Τεκμήρια 1 εώς 2 από 2
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Τύπος γεγονότος:
Άλλο
-
Παραπομπή:
Ιστορικά σημειώματα εκ του βιβλίου των εν Νάξω Καπουκίνων 1649-1753
Σελίδα αναφοράς: 69-70
- Τοπωνύμια
- Επισκοπή η
- «1675. Κατά το έτος τούτο ο Δανιήλ ιππότης του εν Μελίτη Τάγματος πειρατής, συνελήφθη υπό βαρβαρικών πλοίων παρά την νησίδα Επισκοπήν· μετά πεισματώδη δε κ΄ γενναίαν αντίστασιν, πάντα τα εν τω πλοίω ηρπάγησαν ανήκοντι μεν αυτώ, αλλά κυβερνωμένω υπό του αυτού ανεψιού. ο Δανιήλ πυρπολήσας το υπ' αυτού κυβερνώμενον πλοίον απεβιβάσθη εις την νήσον μετά του πληρώματος, προσέφερε δε τοις κατοίκοις μέγα χρηματικόν ποσόν ίνα σώσωσιν αυτόν, αλλά τα βαρβαρικά πλοία αποβιβάσαντα άνδρας κατεδίωκον αυτούς. οι νησιώται δεν εχορήγησαν άσυλον τας καταδιωκομένοις, αλλά συλλαβόντες κ΄ δέσαντες παρέδωκαν, ούτω ο Δανιήλ κ΄ ο αυτού ανεψιός αιχμαλωτισθέντες απήχθησαν εις Βαρβαρίαν, ένθα κατά το αυτό έτος απέθανον από λοιμού. Ο Δανιήλ ην καλός ημών φίλος, κ΄ προυτίθετο να ευεργετήση ημάς διά ανιδρύσεως μοναστηρίου εν Παροικία, ευηργέτησιν ημάς πολλάκις εν Α[...] κ΄ εδωρήσατο ημίν αρτοφόριον κ΄ παραπέτασμα εξ ερυθράς μετάξης. Οι πειραταί Κρεβελιέρης, Ωνωράτις, Οράνζος κ΄ άλλοι μαθόντες την υπό των κατοίκων της επισκοπής γενομένην παράδοσιν του Δανιήλ κατεάλευσαν εκεί μετά πέντε ή εξ πλοίων ηρήμωσαν κ΄ ελεηλάτησαν την νήσον.» (Βιβιλ. καπουκ. σ. 119)._ Εν υποσημ. σ. 70 ο Ζερλέντης λέγει: Το σημείωμα προεδημοσιεύθη ατελές (Ιακ. Μ. Μαρκόπολι, Τουρκικαί βιαιοπραγίαι εν Ναούση της Πάρου, εν Νάξω 1893 σ. 7-8). Αλλά το κακούργημα των πειρατών εγένετο κατά της νήσου Τήλου, της τπό των Φράγκων καλουμένης Επισκοπής. διότι η εις απεδόθη παρά την Αντίπαρον νησίδα Δεσποτικό, την παρά των αρχαίων Πεπάρηθον καλουμένην, κ΄ τότε ην άοικος κ΄ νυν. Ο ψευδοφεβούρος εκ μοχθηρίας κ΄ κακίας κακοβούλως διαστρέφει την αλήθειαν του γεγονότος σημειούμενος: «Il capitano Daniele Francese havendo fatto naufragio verso Piscopi, i Greci habitanti di quell' isola, avvedutisi di questo, accorsero per pigliare le robe, che nuotovano sorta l' acqua, e che il maze gettava al lido. Non contenti di questo bottino, ch' era considerabile, peresero il capitano, e fattolo schiavo le vendettero à Turchi,non ostante promettesse loco tre mila scudi per lo suo riscatto, e che gli havessero qiurato di dargli la liberta, purche rivelasse dove erano nascosti i suoi danari, come aveva gia fatto. Questa azione cosi barbara saputani dal signor Kervilier, provensale, lo mosse à tanto sdegno contra que' perfidi isolani, che determino denedicarsene, e à ta; effetto ando à trovargli, e li castigo conforme meritava la loro inhumanità.» (Michele Febura, teatro della turchia... p. 386). Ο Φεβούρος φλυαρεί. Οι Τήλοοι ηδύναντο να αρνηθώσι την σύλληψιν κ΄ παράδοσιν αυτών εις τους εκ Βαρβαρίας αποβάντας πειρατάς; άλλως θα κατέστρεφον ούτοι την νήσον._
