Η εξέλιξη των ειδών αφορά σε μίαν ακατάπαυστη διάδοχη γενέσεων και θανάτων, ακμής και παρακμής που λαμβάνει χώραν συμφώνως προς κοινούς για όλα τα είδη νόμους, όπως τους αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος. Τόσο η φυσική, όσο και η ψυχική αλυσίδα των αιτίων των αλλαγών και μεταπτώσεων στην ζωή των φυσικών όντων και των ψυχικών λειτουργιών που αλληλοεξαρτώνται, αφορούν στην ανάδειξη έκαστου μέρους ενός όλου και κατ΄ επέκταση της ουσιώδους αμοιβαίας επιδράσεως είτε ενός μέρους προς άλλο της ιδίας αλυσίδας, είτε μεταξύ των μερών της φυσικής προς αυτά της ψυχικής αλυσίδας. Τα μέρη προσδιορίζουν την «τύχη» μιας συναντήσεως που κατ΄ ανάγκην έχει διάρκεια, χαρακτηριστικά και εξέλιξη αναλόγως προς τις ιδιότητες των επιμέρους στοιχείων που μετέχουν/ενεργοποιούνται στο πλαίσιο αυτής. Ο «παρών χρόνος» δεν αφορά στην πραγματική αλήθεια ενός μερικού στοιχείου, συνεπώς δεν είναι υποκειμενικός, αλλά είναι ο πραγματικός χρόνος της ενεργοποιήσεως των μερών κατά την συνάντηση που προαναφέρθηκε, δηλαδή ο χρόνος της συμπαρουσίας κατηγοριοποιημένων ενεργειών (μορφών ζωής και αντιλήψεως αυτών εκ μέρους του ανθρώπου). Ο «παρών χρόνος» δεν είναι επίσης ταυτόσημος με τα διάφορα «τώρα» των ποικίλων φυσικών υποστάσεων. Ο «παρών χρόνος» αφορά στην επιβεβαιωμένη και αφομοιωμένη από τον ανθρώπινο νου ενέργεια ενός οργανισμού συμφώνως προς τον σκοπό της υπάρξεώς του. Ο «καιρός» σημαίνει την πλήρωση της ενέργειας ενός όντος και την παραγωγή αποτελεσμάτων απ΄ αυτήν.
