Δηλαδή: Ο Θεός βλέπει το άδικο και τιμωρεί εκέινους, που αδικούν. Από τον επόμενο μύθο: Ήτανε, λέει κανένας κι' ήτανε στραβός και τον είχε στη bόρτα η γυναίκα dου, ια ναπαdά τσ' όρνιθες να μη bαίνουνε μέσα, κι΄ εκείνη είχε φίλο κι' είχε dονε μέσα βαλημένο. Κι' επέρασε, λέει, κανένας φίλος του στραβού και τούπε: “Μα, στραβέ, δε θωρείς, είdα ίνεται;” Κι' είπε λοιπό ο καμένος στραβός “Θώριε Θεέ”. Και καλά αφού μ΄ έχεις στραβό και δε θωρώ, θώριε εσύ.
Βλ. Ιστ. Λεξ. Χειρ. 561, σελ. 174, Συλλ. Διαλεχτής Ζευγώλη
