Τεκμήρια 1 εώς 2 από 2
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Τύπος γεγονότος:
Άλλο
-
Παραπομπή:
Catalogus codicum manuscriptorum Bibliothecae Mediceae Laurentianae
Σελίδα αναφοράς: 287-288
- Βησσαρίων, Καρδινάλιος
- Υπό Bandinii περιγράφοντος τον υπ. αρ. Plut. LV cod. XXIII κώδ. εκδίδεται η επιστολή: Βησσαρίωνι καρδινάλει των κυρίω Θεόδωρος ευ πράττειν. Ήδη ιεράν σου κεφαλήν εν Κελτοίς είναι και υγιαίνουσαν πράττειν τα εις κοινήν συντείνοντα ωφέλειαν, ηγούμενος ήδομαι. Εύχομαί τε επί μηδενί των πραττομένων οφθήναι την τύχην εναντιουμένην τη ση αρετή, αλλά πάντα έπεσθαι συνεπιβαλλομένην και συνεργούσαν, ίνα τελέως ευδαιμονής ανεμποδίστως αρετή χρώμενος, ειρηναία δε και κατά την Ιταλίαν εστί, συχναί τε επιγαμίαι γίνονται τω αρχιερεί προς τους τήδε δυνάστας, και όλως έοικε πάσι φίλος είναι εθέλειν, και πάντας αλλήλως ομονοείν ποιείσθαι περί πολλού. Εδέξατο δ΄εντίμως και τον παρά των Ρω[μ]ανών ηγεμόνος πρεσβευτήν ήκοντα επί τη πραττομένη εκ πολλού επιγαμία, τη ση αιδεσιμωτάτη κεφαλή, τα τε περί το κήδος ετέλεσε μεγαλοπρεπώς, ως ετύγχανες δεόμενος. και απεπέμψατο δη την νύμφην δωρησάμενος και ευλογήσας. ήδε μεν ουν άπεισι προς τον άνδρα [απάρασα] της Ρώμης εκατομβαιώνος ενάτη φθίνοντος. νυμφαγωγός δε εις μόνος ο παρά του αρχιερέως συνεπήρεν. ο γαρ ιέρακος ουχ οίος τε ην συναποδημείν νοσήσας νεφρίτιν και δυσουρίαν. τα μέντοι προ του έως υγιαίνειν, επιμελώς διώκησε πάντα και συνετώς, καν τι και προς την έξοδον προσεβιάζετο αν, ως εγώ οίμαι, το σώμα, και συνοδεύειν επειράτο, καίπερ ασθενής ων, ει μη τα παρά της βασιλίσσης γλίσχρα αυτώ παντελώς απήντα, και ήκιστα ευπρεπή. και γαρ εφόδιόν τε πολλώ του ικανού έλαττον εκείνη εδίδου, και ου πάνυ τι προσέχειν έτι αυτώ εδόκει τον νουν συμβουλεύοντι. καγώ δη καίπερ μηδέν εμοί διαφέρον, όμως άχθομαι υπό φιλανθρωπίας επί τη τούδε τανδρός απολήψει, όδε γαρ μόνος εν πλείστοις τοις συναπιούσι χρησιμώτατος ην διά τε το δίγλωττον, και το προς τα έθνη, δι΄ων η πορεία, ευομίλητον και ευμεταχείριστον. και πείρα δε προς το συνετώτερον εν τούτω, ωσάν εξ αρχής παρηκολουθηκότι τοις πράγμασι, και κατά γνώμην της σης αιδεσιμωτάτης κεφαλής πράξαντι. άλλ΄, ως έοικε, δαίμων τις βάσκανος έβλαψε, ταύτα, ίνα πη πάντα ευτυχοίη τα περί την κόρην εκείνην σοι πεπραγμένα. ανθρώπων γαρ ουδένα εγώ ονομάζειν και αιτιάσθαι εθέλω. ουδέν γαρ εμοί διαφέρει. και ταύτα μεν ούτως, εγώ δε διατρίβων μεν έτι εν Ρώμη, σκοπώ δε μεταβήναι που, ένθα μοι ο βίος έσται απ΄ελαττόνων. ουδείς γαρ εμοί χορηγεί ουδέν πλην της σης ιεράς κεφαλής. τουτί δε τα παρ΄αυτής, άλλοθι μεν ίσως αρκέσει, ενταύθα δε ουκ αρκεί. Ευτύχει, από Ρώμης.
