Η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήτανε τουρκόπουλα. Ο παπούς μου βαφτίστικε 5 χρονών και η γιαγιά μου 3 χρονών και δε θυμηθήκανε καλά τους γονείς της. Μάθαινε από άλλους ότι οι προγόνοι της Τούρκοι ορκιστήκανε να περάσουνε πάλι από τους Μολάους και σπίτι να μην αφίσουνε όρθιο γιατί το χωριό των Μολάων…

Η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήτανε τουρκόπουλα. Ο παπούς μου βαφτίστικε 5 χρονών και η γιαγιά μου 3 χρονών και δε θυμηθήκανε καλά τους γονείς της. Μάθαινε από άλλους ότι οι προγόνοι της Τούρκοι ορκιστήκανε να περάσουνε πάλι από τους Μολάους και σπίτι να μην αφίσουνε όρθιο γιατί το χωριό των Μολάων…

  1. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήτανε τουρκόπουλα. Ο παπούς μου βαφτίστικε 5 χρονών και η γιαγιά μου 3 χρονών και δε θυμηθήκανε καλά τους γονείς της. Μάθαινε από άλλους ότι οι προγόνοι της Τούρκοι ορκιστήκανε να περάσουνε πάλι από τους Μολάους και σπίτι να μην αφίσουνε όρθιο γιατί το χωριό των Μολάων μανία. Θα περάση λέγανε οι Τούρκοι από δω και ο Άγγλος στα κάτου νικητής και στα πάνου νικημένος. Κάλιο Τούρκου το σπαθί παρά του Άγγλου η πίστι λέγανε. Ο κάθε νοικοκύρης άμα έρχεται από τη δουλιά του άμα δη τα παπούτσια του Άγγλου έξω να φύγη και στη πόλι θα μαζευτούν όλα τα βασίλεια και θα πάη το αίμα τόσο που θα βουλιάξη 7 χρονώνε δαμάλι (μοσχάρι). Και κει θα κατεβή στεφάνι από τον ουρανό να στεφανώση τον 12ον βασιλιά και θα ανοίξη η πύλη της πόλης να ξυπνήση ο βασιλιάς ο Παλαιολόγος ναρχίσει τη λειτουργία που μεινε στη μέση. ΄Η τρεις μέρες ή τρία χρόνια ή τρεις μήνες θα μείνουνε εδώ άμα ξανάρθουνε οι Τούρκοι έλεγε η γιαγιά μου. Εδώ που είναι το χωριό σήμερα ήτανε το χωριό των Τούκρων. Η πόλις πήρε το όνομα Μολάοι από τους πολλούς μύλους που γινήκανε μετά που φύγανε οι Τούρκοι. Στα σημερινά χαλάσματα και στις γκουρίστρες ήτανε τα λουτρά και είχανε νερό βαλμένο με σουλήνες κτιστές και πήγαινε με κανταλάκια το νερό εκεί στα λουτρά. Κει που λέγεται σήμερα πενταγιούσι ήτανε ένας πασάς και είχε πέντε γιούς… Ο παπούς μου ότανε ήτανε 7 χρονώνε και οι Μανιάτες ερχόντουσαν εδώ να καταλάβουνε το χωριό γέμισε ένα σταμνί γεμάτο φλουριά και τ' άγκριφε στον γκήπο. Το ίδιο το κάνανε και άλλοι. Έβαλε μια πλάκα πάνου και τάθαψε. Και ο εγγονός του τον ρώταγε γιατί τα έθαβε και τούπε μεθαύριο θάρθουνε οι γκιούριδες και δε θάχουμε ψωμάκι να φάμε θα μας κάψουνε τα σπίτια. Εδώ γίνηκε μάχη με Τούρκους με Μανιάτες και με Κρητικούς.
  2. Ψηφιακό τεκμήριο
  3. Παραδόσεις
  4. Ακαθόριστα
  5. ΚΕΕΛ, χφο. 3275, σ. 14-15
  6. 3275
  7. Αρχείο Χειρογράφων
  8. 1968
  9. Εντοπιότητα
    Συλλογή Μαθητών (Σ.Μ.)
  10. Ελληνική - Κοινή ελληνική
  11. Μη προσδιορισμένη
  12. Τούρκοι; Τουρκόπουλα; Μανιάτες; Γκιαούρηδες; Κρητικοί; παππούς Σταμαγιάννου, Ελένης; γιαγιά Σταμαγιάννου, Ελένης; αδελφός Σταμαγιάννου, Ελένης
  13. Μολάοι
  14. Μαζαράκης, Λεωνίδας
  15. Μολάοι
  16. Ελληνική Επανάσταση
  17. Μολάοι
  18. Αποχώρηση Αιγυπτίων και Τούρκων από την Πελοπόννησο
    Αναγκαστικές προσχωρήσεις Τούρκων στον χριστιανισμό
    Επιχείρηση κατάληψης Μολάων από Μανιάτες
  19. Σταμαγιάννου, Ελένη [ Φύλο πληροφορητή: Γυναίκα ]
  20. Μια περίεργη αφήγηση στην οποία μάλλον συμφύρονται πολλές αφηγήσεις που αφορούν την τουρκοκρατία. Ξεκινά με την πληροφορία ότι οι παππούδες της πληροφορήτριας ήταν τουρκόπουλα που βαφτίστηκαν χριστιανοί. Στη σελ. 15 γίνεται λόγος για τα γεγονότα της επανάστασης στην περιοχή και σε πράξεις του παιδιού τότε παππού της. Ενδιαφέρουσα η αφήγηση από την πλευρά των Τούρκων. Ο προπροπάππους της πληροφορήτριας ήταν Τούρκος και φοβόταν τις καταστροφές που θα προκαλούσαν στο χωριό του οι Έλληνες. Η αφήγηση αυτή έμεινε στην οικογενειακή παράδοση, παρότι παρέμειναν στον τόπο και έγιναν χριαστιανοί. Έτσι προκύπτει η περίεργη, μπερδεμένη, αλλά ενδιαφέρουσα αυτή αφήγηση.Πληροφορήτρια: Σταμαγιάννου, Ελένη.