Τεκμήρια 1 εώς 4 από 4
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Τύπος γεγονότος:
Άλλο
-
Παραπομπή:
Notice biographique sur Jean et Theodose Zygomalas
Σελίδα αναφοράς: 117-119
- Πρόσωπα
- Ζυγομαλάς , Ιωάννης
- Υπο Legrand δημοσιεύεται (εκ του Cod. Hist. 552 της βιβλιοθ. Στουτγάρδης) επιστολή του Ιωάννου Ζυγομαλά προς τον Ιάκωβον Ανδρέου (15 Μαϊου 1576) Επιγρ.: «Τω σοφωτάτω και λογιωτάτω ανδρί, κυρίω Ιακώβω του Ανδρέου, τω της θεολογίας διδασκάλω και πραιποσίτω, αλλά δη και καγκελλαρίω αξιωτάτω, δοθείη». Inc: Τω σοφωτάτω Ιακώβω τω της θεολογίας διδασκάλω... Ιωάννης ο της Χριστού μεγάλης εκκλησίας εν Κωνσταντινουπόλει μέγας ερμηνεύς χαίρειν. Ει και άχρι του παρόντος αγαθή μόνη φήμη πρότερον... Des: ... ετίμησε και ανεβίβασεν, ει και ανάξιον, αλλ' ουν ατε δούλον αυτού πιστότατου. Έρρωσο. Απο του εν Κωνσταντίνου πατριαρχείου, μαϊου ιε΄, ͵αφος΄, ο κατά πάντα της αυθεντίας σου Ιωάννης και μέγας ερμηνεύς της μεγάλης του Χριστού εκκλησίας. Δια της επιστολής ταύτης ο Ιωάννης Ζυγομαλάς εκφράζει φιλικά αισθήματα προς τον «σοφώτατον εν θεολόγοις» Ιάκωβου Ανδρέου και πληροφορεί τούτον ότι «ήδη τα πατριαρχικά γράμματα τα εις απόκρισιν όντα των κεφαλαίων, ων πέμψαντες ηρωτήσατε περί της ημετέρας θρησκείας, συν θεώ, αναγκάσει και παραινέσεσιν ημετέραις τελειωθέντα, σήμερον ενεχειρίσθησαν ω είπομεν κυρίω Στεφάνω τω εκκλησιαστή [Γερλαχίω], τω του διακομισθήναι υμίν την φροντίδα αναδεξαμένω. Νομίζω γούν, θεολόγων άριστε, τα πεμπόμενα υμίν ταύτα πατριαρχικά γράμματα ευφρανείν υμάς εν μέρει καλώ, ή τολμώ ειπείν και εν τοις κυριωτέροις, ων επέμψατε ζητημάτων και κεφαλαίων της πίστεως υμών.» Εν συνεχεία αποκαλείται ο Ζυγομαλάς «ου μόνος γνωστός αλλά και πιστός δούλος της ιεράς και θείας του θεοφρουρήτου και σεβαστού καίσαρος μεγαλειότητος Μαξιμιλιανού·» Τέλος δε σημειούται· «Και ετι σημείον, οτι ήδη έτη ι΄ προς υμάς, ήτοι εις Βιέναν σωματικώς παραγενέσθαι με της οδού αψάμενον, μετά της συνοδείας του ποτέ άρχοντος κυρίου Μιχαήλου, οπισθορμήτους άπαντας ημάς εποίησαν, ως οι πάντες σχεδόν των αυτόθι οίδασι, και ως η αυθεντία σου θεάση εκ του ίσου του γράμματος, ο τηνικαύτα παρά του ώδε πρέσβεως έφερον. »Τέλος γίνωσκε λίαν με κεκοπιακέναι και κοπιάσειν με έτοιμον όντα εν τω συντεθεικέναι με και γεγραφέναι α πέμπονται υμίν πατριαρχικά γράμματα. Τω εμώ γαρ οφφικίω η ενέργεια αυτή ανάκειται· ρήτορα γαρ όντα με πρότερον πατριαρχικόν, ήδη ο αγιώτατος πατριάρχης εις μέγαν ερμηνέα των της μεγάλης εκκλησίας γράφων ετίμησε και ανεβίβασεν, ει και ανάξιον, αλλ' ουν ατε δούλον αυτού πιστότατον...»
