρχικής επιστολής του Πατριάρχου Ευγενίου, δια το να αντέκρυνε τας μηχανορραφίας τω Δυτικών κατοικιών των νήσων Τήνου, Νάξου, Σύρας καί Σαντορίνης ... " Ο Ν. Βέης υπομνηματίζων επιστολήν του Κωνσταντίνου Κούμα δημοσιευομένην ενθ' ανωτ. (εν σελ 4) προς Διονύσιον Καλλιάρχην από 19 Ιανουαρίου 1817, αναφέρει τα εξής : "... του Κλινοβίτην Ιερόθεον, παραιτηθέντα από τη Μητροπόλεως Παροναξίας, διεδέχθη επί το θρόνον έτερος Ιερόθεος, τέως επίσκοπος Βονδίτσης ... ... Λεπτομερέστερον εκθέτει την δράσην του Ιεροθέου Παροναξίας ο Αμβρόσιος Φραντζής: " ... Ο επίσκοπος Παρναξίας μεταξύ των άλλων υπέφερε πολλάς καταδρομάς υπέρ πατρίδος, επροσωλήθη εις Κωνσταντινούπολιν δια φερμανίων και Πατριαρχικό επιστολής του Πατριάρχου Ευγενίου, δια το να απέκρινε τας μηχανορραφίας των Δυτικών κατοίκων των νήσων Τήνου, Νάξου, Σύρας και Σαντορίνης, οίτυνες έγραφον τω Καπετάν Πασσά δια των ξένων Προξένων πολλά κατά των Ανατολικών, και ότι αυτοί είναι πιστοί ραγιάδες κ.τ.λ., το προσέφερον δε και χρήματα δια Βρετανικού πράκτορος δια να αυτενεργή κατά της επαναστάσεως, και να επιστρέψη τους νησιώτας εις την υποταγήν του Σουλιάνου, τα οποία και δεν εδέχθη κατ' ουδένα τρόπον · τας δε σταλείσας αυτώ επιστολάς τας διηύθυνε εις την τότε ελληνικήν διοίκησιν, ενί δε λόγω και ο ιεράρχης ούτος συνετέλεσε τα μέγιστα εκ τον ιερόν αγώνα, συνέτρεχε και συνεκινδύνευεν υπέρ πατρίδος, θυσιάσας ικανήν ποσότητα χρημάτων εις μισθούς ... και εις πολλούς δυστυχούντας Έλληνας ... " Ο Ν. Βέης υπομνηματίζων επιστολήν του Κωνσταντίνου Κούμα δημοσιευομένην ενθ' ανωτ. (εν σελ. 4) προς Διονύσιον Καλλιάρχην από 19 Ιανουαρίου 1817 να φέρει τα εξής: " ... τον Κλινοβίτων Ιερόθεον, παραιτηθέντα από της μητροπόλεως Παροναξίας, διεδέχθη επί του θρόνου έτερος Ιερόθεος, τέως επίσκοπος Βονδίτσης ... Τή 8 Σεπτ. 1824 ο περί ου ο λόγος Ιερόθεος μετεκλήθη εκ' Παροναξίας εις Ναύπλιον, όπου παρέμεινε μέχρι τον Ιουλίον 1825, κατά δε το διάστημα τούτο η Παρόναξος διωκήθη [επροσοπικώς] υπό του Θεοδοσιουπόλεως Ανθίμου και του Μυρίνης Σωφρονίου. Κατά δε τον Ιούλιον τού 1833 μετέσχεν ο Παροναξίας Ιερόθεος της εν Ναυπλίω συγκροτηθείσης αναφορικώς προς την ανεξαρτησίαν της εκκλησίας της Ελλάδος συνελεύσεως, καθ' ην έδειξε πίστιν εις τα πάτρια και ιταμότητα. Δυνάμει δε του από 21 Νοεμβρ./3 Δεκεμβρ. 1833 Β. Διατάγματος μετετέθη εις την επισκοπήν Επιδαύρον Λιμηράς "ο μέχρι τόυδε Παροναξίας Σ[εβασμιώτατος] Μητροπολίτης Κ[ύριος] Ιερόθεος", μετατεθέντος του Τήνου Γαβριήλ εις Νάξον. Βραδύτερον, κατά Δεκέμβρ. τού 1841, ο Ιερόθεος από τη Επιδαύρου Λιμηράς μετετέθη εις την επισκοπήν [Ακαρνάκας, η οτιστια] μετ' ολίγον συμπεριέλαβε και την επισκοπήν Καλλιδρόμης και μετανομάσθη " Ακαρνανίας και Αιτωλίας" ... " Ο Ν. Βέης υπομνηματίζων επιστολήν του Κωνσταντίνου Κούμα δημοσιευομένην ενθ' ανωτ. (εν σελ. 4) προς Διονύσιον Καλλιάρχην από 19 Ιανουαρίου 1817 να φέρει τα εξής: " ... τον Κλενοβίτων Ιερόθεον, παραιτηθέντα από της Μητροπόλεως Παροναξίας, διεδέχθη επί του θρόνου έτερος Ιερόθεος, τέως επίσκοπος Βονδίστης ... απήγγειλεν η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος καταγγελίαν εις τον Ιερόθεον ως παραβάτην ωρισμένων κανόνων και εκάλεσεν αυτόν τη 24 Φεβρ. 1847 να εμφανισθή ενώπιον αυτής, όπως δικασθή. Αλλ' ο ιταμός Ιερόθεος Ακαρνανίας και Αιτωλίας διεμαρτυρήθη κατά της κλήσεως της Ιεράς Συνοδου, της οποία δύο μέλη δεν εδέχετο κανονικούς δικαστάς και εζήτησε συμφώνως πρός τους κανόνας να δικασθή υπό δώδεκα επισκόπων. Μεθ' ο η Ιερά Σύνοδος παρανόμως και σκληρώς εξέδωκεν απόφασιν, καθ' ην ο Ιερόθεος καθηρείτο παντελώς από του αρχιερατικού αξιώματος και η απόφασις αυτή επεκυρώθη υπο της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Κατά το έαρ του 1847 ο Ιερόθεος εγκατέλειπε την Ελληνικήν Πολιτείαν και κατέφυγεν εις Ζάκυνθον, όθεν επέστρεψε μετά τρία περίπου έτη εις Αθήνας, όπου και απέθανε τη 1 Ιουλίου 1851, ταφείς κατ' ιδίαν αυτού θέλησιν ως απλούς μοναχός. Τοιούτον υπήρξε το τέλος του κατά την Επανάστασιν μεγάλου Αγωνιστού Ιεροθέου, μητροπολίτου Παροναξίας. Ας σημειωθή, ότι η Ιερά Σύνοδος είχε βραχί προ του θανάτου αυτού ακυρώσει τήν απόφασιν, καθ' ην ο όντως σεβάσμιος ιεράρχης είχε καθαιρεθή παντελώς από της αρχιερωσύνης αυτού."
