Λέγεται πότε με τον πρώτο της μόνο στίχο, πότε και με τον δεύτερο, σπανίως δε λέγονταν ολόκληρη. Αφορούσε τους ανθρώπους εκείνους-προ παντός τα παιδιά-που ισχυρίζονταν ότι δεν μπορούν μεν να κάμουν μιαν ωρισμένη εργασία, μπορούσαν όμως να κάμουν μιανη άλλη.