Με την έλευση μιας συγκεκριμένης σχολής σκέψης από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, το να επικαλείται κανείς μια οντολογική αναγκαιότητα της περιοχής του πολιτικού τον οδηγεί κατ΄ανάγκη στο να εξερευνά τις φαινομενολογικές πτυχές του τελευταίου, προκειμένου να βεβαιώσει την ουσία και υπόστασή του. Αυτή ή κριτική πού αφορά στα φαινόμενα μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε στο εξής την διάκριση μεταξύ της «πολιτικής», ως δομικής μορφής, και του «πολιτικού», ως οντολογικού περιεχομένου αυτού πού αυτά τα δύο μοιράζονται από κοινού, και το οποίο καλούμαστε να τυπικοποιήσουμε.
Υπό αυτή την έννοια, διανοίγεται μια τάση τού στοχασμού, η οποία είναι κριτική έναντι σε φιλοσοφίες του συμβολαίου, οι οποίες και θεμελιώνονται πάνω στον «μύθο της κατά φύσιν κατάστασης» που αναπαριστά, υποτίθεται, την υποβάθμιση της συλλογικής υπαρξιακής πραγματικότητας και την βελτίωση και άμεση διόρθωσή της ευθύς αμέσως το συμβόλαιο θεμελιωθεί. Πώς λοιπόν να συμφιλιώσουμε την θεωρία και την πραγματικότητα με την οποίαν αντιπαραβάλλεται; Πώς μπορούμε να εγκαταλείψουμε αυτό το κατεξοχήν τυπικό πεδίο προκειμένου να δημιουργήσουμε μια βιώσιμη πολιτική δομή; Πώς να χειραφετηθούμε από το πεδίο των υποθέσεων -ή της μυθοπλασίας- προκειμένου να αποδώσουμε αυτήν καθ΄αυτήν την ουσία μιας πολιτικής οντολογίας;
Για να τεθούν οι βάσεις της όποιας απάντησης, οφείλουμε να εξηγήσουμε σε τι συνίσταται ή «κατά φύσιν κατάσταση» και υπό ποιαν έννοια συνιστά μια φαινομενολογία για την οποίαν ή μυθοπλασία -έστω και επεξεργασμένη- δεν αρκεί προκειμένου να παραγάγει την δική της οντολογία. Θα διαπιστώσουμε ότι το Κράτος, προϊόν μιας σύμβασης, είναι εξίσου φαινομενολογικό και δεν μας επιτρέπει να παραγάγουμε μια οντολογία του πολιτικού. Στην πραγματικότητα, το συμβόλαιο δεν έχει παρά μια δομική και αναγωγική αξία. Γι΄αυτό τον λόγο έχει σημασία να εξετάσουμε στη συνέχεια την προοπτική μιας τομής με την φαινομενολογία, προκειμένου να θεμελιώσουμε μια οντολογία του πολιτικού. Ως εκ τούτου, ή ανάλυσή μας επεκτάθηκε στο «Είναι του πολιτικού» και την αναγκαιότητα να θεμελιώσουμε την πραγματικότητά του στον άνθρωπο. αν μη τι άλλο, όταν εγκαταλείπουμε το πεδίο της «θεωρίας», επιβάλλεται πράγματι ή ανάγκη της μετατόπισης από μιαν εννοιολογική φαινομενολογία σε μιαν οντολογία της αποτελεσματικότητας.
Αυτός ο στοχασμός επιδιώκει να καταστήσει την τελευταία δυνατή δια μέσου της μετάβασης σε μια «αποδόμηση του εγώ», προκειμένου να αναχθεί, ο στοχασμός, σε μια ηθική ή οντολογία του πολιτικού ως θεμελίου του αποτελεσματικώς συμπολιτεύεσθαι.
Réalité ou fiction politique dans les philosophies classiques du contrat: De l' argument phénoménologique à la nécessité ontologique - Identifier: 174957
Internal display of the 174957 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
