Τεκμήρια 1 εώς 11 από 11
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Τύπος γεγονότος:
Άλλο
-
Παραπομπή:
Επανορθώσεις σφαλμάτων παρατηρηθέντων εν τη Νεοελληνική Φιλολογία του Κ. Σάθα. Μετά και τινων προσθηκών
Σελίδα αναφοράς: 38-40
- Δάρβαρις , Δημήτριος
- Ο Δημητρακόπουλος ελέγχων τα εν σελ. 564 της Νεοελλην. Φιλολ. του Κ. Σάθα γράφει διεξοδικώς τον βίον του Δαρβάρεως. Εκ τούτου παρέχομεν τα κυιρώτερα σημεία: Δημήτριος Δάρβαρις, εγεννήθη τη 13 Αυγούστου 1757 εν τη πολίχνη της Μακεδονίας Κλεισούρα. Ο πατήρ αυτού ωνομάζετο Νικόλαος η δε μήτηρ Οκταβία. Εν Κλεισούρα η οικογένεια αυτού ωνομάζετο Πεντάδες διότι συνίστατο εκ πέντε αδελφών· το δε όνομα Δάρβαρις (σλαβιστί ξυλοπώλης) έλαβεν ο πάππος αυτού Δημήτριος και ο του πάππου αδελφός Νικόλαος εν έτει 1739, διότι [έκλεβον] την προμήθειαν ξύλων διά την Ουγκρικήν πόλιν Ζέμονα (Semlin)... Εν έτει 1769 μετέβη μετά του αδελφού αυτού Ιωάννου εις Ζέμονα, ένθα ο πατήρ αυτών ήδη προ πολλών ετών συνέστησε κατάστημα εμπορικόν·... Ένεκα δε της μεταβολής του κλίματος ενόσησεν αυτόθι νόσον δεινήν· μόλις δ΄αναρρώσαντος ετάραξεν αύθις εκ νέου την υγείαν αυτού ο της μητρός θάνατος. Εν έτει 1771 συνέστη Σχολείον λατινοσλαβικόν εν Ρούμα, χωρίω του κόμητοςμ Piaczewitz, οκτώ ώρας απέχοντι του Ζέμονος. Μεταβάς ευθύς εκεί ο Δάρβαρις εδιδάχθη εντός τριών ετών την λατινικήν και την σλαβικήν γλώσσαν, έτι δε και την Γεωγραφίαν και Ιστορίαν· αλλ΄ εννόησε τότε ότι άνευ γνώσεως της αρχαίας ελληνικής γλώσσης ούτε τα συγγράμματα των Λατίνων συγγραφέων δύναται τις να εννοήση, ούτε πεπαιδευμένος έχει το δικαίωμα να ονομασθή. Εκ Πέστης μετέβη εις Neusatz, ο εκ Καστορίας Γεώργιος Λεόντιος, ίνα διδάξη την ελληνικήν γλώσσαν· τότε έδραμεν ο Δάρβαρις ενθουσιωδώς να διδαχθή παρ΄αυτού την γλώσσαν την ελληνικήν. Μετά τρεις μήνας επανήλθεν εις Ζέμονα. Εν έτει 1777 εστάλη παρά του πατρός αυτού εις Βουκουρέστιον, ένθα εδιδάχθη παρά Θεόδωρον του εκ Σιλίστρας και Μανασσή Ηλιάδου εκ Μελενίκου της Μακεδονίας την φιλολογίαν και την των αρχαίων φιλοσοφίαν. Εν Βουκουρεστίω μετέφρασεν εις αρχαίαν ελληνικήν την μεταφυσικήν του Baumeister. Εν έτει 1780 ανεχώρησεν εκ Βουκουρεστίου και διά Βιέννης αφίκετο εις Λειψίαν, και εκείθεν εις Χάλλην και εδιδάχθη την μεν φιλοσοφίαν παρά του Eberhard, την δε μαθηματικήν παρά του Karsten. Εκ Χάλλης ήλθεν εις Λειψίαν τη 4η Μαΐου 1783 ενεγράφη και [ήκουσεν] φιλολογικά και φιλοσοφικά μαθήματα παρά του Plattner και Hindenburg. Επανήλθεν ες Ζέμονα τον αύγουστον του 1784 και συνέστησε Σχολείον εν ω εδίδασκεν εννέα έτη καρποφόρως. Το 1788 ετελεύτησεν ο πατήρ αυτού εκ νόσου επιδημικής. Το 1794 προσεκλήθη παρά του αδελφού αυτού Ιωάννου ες Βιέννην και συνέστησε Σχολείον Ελληνικόν. Εν έτει 1818 παρουσιασθείς προς τον αυτοκράτορα της Ρωσσίας Αλέξανδρον, εν Βιέννη προσήνεγκαν αντίτυπον της υπ΄αυτού συνταχθείσης Γενικής Ιστορίας· ο αυτοκράτωρ εδώρησεν αδαμάντινον δακτυλίδιον, όπερ έστειλε προς τον Δάρβαριν ο Καποδίστριας μετ΄επιστολής χρονολογουμένης τη 11 Δεκεμβρίου 1818. Ετελεύτησε δε εν Βιέννη μετά ολιγοχρόνιον νόσον τη 21 Φεβρουαρίου 1823, ζήσας 65 έτη και μήνας έξ. Ο Δάρβαρις διά της διαθήκης αυτού ενετείλατο να διανεμηθώσι δωρεάν τα υπ΄αυτού εκδοθέντα διδακτικά βιβλία εις τα εν Αυστρία Σχολεία των ορθοδόξων Ελλήνων. Τα λοιπά να πωληθώσι και να εκδοθώσι τα χειρόγραφα αυτού. Εν τη Αυστριακή Αυτοκρατορία υπήρχον 12 ελληνικά Σχολεία έχοντας 687 μαθητάς. Εις τούτους διενεμήθησαν 17, 250 αντίτυπα των διδακτικών βιβλίων του Δημητρίου Δαρβάρεως.
