Ιάκωβος, Μήλιος

Ιάκωβος, Μήλιος

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
  3. Τύπος γεγονότος: Άλλο
  4. Παραπομπή: Bibliographie Hellenique ou description raisonnee des ouvrager publier par des Grecs au dix-huitieme siecle, par.
    Σελίδα αναφοράς: 311-314
  5. Πρόσωπα
  6. Μήλιος , Ιάκωβος
  7. Εις το υπό Legrand περιγραφόμενον ένθ' ανωτ. (αριθ. 309) βιβλίον : "ΠΕΤΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ, μετά των ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ συντεθείσα, υπό του ποτέ θεοφιλαστάτου επισκόπου ΗΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΤΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΝΕΩΣ (sic) και εντυπωθείσα πλείστη επιμελεία και δαπάνη, του αιδεσιμωτάτου πρωτοπαπά κεφαλινίας (sic) κυρίου Φραγγίσκου πατρός αυτού εν τω 1718 νυν δε αύθις μετατυπωθείσα δια δαπάνης και επιμελείας, του ΡΟΥΣΗ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΝΤΟΥΡΟΥΣΗ, εκ Κοζένις (sic). Εν τω 1743. εν μηνί Απριλλίω 20. Εν Λιψία." δημοσιεύονται α') Επιστολή "τοις φιλοχρίστοις αναγνώσταις" ην υπογράφει "Εν τη πόλει Βοροσλανία αψμγ΄, σεπτεμβρίου α΄. ο εν Ιερομονάχοις ελάχιστος Ιάκωβος ο εκ Μήλου." Η επιστολή, αναδημοσιευομένη υπό του Legrand, παρέχει πληροφορίας αναφερόμενας εις την έκδοσιν του βιβλίου. β') "Ιακώβου ιερομονάχου του Μηλίου στίχοι ηρωϊκοί εις τον θεοφιλέστατον επίσκοπον Ηλίαν τον Μηνιάτην, Ήλιος ως ζην ήματι ήλθες ρ' Ηλία πάσιν· ηΰτε μήνη νυκτί λόγοις σοις, Μηνιάτα, φαίνεις. Μούνος επώνυμον ηελίω μήνη τε διπλούν σον, θειότατ', είκασας, ως το πίκλημα φερώνυμον είναι." γ') "Έτεροι του αυτού εις τον τιμιώτατον Ρούσην. Ευκλεές αγιγόνοισι μέτα 'σται σ' ούνομα, Ρούση, ευκλεές αυτοίς δώρον ορέξαντ' ειν δαπάναις σαις, Πέτρην σκανδάλου, πόνον Ηλίου Μηνιάτας. Χαίρε μεγ' όλβιε κ' είν ουρανοίς δέχνυσο μισθόν." δ') "Έτεροι του αυτού εις τον αναγνώστην ως από της βίβλου. Χείρες Μηνιάτου τεύξαν με πέτρην προβόλειον, τους καινούς κενεών μύθους όφρα κάρτεϊ συνθλώ. Χείρεσιν ουν με λαβών φίλ' υπερφίαλον κάρα βάλλε Λατίνων, Χριστοίο κατ' αιρόμενον σωτήρος, Δαβίδης ώσπερ Γολιάθ οβρίμοιο γίγαντος. Δωτίνην δε δίδωσί με Ρούσης Κοζενιώτης." ε') "Έτεροι στίχοι πολιτικοί εις ιδιωτικήν τάσιν (sic) Ει ερωτάς, ω φίλε μου, ακούσαι το όνομά μου, Πέτραν σκανδάλου λέγουσι πάντες του πίκλημά μου· Ηλίας με εσύνθεσεν ο θείος Μηνιάτης, Κερνίκης ο επίσκοπος, ο Κεφαλληνιάτης. Στερεωμένη στέκομαι, γλώσσας τρίβω Λατίνων, ως ο κρημνός τα κύματα εις τον αιγιαλόν εκείνον· Εν τη Λιψία με ετύπωσε Βερνάρδος Χριστόφορος, όστις τυπογράφος άριστος έστ' ως ουδένας άλλος· τα έξοδα επλήρωσε πραγματευτής ο Ρούσης, Κοζενιώτης και υιός Ιωάννου Κοντορούση. Λάβε με εις τας χείρας σου, καλώς ανάγνωσαί με, και ένδον εις τα στήθη σου εύμορφ' απόθεσαι με· νοήματ' έχω εύμορφα και να τα ενθυμάσαι, δια να τ' αποκρίνεσαι ότ' άλλος ερωτά σε· έχω εν ταις αγκάλαις μου λόγια διδασκάλων ανατολικών και δυτικών και πολλών σοφών άλλων. Δόγματα είναι αλάνθαστα όφελος της ψυχής σου, καλότυχος αν τα κράτης μεσ' εις την κεφαλήν σου· όταν με διαβάζης μακάριζε τον Μηνιάτην Ηλίαν, και εύχον να έχης βοηθόν την δέσποιναν Μαρίαν, δεήσου ακόμι τον θεόν να έχωσιν υγείαν ο Ρούσης και η συμβία του μ' όλα τους τα παιδιά. Ύστερον αν δεν βαρύνεσαι δεήσου δια να σώση και την ψυχήν την αμαρτωλήν ωχ να ελευθερώση εκείνου όπου έγραψε τους στίχους όπου βλέπεις, και συ εις την κρίσιν του θεού πλούσια να το εύρης. Εις τους χιλίους χρόνους τρεις σαράντα και επτακόσιους από την ένσαρκον Χριστού γέννησιν του σωτήρος, εις την πρώτην εγράφηκαν μηνός του σεπτεμβρίου, εν τη περιφήμω και κλεινή πόλει Ποροσλοβίου· δάκτυλοι δε τους έγραψαν Ιακώβου Μηλιώτου. Ιερομονάχου ευτελούς έλληνος νησιώτου· ον έχουσ' εφημέριον οι ευσεβείς Ρωμαίοι πραγματευταί όπου ευρίσκονται εις εκείνα τα μέρη, και ο θεός να τους βοηθή πάντοτε εις τα έργα όπου κοπιάζουν, και να ευτυχούν νύκτα και την ημέραν."