Κάθε πέτρα θαλάσης και γενικώς του νερού εκεί όπου βρίσκεται ακίνητη φυτρώνει βρύα. Μισπ'λιώτου= αποκτώ μέσα, ήτοι βρύα. Λέγεται επί εκείνων οι οποίοι μένουν εις ένα τόπον και εξακολουθούν με υπομονήνν ένα έργοεις το τέλος δε ευδοκιμούν, ενώ εκείνοι οι οποίοι το ένα αφήνουν και το άλλο πιανουν και αλλάσσουν ευτυχώς εργασίαν είναι σαν την πέτρα που κυλιέται ππότε εδώ και πότε εκεί και η οποία δεν καλύπτεται από βρύα, αλλά μένει γυμνή.
