Ένας μια φορά είχε καλέσει το μπατζανάκη του, για να dου κάνη το τραπέζι. Όταν καθήσανε να φάνε του είχε βάλει λίγο φαϊ στο πιάτο του μπατζανάκη του και γι αυτό μαθέ το έφαγε γρήγορα και τελείωσε πρώτος, ενώ ο άλλος έτρωγε ακόμα. Άμα τον είδε και δεν έτρωγε πια, του είπε: [την ανωτέρω παροιμίαν].