"Κωνσταντίνος Δουδέσκουλος. Ούτος εις τους κατά καιρόν αυθέντας της Βλαχίας εστάθη και σπαθάρης, και λογοθέτης, και βόρνικος, και μπάνος, ετιμήθη με τους μεγαλείτερους αρχοντίους, ως άξιος και ξεχωριστός από όλους. Ήν γαρ άνθρωπος μεγαλοπρεπής και μεγαλόσωμος. Με έδωκεν, όταν ήμουν εις Βουκουρέστι με το τίμιον ξύλον, ως πεντακόσια γρόσια. Υπεσχέθη, έβαλε και μετάνοιαν εις το τίμιον ξύλον, να έλθη μαζί μου εις το Άγιον Όρος, τον εμπόδισε δε ένας ιερομόναχος, και έμεινεν. Έγινε δε καλόγηρος, και μετωνομάσθη Κλήμης, και απέθανεν. Ο θεός να τον αναπαύση. Τοιούτος άρχωντας Βλάχος και Μπόγδανος δεν ξαναγεννάται!"