Δι' αμφιβόλους συνεταιρισμούς ιδίως όταν εμισθώνετο κανείς δια να εργασθή κάπου και δεν προεβλέπετο διάρκεια της μισθώσεως. Η παροιμία είχε των αρχών της όταν ένας ληστής μετέβη να γίνη μοναχός η απήντησεν εις τον παρόντα αυτόν...
(δηλ. μέχρις ότου φουντώση το κλαρί, δια να επιδοθή και πάλιν εις ληστεία)