Ιάκωβος, Λιτζάς-Αγράφων

Ιάκωβος, Λιτζάς-Αγράφων

Τεκμήρια 1 εώς 2 από 2

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
  3. Τύπος γεγονότος: Άλλο
  4. Παραπομπή: Βίος Ευγένιου Ιωαννουλίου του Αιτωλού
    Σελίδα αναφοράς: 56
  5. Πρόσωπα
  6. Λιτζάς-Αγράφων , Ιάκωβος
  7. Κατά Γόρδιον ότε ήρχισεν ο κατά την Κρήτην πόλεμος "πολλή τις ην κατά θάλατταν η ταραχή ... πολύν δε και οι τα παράλια οικούντες είχον τον φόβον. Διο και ύποπτον πάνυ την της Αιτωλίας παραλίαν είναι οιηθείς" ο Ευγένιος Ιωαννούλιος "εις Καρπενήσιον διέγνωκεν ανελθείν προτρεπόμενον έχεν επί τούτω αυτόν και Ιάκωβον τινα ιερομόναχον, εκείθεν το γένος έλκοντα, προευτυχόντα αυτώ εκεισέ ποτε γενομένω της παιδείας ένεκεν επί το Ανατωλικόν κατελθόντα, ον της επισκοπικής αξίας μετά ταύτα τυχείν ο λόγος εδήλωσε μεν εκ πρότερον, δηλώσει δε και προϊών ακριβέστερον." Εν σ. 58 προσθέτει ότι ο Ιάκωβος ήτο μαθητής του Ιωαννουλίου και εν Καρπενησίω ως ήτο φιλομαθής μεν ως ουδείς έτερος, αφνής δε πολλώ τω μέτρω." Κατωτέρω εν τη αυτή σελ. ε' και εν σελ. 59 λέγει ότι ο Αναστάσιος παντοδύναμος ο Ιάκωβος, ο Ιωσήφ Αρβανιτάκις και ο ιατρός Νικόλαος ήσκησαν σφοδράν πολεμικήν κατά του Ιωαννουλίου και δια να τον κατασθήσουν υποχείριον τον προέτρεψαν τον Ιάκωβον "της επισκοπικής επιλαβέσθαι + αρχής, καίτοι ετέρου όντως του ταύτην εθύνουντος και παραιτησαμένου .... ο και γέγονε συνδρομή τε τη παρ' αυτών και ετέρου αυτοίς ομοφρόνεντων εκ της κωμοπόλεως. Είχον τε το βουλόμενον, και τω μαθητή και επισκόπω τον καθηγητήν εν πάσιν [υποαύπτειν] τοις παρ' αυτού και λεγομένοις και πραττομένοις ηνάγκαζον. Οις και ούτος χαριζόμενος, ει και τη της αρχιερατικής αξίας υπεροχή του καθηγητού μάλα διέφερεν, αλλ' ου και της παλιάς και της άλλης και είχεν αρετές ηδείτο και της προτέρας προς αυτόν σχέσεως, ως ανδραπόδω δε μάλλον διενοείτο και ουδενός λόγου αξίω." Προ τοιάυτης καταστάσεως ο Ιωαννούλιος απεφάσισε να καταφύγη εις την βοήθειαν της μεγάλης εκκλησίας και να κάμη τον ναόν της αγίας Τριάδος πατριαρχικόν σταυροπήγιον "Και ... μικρού και πεποίησεν ει μη παλινωδίαν ο μαθητής αυτού ήσεν επίσκοπος. Ούτος, γαρ πρώτος πάντων μεταμεληθεί συγγνώμην ήτει των προς αυτόν γενομένων και ου μόνον ολα απέτυχε ταύτης, αλλά ως πολλής έκτοτε και μέχρι παντός απήλαυε παρ' αυτού της φιλίας και μαθητού μάλλον και επισκόπου τάξιν εδείκνυε προς αυτόν."