Τεκμήρια 1 εώς 2 από 2
- Ανανίας ,
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Γεγονός:
Αναφορά στην πολιτεία του επισκόπου Σιναίου Ανανία
Τύπος γεγονότος: Άλλο
Χρονολογία γεγονότος: 17ος αιώνας
-
Παραπομπή:
Ιστορία της επισκοπής του Όρους Σινά (=Συμβολαί εις την ιστορίαν της αρχιεπισκοπής του όρους Σινά εκδιδόμεναι μετά προλόγου υπό του Α. Παπαδοπούλου-Κεραμέως και συνοδευόμεναι μετά ρωσσικής μεταφράσεως Β. Λατυσσέβου)
Σελίδα αναφοράς: 54-56
- Πρόσωπα | Εκκλησιαστικά Αξιώματα | Εκκλησιαστική Διοίκηση
- Ανανίας, Επίσκοπος Σιναίου
- Υπό Δοσιθέου γράφονται ένθ΄ ανωτ. μετ΄ εμπαθείας κατά του επισκόπου Σιναίου Ανανίου τα εξής εν περιλήψει: Ότι ούτος, μετά την χειροτονίαν του υπό Νεκταρίου Ιεροσολύμων, απέστηλεν εις Ιερουσαλήμ Ιωαννίκιον τινα Πελοποννήσιον, όστις υπεξήρεσεν εκ του Πατριαρχείου το Νόμιμον, με τας υπογραφάς των προ αυτού τεσσάρων επισκόπων Σινά. Ο Ανανίας ήρχισεν είτα καινοτομών και έλαβε τον τίτλον του μακαριωτάτου. Όταν εκλήθησαν εις Ρωσίαν υπό του αυτοκράτορος Αλεξίου οι πατριάρχαι Αντιοχείας και Αλεξανδρείας δια την σύνοδον, ηκολούθησε και ο Ανανίας. Εις το [Τιφλίζιον] της Ιβηρίας, όπου έφθασαν, επειδή εζήτει πρωτεία λέγων ότι είναι αυτοκέφαλος αρχιεπίσκοπος, επετιμιήθη υπό του αυθέντου Σιαλναβάζ-χάνη, εις δεν την Αστραχάνην, ζητών πάλιν προνόμια, "εκινδύνευσε να πάθη τα πάνδεινα παρά των πατριαρχών, αν δεν εμεσίτευεν ο ειρημένος Χίος διάκονος" (ο καλέσας τούτους εις Ρωσίαν). Εις δεν την εν Μόσχα σύνοδον τω 1667 ο Ανανίας [αυθαδιαζόμενος] εζήτει να καθίση με τους πατριάρχας προ των μητροπολιτών ως τάχα τρίτος των αυτοκεφάλων αρχιεπισκόπων. Διδαχθείς δε παρά του Γαζής Παϊσίου του Λιγηρίδου εκείσε διατρίβοντος τα κανονικά και νόμιμα και ότι φλυαρεί και παραλογίζεται τα τοιαύτα ζητών, και μη διορθωθείς εκρίθη υπό των πατριαρχών δια να εξορισθή ως βλάσφημος. Ο αυτοκράτωρ όμως ελεήσας αυτόν δια την αφορσύνην του, δεν τον εκακοποίησεν... Κι έτσι [...] του εκάθισε με τους αρχιεπισκόπους της Μοσχοβίας εις την σύνοδον και μετά την σύνοδον καταφρονεμένος και εξουθενημένος εμίσευσε να έλθη εις Βλαχομπογδανίαν. Μαθών δε ο κυρ Νεκτάριος την εξέλευσίν του από Μοσχοβίας, έγραψεν εις το Σίναιον..." κλπ (ακολουθή το γράμμα του Νεκταρίου από 1 Μαΐου 1668, σ. 56 - 60).
