Τιμώ κ' έπαρ, τίμα κι' άφ'ς

Τιμώ κ' έπαρ, τίμα κι' άφ'ς

  1. Τιμώ κ' έπαρ, τίμα κι' άφ'ς
  2. Ψηφιακό τεκμήριο
  3. Συρτάρι 61
  4. Ελληνικά
  5. Συντεκνία - Τοπώνω
  6. 61
  7. Μη προσδιορισμένη
  8. Τιμώ
  9. Ξ. Ακόγλου, Κοτύωρα, σελ. 495
  10. Κοτύωρα
  11. 1939
  12. Κοτύωρα
  13. Βιβλίο
  14. Άκογλου, Ξενοφών Κ.
  15. Τίμησε και πάρε κι άφησε. Λλέγεται κυρίως κατά τα συνοικέσια πείτε πετυχάινουν είτε όχι- όπου χρειάζεται μεγάλη λεπτότητα στον χειρισμό των σχετικών διαπραγματεύσεων. Η παροιμία απλώνεται και σ' όλες τις άλλες κοινωνικές σχέσεις και τις δοσοληψίες και συστήνει ευγένεια, λεπτότητα και καλούς τρόπους γενικά.