Από το χωριό μου και από το σόι μου υπήρχε ένας Πανάγος Γαλάνης, ρωμαλέος και αρκετά δυνατός με ουρά, όπως μου έλεγε η κληρονομική παράδοση δεν τον άφημε η ουρά να καθίση στον πισινό, καθόταν πάντοτε στο πλευρό. Εκάθητο σε μια σπηλιά στη θέσι Κληβατσούρι πιο πάνω από το χωριό μες στο δάσος. Ως όπλον…
Από το χωριό μου και από το σόι μου υπήρχε ένας Πανάγος Γαλάνης, ρωμαλέος και αρκετά δυνατός με ουρά, όπως μου έλεγε η κληρονομική παράδοση δεν τον άφημε η ουρά να καθίση στον πισινό, καθόταν πάντοτε στο πλευρό. Εκάθητο σε μια σπηλιά στη θέσι Κληβατσούρι πιο πάνω από το χωριό μες στο δάσος. Ως όπλον…
Από το χωριό μου και από το σόι μου υπήρχε ένας Πανάγος Γαλάνης, ρωμαλέος και αρκετά δυνατός με ουρά, όπως μου έλεγε η κληρονομική παράδοση δεν τον άφημε η ουρά να καθίση στον πισινό, καθόταν πάντοτε στο πλευρό.
Εκάθητο σε μια σπηλιά στη θέσι Κληβατσούρι πιο πάνω από το χωριό μες στο δάσος.
Ως όπλον είχε ένα τσεκούρι και κυνηγούσε τους Τούρκους. Πριν γίνει η Επανάσταση οι Τούρκοι επήραν από τα Καλάβρυτα τους άρχοντας να τους άρχοντας να τους παν στην Τρίπολι ως κρατούμενους διότι φοβόσαν την Επανάσταση.
Διερχόμενοι από την Κλεισούρα στο κάτω μέρος του χωριού στο δερβένι -το λέγαν τότε- περίπου από του Δασκαλόπουλου το υδρόμυλο έως του Παπαγιάννη το σπίτι- εβγήκε ο Γαλάνης με την ουρά να χαλάση τη φρουρά όλη και να λευθερώση τους άρχοντας, όταν όμως τον είδαν αυτοί του έκαναν νόημα όχι. Επροχώρησαν αυτοί το δρόμο - ο δε Γαλάνης πηδά σαν λιοντάρι και βγαίνει μπροστά στη καμάρα στο αλώνι και έκανε βόλτες με ότι εχρειάζετο διά τη φρουρά - όταν τον είδαν οι Τούρκοι είπαν στους άρχοντες (αηντούτης) οι δε άρχοντες απάντησαν όχι είναι (μπεξές) δηλαδή αγροφύλαξ αηντούτες έλεγον τους κλέφτες και εφοβόσαν απ' αυτούς οι Τούρκοι. Δεν γνωρίζω πόση ήτο η φρουρά έχω πληροφορηθεί ότι και εκεί ήτο διατιθεμένος ο Γαλάνης να τη χαλάση αλλά δεν τον άφησαν οι άρχοντες. Παρακολούθησε όλη την διαδρομή ενώ οι άρχοντες με τη φρουρά επήγαν στα μαζέϊκα ο Γαλάνης στη θέσι Φροξυλιά εσκότωσε το άλογο του Τούρκου όπου μετέφερνε τα χρήματα και εκυνηγούσε τον Τούρκο να τον πιάση ζωντανό. Αυτό ήταν το πρώτο τουφέκι της Ελληνικής Επαναστάσεως κατά την παράδοσιν εκεί στα Τουρλιαδέϊκα αμπέλια ενώ την σημαίαν αυτού την έστησαν (10) δέκα χιλιόμετρα μακριά διότι οι απόγονοι του Γαλάνη είναι όλοι φτωχοί και αγράμματοι.
Εφ' όσον τελείωσε η Επανάσταση ο Γαλάνης διεκδικούσε πολιτικά δίκαια γεγονότα. Αλήθεια επήγε στα Σουδενά με παρέα τον Ανυψιόν του τον Ντεζένιο, πρόγονος των Δημοπουλέων και εισήλθε εις την οικίαν του Πετιμεζά και εμονομάχησε με αυτόν φιλονικώντας διά πολιτικούς λόγους. Ο Πετιμεζάς έφερε το σπαθί να του πάρη του Γαλάνη το κεφάλι αλλά του πήρε τα φρύδια ο Γαλάνης με το ένα χέρι τα έδεσε με τη μπόλια (φασκιά) σαν μαντήλι μάλινο όπου είχε στο κεφάλι με το άλλο χέρι ετράβηκε την κουμπούρα στα ίσια στο στήθος αλλά δεν τον έκοψε διότι είχε σιδερένιο προφυλακτήρα - ο ντζένιος κάθονταν στην πόρτα να μη μπη άλλος μέσα. Ακούσαντες την μονομαχία οι Ζουδενέοι μαζεύτηκαν πολλοί. Τα δυο θεριά τραβούν τα γιαταγάνια στο πλήθος άνοιξαν δρόμο και έφυγαν. Έκτοτε ο Γαλάνης με την ουρά κατέρευσε η υγεία του και απέθανε σιωπηλός. Κατά παράδοσιν του εχώρησαν οι άρχοντες ως ανταμοιβήν του αγώνα του στο χωριό Τούνισα το οποίον ούτε το έθελε καθόλου ούτε πήγε. Όλοι οι απόγονοι εμίσησαν ττους Πετιμεζέους.
ΚΑΤΑΘΕΤΗΣ: Δημ. Π. Λολώνης επιθ/[εωρη]τής Δημ.[οτικής] Εκπαιδεύσεως Καλαβρύτων (Υλικόν επαρχίας Καλαβρύτων).
Ο ήρωας της παράδοσης είναι πρόγονος του συλλογέα, γεγονός που δείχνει ότι η συγκεκριμένη παράδοση αποτελεί, εκτός των άλλων, μέρος της οικογενειακής μνήμης του συλλογέα. Για τις ανάγκες της αφήγησης οι δημιουργοί της παράδοσης δανείστηκαν το υπάρχον πολιτισμικό αφήγημα για τους ανθρώπους με ουρά και οποίο και ανανοηματοδότησαν για να εξυπηρετήσουν τις τρέχουσες ανάγκες. Το κύριογεγονός στο οποίο αναφέρεται η παράδοση είναι αυτό που τοποθετείται στη διάρκεια της Επανάστασης. Η μετέπειτα σύγκρουση του ήρωα με τον Πετμεζά παρεμβάλεται στο τέλος του κειμένου της παράδοσης συμπληρωματικά. Έχει όμως ξεχωριστό ενδιαφέρον επειδή αναφέρεται στις μετεπαναστατικές πορείες των αγωνιστών του 1821.
Από το χωριό μου και από το σόι μου υπήρχε ένας Πανάγος Γαλάνης, ρωμαλέος και αρκετά δυνατός με ουρά, όπως μου έλεγε η κληρονομική παράδοση δεν τον άφημε η ουρά να καθίση στον πισινό, καθόταν πάντοτε στο πλευρό. Εκάθητο σε μια σπηλιά στη θέσι Κληβατσούρι πιο πάνω από το χωριό μες στο δάσος. Ως όπλον… - Identifier: 373902
Internal display of the 373902 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
