Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Login
Κεντρική πλοήγηση
Αρχική
Αναζήτηση
Καζαβής, Γεώργιος Ν.
Default
Graph
Πρόσωπο
Καζαβής, Γεώργιος Ν.
Είδος οντότητας
Πρόσωπο
Φύλο
Άνδρας
Συλλογή
Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (ΚΕΕΛ)
Συγγραφέας
61
Προβολή λίστας
Έναν, έναν παίρν΄ο Χάρος, σε κανέν΄ δε δίνει θάρρος.
Το φυσικό δε(ν) χάνεται, μ' αλήθεια και πληθαίνει.
Φύσις τη φύσιν, έσυρε η γάτα το ποντίκι, ο μυλωνάς απέθανε μεσ' την αλευροθήκη.
Φύλαε τα ρούχα σου να 'χης τα μισά.
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση.
Η φτώχεια φέρνει γρίνια.
Από φτωχό μη δανειστής και πάρη σ΄ απ΄ οπίσω.
Θεγέ μη δώσης του φτωχού πόρτα και παναθύρι και πάπλωμα να σκεπασθή και πάρη το και φύγη.
Ήταν το αρνί φτωχό, κ΄ ήχε και πλατειά νουρά.
Άρχοντας άμα φτωχήνη, τα παληά δεφτέρια πιάνει.
Να φτύξω πάνω φτυώ ρο Θεό, να φτύξω κάτω, φτυώ τα γένεια μου.
Όσα δε(ν) φτάν΄ η αλεπού τα κάμνει κρεμαστάρια.
Φούρνος να μηγ καπνίση.
Παληός φραγμός δεγ καίεται, καινούργιος δεν χαλιέται.
Φέξε μου και γλύστρησα.
Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζη του καλοκαιριού μυρίζει.
Κι' οι αγίοι φο(β)έραν θέλουν, (να θαμματουργούν κ' εκείοι).
Όλο το βώδι φάγαμε και στην νορά αποστάσαμε.
Ο βρεμμένος τη βροχή δε(ν) φοάται.
Εφοούμουγ κ' εφοέριζα.
Ποιον φιλούγ κ' (ο) εγ καμαρώνει;
Χέρι, που δεμ μπρείς να το δαγκάσης, φίλα το.
Μια του φίλου, δυό του φίλου, τρις και τηγ κακήν ου μέρα.
Κάλλιον ένας φίλος, παρά χίλια γρόσια.
Φίλε μου στην ανάγκη μου, κι οχτρέ μου στη χαρά μου.
Το φίλο σου λογάριαζε, πάντα σου να τον έχης.
Βλάφτ' η πληγή εκείνη, που ο φίλος σου τη δίνει.
Αγάπα τον το φίλο σου με τα 'λαττώματά του.
Με τωμ πέντε το φαΐ, τρων οι δέκα και περνόυν.
Ή οχτώ λογιών φαΐ, ή τσαρδέλλα μοναχή.
Αρύν, αρύν το φίλημα να 'χη και νοστιμάδα.
Όταν θες να ρίξης πέτρα τα υστερνά της μέτρα.
Υστερινέ μου λο(γ)ισμέ, τί 'ταν να σ' λεχα πρώτα.
Που δεμ μετρά τα ύστρα, κακά 'ν τα υστερνά του.
Ά(ν)θρωπος χωρίς υπομονή είναι λυχνάρι χωρίς λάδι.
Οπού 'χει την υπομονή, τα πιθυμεί θωρεί τα.
Όποιος ξέρει να υπομένη, πάντα κερδισμένος βγαίνει.
Κάλλιο ύπνομ παρά δείπνον.
Της τύχης το μελλάμενο πελέκι δεν το κόβγει.
Αν έχης τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει.
Της τύχης μ' έκαμ' αγωγή, κ' η τύχη μου εμένα, ό,τι παθαίν' ο άνθρωπος αφ' το Θεό γραμμένα.
Εκεία που τρώει ο σκύλλος, εκεία γαυγίζει.
Αφ' τημ πήττα που δεν τρώς, άφησ' τηγ κι ας καίεται.
Εσύ Χατζή μου τα 'φερες, εσύ Χατζή μου φά' τα.
Του τσαγγάρη τη γεναίκα, εξεπόλυτη την είδα.
Και χαρά του που του λάχει ο βιασμός και το συνάχι.
Σ' έναν τόπον έλαχα, κι ό, τι 'κάμναν, έκαμνα
Παπούτσιν αφ'τον τόπον σου, κι ας είγ' και μπαλλωμένο
Του συμετθέρου μας ο σκύλος, συγγενής μας είγ' κ έκείνος.
Τίμα τον τιμημένο γιατί του πρέπει τίμα και τον άτιμο για τιμή δική σου
Πρίν να γίνης τεμονιέρης, πρέπει να μάθης να τραβάς κουπί
Τον έχει συγγενή, σαν της κάπας το μανίκι.
Α(ν) δε(ν) λαλήση τζίτζικας δεν είναι καλοκαίρι
Τζίτζικας ελάλησε, μαύρη ρώγα γυάλισε
Σαν δεν σου τρέχη, μην τρέχης.
Ζάπα ξείδι και από μέλι πειό γλυκό
Μάθε τέχνηγ κι' άφησ' τηγ κι όταμ πεινάσης πιάσ' την
Μάθε τέχνηγ κι' ας είγ και καλαθάς
Παληά μου τέχνη κόσκινο
Ο τελευταίος γη χάνει γη κερδεύει
Καζαβής, Γεώργιος Ν. -
Identifier:
175217
Internal display of the 175217 entity interconnections
(Node labels correspond to identifiers)
Loading..
Legend
Navigation
Info
Loading..
Controls
Freeze
Thaw
Fit
Narrowness
Inferred
