Στο άρθρο αυτό ο συγγραφέας εξετάζει το φιλοσοφικό περιεχόμενο του διαλόγου του Πλουτάρχου Περί του τα άλογα λόγω χρήσθαι, ο οποίος αποτελεί παρωδία των ραψωδιών κ και μ της Οδύσσειας. Ο Οδυσσέας θέλει να ελευθερώσει τους Έλληνες που η Κίρκη μεταμόρφωσε σε χοίρους. Με την πράξη αυτή θεωρητικά εμφανίζεται γενναιόδωρος, στην πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται μίζερος και στενόμυαλος, μακριά από τα ιδεώδη της φιλανθρωπίας και του κοσμοπολιτισμού: ο περίφημος στωικός ήρωας αδυνατεί να αντιληφθεί τις πιο σημαντικές αρχές του στοχασμού των Στωικών. Επίσης, ο συγγραφέας επιχειρεί να αναλύσει ένα δύσκολο κειμενικό ζήτημα στο χωρίο 985 Ε, όπου υποστηρίζει πώς πρέπει να υιοθετηθεί το κείμενο της στερεότυπης έκδοσης Teubner του Hubert, ό οποίος διαβάζει: λαβών τούτους αύθις <εις> ανθρώπους [εταίρους] ανασώσαιμι.
