Πολλοί είναι οι Στιμαγκιώτες που ’λαβαν μέρος στον αγώνα της λευτεριάς κι αγωνίστηκαν σαν κλέφτες στα γνωστά μπουλούκια του χιλίαρχου Παπανίκα. Δεν έγιναν όμως ποτέ γνωστά τα ονόματά τους γιατί τέλεσαν το ύψιστο προς την πατρίδα χρέος τους ως απλοί στρατιώτες. Όλη την περιοχή του βουνού της Στιμάγκα…
Πολλοί είναι οι Στιμαγκιώτες που ’λαβαν μέρος στον αγώνα της λευτεριάς κι αγωνίστηκαν σαν κλέφτες στα γνωστά μπουλούκια του χιλίαρχου Παπανίκα. Δεν έγιναν όμως ποτέ γνωστά τα ονόματά τους γιατί τέλεσαν το ύψιστο προς την πατρίδα χρέος τους ως απλοί στρατιώτες. Όλη την περιοχή του βουνού της Στιμάγκα…
Πολλοί είναι οι Στιμαγκιώτες που ’λαβαν μέρος στον αγώνα της λευτεριάς κι αγωνίστηκαν σαν κλέφτες στα γνωστά μπουλούκια του χιλίαρχου Παπανίκα. Δεν έγιναν όμως ποτέ γνωστά τα ονόματά τους γιατί τέλεσαν το ύψιστο προς την πατρίδα χρέος τους ως απλοί στρατιώτες.
Όλη την περιοχή του βουνού της Στιμάγκας από το Νεμεάτικο ποτάμι που περνάει στο Χαλκί και λέγεται Ζαπάντης, μέχρι το ποτάμι του Ασωπού το διοικούσε και το εκμεταλλευόταν τούρκος αγάς που ’χε την έδρα του στο χωριό της Στιμάγκας. Ο τελευταίος αγάς λεγόταν Μουλάς κι έμενα σε πύργο που και σήμερα είναι γνωστός το μέρος ως πύργος του Μουλά. Είναι στο νοτιοανατολικό σημείο του χωριού που τώρα είναι σωροί από ερειπωμένες πέτρες.
Όταν το έθνος ξεσηκώθηκε το 1821 για να πάρει κείνο το πιο πολύτιμο στη ζωή τη λευτεριά, οι Στιμαγκιώτες που φλέγονταν από πατριωτικό ενθουσιασμό έδωσαν το μεγάλο παρόν. Φόρεσαν τα αγιασμένα άρματα κι έδωσαν όρκο μπροστά στο θεό πως θα αγωνιστούν μέχρι την τελευταία ρανίδα τους αίματός τους για τη λευτεριά της πολυβασανισμένης πατρίδας.
Στη μεγάλη μάχη των Δερβενακίων τα μπουλούκια του Παπανίκα (που μέσα ήταν και Στιμαγκιώτες) με εντολή του Θόδωρου Κολοκοτρώνη πιάσανε τα υψώματα της Στιμάγκας για να πλευροκοπήσουν το στρατό του Δράμαλη, αν στρεφόταν προς τα εκεί, για να γλυτώσει. Μα οι ανάγκες επιβάλλανε να τρέξουν κοντά στους αγωνιζόμενους στα Δερβενάκια με νέα εντολή του Γέρου του Μοριά. Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης βεβαιώνει πως «Εγώ έστειλα πεζό να πάγει εις ένα χωριό Στιμάγκα που ’ταν ο Παπανίκας να έλεθει μεντάτι (βοήθεια)».
Ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φωτάκος στα ιστορικά του αναφέρει, πως ο αρχηγός διέταξε το γραμματικό του Μιχ. Οικονόμου να κάνει τρία γράμματα. Ένα για το Αγιονόρι, άλλο για τους Πλαπούτα – Κολολιόπουλο στο Σχοινοχώρι και τρίτον του Παπανίκα ο οποίος ήταν εις το χωρίον Στιμάγκα και είχε περισσότερους από χίλιους Κορίνθιους και τα έστειλε με τρεις πεζούς. Αλλά οι θεοκατάρατοι δεν επήγαν … μόνον δε ο πεζός Νικήτας επήγεν. Μ’ όλα αυτά όμως, ο Παπανίκας φτάνει στην ώρα του στα Δερβενάκια όταν πια η μάχη είχε ανάψει για καλά.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Ιωάννη Θ. Κολοκοτρώνη Γενναίου. Μετά τη μάχην παρήλθε μια ώρα, ότε έφθασεν βοήθεια με 2.500 άνδρες, ο Πλαπούτας, Γενναίος, Δ. Δεληγιάννης, Απ. Κολοκοτρώνης, Τ. Χριστόπουλος και Παπανίκας με τους Κορίνθιους.
Ακόμη λέγεται πως το σώμα του Παπανίκα με τους Κορίνθιους έλαβε μέρος στον αποκλεισμό του Δράμαλη, στρατοπεδεύοντας στο Σούλι της Κορινθίας και πως στη μάχη που δόθηκε στη θέση Κιάκριζα του Βασιλικού που τσάκισαν τους έξι χιλιάδες ντελήδες του Δράμαλη η κύρια δύναμη ήταν του Παπανίκα.
Πολλοί είναι οι Στιμαγκιώτες που ’λαβαν μέρος στον αγώνα της λευτεριάς κι αγωνίστηκαν σαν κλέφτες στα γνωστά μπουλούκια του χιλίαρχου Παπανίκα. Δεν έγιναν όμως ποτέ γνωστά τα ονόματά τους γιατί τέλεσαν το ύψιστο προς την πατρίδα χρέος τους ως απλοί στρατιώτες. Όλη την περιοχή του βουνού της Στιμάγκα… - Identifier: 373460
Internal display of the 373460 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
