Το αντικείμενο της μελέτης αυτής είναι να καταδείξει ότι, σε πείσμα της παραδοσιακής ερμηνευτικής η οποία τείνει ακόμα και σήμερα να υποβιβάζει στο ελάχιστο τον ρόλο μιας Ποιητικής στα αποσπάσματα του Εμπεδοκλέους, και μάλιστα μιας Ποιητικής πού αμέσως συγκρίνεται με ένα sfumato, χωρίς οποιαδήποτε γνωστική ή θεωρητική αξία, ή ερμηνευτική προσέγγιση που τονίζει την αναλογία (και πιο συγκεκριμένα τη συμμετρία ανάμεσα στο συγκρίνον με το συγκρινόμενο), δεν επιτρέπει να λάβουμε υπ' όψιν τον ιδιαίτερο ρόλο των λεξιλογικών και φωνολογικο-μουσικών στοιχείων στο έργο του Εμπεδοκλέους. Αφού εξετάσουμε τί σημαίνει «αναλογία» για τους αρχαίους και το είδος της αναγωγής πού επιτυγχάνει, θα επικεντρωθούμε στην Ποιητική του Εμπεδοκλέους προκειμένου να περιχαρακώσουμε, μέσω του σχολιασμού του αποσπάσματος 84, το οποίο και επιλέξαμε ως παράδειγμα, τα στοιχεία εκείνα πού ενδεχομένως φωτίζουν τη σκέψη του Εμπεδοκλέους και τον εντάσσουν σε μια παράδοση, ή οποία αντιλαμβάνεται το ποίημα ως «θαύμα». Περισσότερο απ' το να μας εισαγάγει στην ανατομία ή την γνώση του οφθαλμού, ο Εμπεδοκλής επιδιώκει να προκαλέσει μια αισθητηριακή εμπειρία ικανή να μας κάνει να αναγνωρίζουμε την φύση των πραγμάτων μέσα στον κύκλο της «φιλότητος» και του «νείκους», στον οποίον η Περσεφόνη διαδραματίζει ρόλο καθοριστικό.
