Σύμφωνα με το 7ο βιβλίο των Πολιτικών ο νομοθέτης θα πρέπει να συμβάλλει με το έργο του στο να αποκτούν τα άτομα που διαβιούν στην πόλη του τα σωματικά αγαθά. Απαραίτητη, ωστόσο, προϋπόθεση για να μπορέσουν τα άτομα να αποκτήσουν τα σωματικά αγαθά είναι να έχουν πριν απ΄ όλα γεννηθεί σε υγιή οργανική και σωματική κατάσταση. Προκειμένου, λοιπόν, ο νομοθέτης να διασφαλίσει ότι μέσα στην πόλη θα γεννιούνται τέλεια παιδιά θα πρέπει να στρέψει το ενδιαφέρον του σε μία σειρά από ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα ηλικιακά όρια των γάμων και των τεκνοποιήσεων των ατόμων, όπως επίσης με τη διατροφή και συμπεριφορά των εγκύων και των παιδιών, και να θεσμοθετήσει εκείνους τους νόμους που θα ρυθμίζουν τα παραπάνω ζητήματα με τον καλύτερο για την πόλη του τρόπο. Τι είδους, όμως, γνώση χρειάζεται να διαθέτει ο νομοθέτης προκειμένου να προβεί σε ορθή θεσμοθέτηση των συγκεκριμένων νόμων και να επιτύχει έτσι στον σκοπό του; Αυτό είναι το ερώτημα που πραγματεύεται το παρόν άρθρο. Επικεντρώνοντας για τον σκοπό αυτό στα κεφάλαια 16-17 του 7ου βιβλίου των Πολιτικών και αναλύοντάς τα υπό το φως των αριστοτελικών βιολογικών έργων, αυτό που επιχειρεί να δείξει είναι ότι τα αίτια για τη γέννηση τέλειων παιδιών εδράζονται στην ίδια τη βιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού και, κατά συνέπεια, ότι η γνώση που χρειάζεται να διαθέτει ο νομοθέτης για την ορθή θεσμοθέτηση των νόμων αυτών είναι μία γνώση που απορρέει από την αριστοτελική βιολογία· πρόκειται με άλλα λόγια για μία θεωρητική γνώση που ξεφεύγει από τα στενά όρια μιας καθαρά εμπειρικής/πρακτικής γνώσης.
