Διονύσιος

Διονύσιος

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
  3. Γεγονός: Βιβλιογράφος
    Τύπος γεγονότος: Επαγγελματική ιδιότητα
    Χρονολογία γεγονότος: 18ος αιώνας
  4. Παραπομπή: Κατάλογος χειρογράφων κωδίκων της βιβλιοθήκης του Κυριακού της κατά το Αγιώνυμον Όρος του Άθω Ιεράς και Μεγαλωνύμου Σκήτης της Αγίας Θεομήτορος Άννης
    Σελίδα αναφοράς: 513-514
  5. Πρόσωπα | Επαγγέλματα | Εκδόσεις
  6. Διονύσιος
  7. Ο υπ΄αρ. 60 κώδιξ του κώδιξ του Κυριακού της σκήτης της Αγίας Άννης (του 18ου αι.) φέρει εν τέλει [περί την σελ. 415] ρην σημείωσιν: "εν έτει σωτηρίω αψνε΄[=1755]" Εν αρχή φύλλα δύο άγραφα άνευ αριθμών, μεθ ΄α ο πίναξ των περιεχομένων εν φύλλοις πέντε, άνευ επίσης αριθμών῾ έπονται έτερα δύο άγραφα, και τρίτον περιέχον επί της β΄όψεως ταύτα: "Ιστέον, ότι οι εν τήδε τη βίβλω εμφερόμενοι θείοι λόγοι, είσι γουν σύγγραμμα του θαυμασιωτάτου ως αληθώς και θεολογικωτάτου αγίου Συμεών, συγγραφέντε μεν παρ΄αυτού ελληνιστί, δι΄εμμέτρων διαφόρων στίχων, μετανεχθέντες δε εις ην πρόκεινται απλουστάτην φράσιν παρά του καυσοκαλυβίτου ιεροδιακόνου Νεοφύτου του Πελοποννησίου, δι΄επιμελείας και σπουδής, συνδρομής τε ότι πλείστης και δαπάνης του αοιδοίμου Παρθενίου του αγιοαρτεμίτου προς ωφελείαν των αναγινωσκόντων῾ εγγράφησαν δε ούτοι δια χειρός μεν οικτροτάτου τινός Διονυσίου, προτροπής δε του διαληφθέντος αοιδίμου Παρθενίου, του και γέροντος και πατρός χρηματίσαντος τούτου῾ παρ΄ου [ενν. Διονυσίου] και αφιερώθη η βίβλος αύτη εις το περικαλλέστατον κυριακόν της πανενδόξου θεοπρομήτορος αγίας Άννης, της κατά το αγιώνυμον όρος διαβοήτου σκήτης του Άθωνος῾ και οι ταύτων αναγινώσκοντες υπερεύχεσθε αυτού τε και του πατρός αυτού῾ όστις δε και οποίος αποξενώσει αυτών εκείθεθεν, εχέτω αντίδικον την δικαίαν θεοπρομήτορα εν τη δικαία ημέρα της δικαία ημέρα της δικαίας δίκης του δικαίου των απάντων κριτού῾ εν έτει σωτηρίω αψοε΄[=1775]".