Τεκμήρια 1 εώς 4 από 4
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Τύπος γεγονότος:
Άλλο
-
Παραπομπή:
Bibliographie Hellenique ou description raisonnee des ouvrager publier en grec par des Grecs aux XV et XVI siecles
Σελίδα αναφοράς: 150-152
- Πρόσωπα
- Ζυγομαλάς , Ιωάννης
- Υπο του Legrand βιογραφούντος τον Θεόδωρον Ρέντιον δημοσιεύεται (εκ του Cod. Vatic. graec. Ottob. 75, f. 151v a 152r) επιστολή τούτου προς τον Ιωάννην Ζυγομαλάν [1579] Επιγρ.: Θέοδωρος Ρέντιος Ιωάννη τω Ζυγομαλά, της μεγάλης εκκλησίας ρήτορι σοφωτάτω, ευ πράττειν. Inc.: Α προς τους επιφανεστάτους Καρδινάλεις επέστειλας περί του ελληνικού γυμνασίου, σευατόν ως μάλιστα ησθέντα δηλών επί τη τούτου καθιδρύσει... Des: ... και των λοιπών εν τη μεγάλη εκκλησία θεών και ιερών ανδρών Έρρωσο. Απο Ρώμης, του ͵αφοθ΄ έτους εκατομβαιώνος ςη φθίνοντος. Δια της επιστολής ταύτης ο Θεόδωρος Ρέντιος εξαίρει την σημασίαν της ιδρύσεως του ελληνικού Κολλεγίου Ρώμης υπό του πάπα Γρηγορίου ΙΓ΄ και πληροφορεί τον Ιωάννην Ζυγομαλάν περί του τρόπου της εν τη σχολή ταύτη αγωγής και παιδείας των νέων: ͵«... Ίστε ότι πρώτον απάντων και μέγιστον παρ' ημίν νομίζεται το τους παίδας τούτους οσίως και αγίως διάγοντας παιδεύειν, και τα θεία ευσεβούντας. Τούτου δη χάριν ταις των εορτών ημέραις, από μεν των άλλων της έξω σοφίας λόγων σχολήν άγγει, τοις δε Χρυσοστόμου και Βασιλείου και των άλλων του ιερού καταλόγου ενασχολούνται συγγράμμασιν, ως έχωσι των της ελληνικής παιδείας εκλεγόμενοι τα κάλλιστα εις την αληθή σοφίαν, ήπερ μόνη το μακαριώτατον εστί των ευσεβών τέλος, αναφέρειν ταύτα. Όπως δε μηδέ των της ανατολικής εκκλησίας θρησκειών και ακολουθών ενδεείς ώσι, δέδοκται τω παναγιωτάτω πατρί και ναόν οικοδομηθήναι μεγαλοπρεπέστατον Γρηγορίου του θεολόγου του ομωνύμου αυτώ, ενώ η των Γραικών εκκλησιαστική τάξις διατηρηθήσεται· ιερείς δε τις των εκ του ημετέρον γένους μετακληθήσεται του ναού προστησόμενος, ουχ ο τυχών, αλλ' ος αν τη τε του βιού οσιοτητι και τοις άλλοις τω ιερατικώ προσήκουσι τάγματι παρά πάσιν ευδοκιμών, της ασκητικής αρετής φέρη τα πρωτεία........... »Τα μεν ουν περί την αρετήν και την ευσέβειαν ούτως ημίν έχει. Τα δε περί τους λόγους και την σοφίαν ουχ ως αν τις των φθονούντων ειπείν ευκαταφρόνητα, αλλά και των εν τοις δημοσίοις αναγινωσκομένων γυμνασίοις πολλώ βελτιώ και χρησιμώτερα. Ου μόνον γάρ τα της γραμματικής, και της τονογραφίας, και της ποιητικής, μανθάνειν έσται τοις νέοις, αλλά και προπαιδευθείσιν ικανώς εν τούτοις προβιβάζεσθαι περαιτέρω, διαλεκτική τε και ρητορική εγγυμναζομένοις και θεολογίαν μιμουμένης (sic). Τω μεν ουν θεολογίαν επαγγέλεσθαι προελομένω, μανθάνειν εξέσται των παρ' ημίν διδασκάλων ακροατή γινομένω· τω δε φιλοσόφων θεωρίας ηδομένω, και τούτω παρά των τα του Αριστοτέλους εξαγομένων εξέσται εμφορείσθαι· ώστε, τοιούτων υποτεθεισών αρχών, ελπίς εστί βεβαιά την αρχαίαν σοφίαν και περί τα θεία επιστήμην αναλήψεσθαι τω χρόνω ποτέ τους νυν δυστυχούντες Έλληνας....».
