Τεκμήρια 1 εώς 4 από 4
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)
-
Γεγονός:
Καθαίρεση του στρεφόμενου προς την παπική εκκλησία κλήρου της Αντιόχειας από τον οικουμενικό πατριάρχη Ιερεμία Γ΄
Τύπος γεγονότος: Συμβάν/γεγονός
Χρονολογία γεγονότος: 18ος αιώνας
Γεγονός: Συστάσεις από το οικουμενικό πατριαρχείο προς το μητροπολίτη Αντιοχείας Γρηγόριο για την καταδίκη του Ουνιτισμού στην περιφέρειά του
Τύπος γεγονότος: Συμβάν/γεγονός
Χρονολογία γεγονότος: 18ος αιώνας
-
Παραπομπή:
Ο πατριάρχης Αντιοχείας Σιλβέστρος ο Κύπριος (1724-1766)
Σελίδα αναφοράς: 433
- Καθολικισμός | Εκκλησιαστικά Αξιώματα | Πρόσωπα | Θρησκεία
- Αντιόχεια
- Γρηγόριος, Μητροπολίτης Χαλεπίου | Ιερεμίας Γ΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
- Κατά Καρναπάν εκτός τής ανεπισήμου αποκηρύξεως, τής περιεχομένης εις τάς συστάσεις τής Μ. Εκκλησίας πρός τόν Μητροπολίτην Χαλεπίου Γρηγόριον, έντονον καί επίσημον καταδίκην τών εν Αντιοχεία τάσεων τού λαού πρός τόν λατινισμόν καί τής αποδοχής τού Ουνιτισμού ευρίσκομεν μάλιστα εις έν έγγραφον τού Π. Ιερεμίου τού Γ΄. Εν αυτώ αφ΄ού κηρύττονται καθηρημένοι οι εκ τού Αντιοχικού κλήρου συνεργάται τής παπικής προπαγάνδας καί ως αντικείμενον αποστροφής διά τους Ορθο-/δόξους πάντες "οι ομόφρονες και ομογνώμονες" εκείνων καί δίδονται ικαναί συμβουλαί περί τής δεούσης διαγωγής προς τούς λατινικούς νεωτερισμούς. Δύσκολον δέ ήτο εκ ψυχολογικής απόψεως εις λαόν ορθόδοξον, οσωδήποτε απατώμενον και δελεαζόμενον να μήν αισθάνεται εσωτερικήν ταραχήν, ιδίως κατά τάς πρώτας μετά τήν έξαψιν στιγμάς, διά τά γενόμενα εις όφελος ξένης Εκκλησίας, παρά τής οποίας εκ τού σταυροφορικού παρελθόντος καί εξ άλλων περιπτώσεων εσώζοντο οδυνηραί αναμνήσεις καί δέν ανεμένετο καί τότε έτερον τι ει μή φενακισμός και βλέψεις πιεστικαί και απορροφητικαί. Τώ 1812 οι ορθόδοξοι κάτοικοι Χαλεπίου έγραφον προς τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον "αληθινά είναι άξιον να θαυμάση τινάς πώς εδυνήθησαν οι ενάντιοι τής / πίστεως μας με ολίγους χρόνους νά φθείρουν τόσον πλήθος λαού....καί να τούς καταπείσουν να αποβάλουν τήν πίστιν οπού επαράλαβαν από τούς πατέρας των και προπάππους των και να εγκολπωθούν....τούς αυτών νεωτερισμούς". Εν άλλω εγγράφω τού 1860 πολλοί επιστρέφοντες εις τήν ορθοδοξίαν Ρωμηοκατόλκικοι σφόδρως απεδοκίμαζον τήν υπό τών προγόνων τήν εγκατάλειψιν / τής ορθοδοξίας και τήν αποδοχήν τού Ουνισμού. Καί εν τή αλλαγή τής σκηνοθεσίας κατ΄άλλους χρόνους ο ψυχολογικός ούτος λόγος δέν υπήρξεν αφανής και απροσδόκητος, και εις αυτόν ηδύνατο να βασισθή τις.
