Είναι προφανές ότι o ψευδο-πλατωνικός διάλογος Περί αρετής συνεγράφη χρησιμοποιώντας ως πρότυπο τον διάλογο Μένωνα του Πλάτωνος. Ωστόσο, υπάρχουν δύο αποσπάσματα που έχουν μια ιδιαιτερότητα συγκριτικά προς το πλατωνικό κείμενο: προσφέρουν ξεκάθαρες ενδείξεις για τον θεωρητικό ορίζοντα και για την επιχειρηματολογία του συγγραφέα του. Πρόκειται για το χωρίο 378 d 7-e2 (όπου ο τύπος του «αργυρογνώμονος» τίθεται υπ΄ όψιν, ανάμεσα σε άλλα παραδείγματα) και για τις γραμμές που εισάγουν το τελευταίο απόσπασμα (379 c 2-5), το οποίο και χαρακτηρίζεται από μία ενδιαφέρουσα επιλογή λέξεων.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο από τα χωρία αυτά κάποιοι προβληματισμοί ως προς τη δομή του επιχειρήματος στο οποίο εντάσσεται και ως προς τη χρήση του αριστοτελικού όρου «αργυρογνώμων» ακολουθούνται από μία προσπάθεια αποσαφήνισης των διαφορετικών ερμηνευτικών προσεγγίσεων, υπό το πρίσμα της αντίληψης των δραστηριοτήτων του «αργυρογνώμονος», η οποία δύναται να αποδοθεί στον συγγραφέα του διαλόγου. Στη συνέχεια, εξάγονται χρήσιμες πληροφορίες που καθορίζουν την επιλογή ανάμεσα σε αυτές τις διαφορετικές προσεγγίσεις κατά την εξέταση του δεύτερου αποσπάσματος και, γενικότερα, κατά την εξέταση της τελευταίας σελίδας του διαλόγου. Ο ακαδημεικός-σκεπτικός φιλοσοφικός προσανατολισμός του συγγραφέα, ο οποίος προκύπτει σαφέστερα από το τελευταίο μέρος του άρθρου, επιτρέπει την αποτίμηση της ερμηνείας του πρώτου εκ των δύο εξεταζόμενων αποσπασμάτων, το οποίο δύναται πλέον να αναγνωσθεί υπό το φως μιας θεμελιώδους θεωρητικής προσέγγισης δυσπιστίας εναντίον των τεχνών, ή, τουλάχιστον, εναντίον των δραστηριοτήτων του «αργυρογνώμονος». Ταυτόχρονα, η ανάλυση αυτή επιτρέπει να καταδείξουμε τους λόγους για τους οποίους επελέγη η παραδειγματική αυτή μορφή στο Περί αρετής αλλά και την εγγύτητα που παρουσιάζει η χρήση της από τον Αριστοτέλη. Η ολοκληρωμένη θεωρητική θέση την οποία εκφράζει ο συγγραφέας αναδεικνύεται πολύ διαφορετική από εκείνην που παρουσιάζεται στο πρότυπό του, τον Μένωνα, ενώ δείχνει να συμβαδίζει περισσότερο προς τα γενικά χαρακτηριστικά του στοχασμού του Αρκεσιλάου.
