Η παρούσα μελέτη εξετάζει την αντίληψη του Πρόκλου περί μουσικής, η οποία προκύπτει από τη συστηματοποιημένη μελέτη των θέσεων του Πλάτωνος περί μουσικής όπως αυτές εμφανίζονται στα Σχόλια του στον πλατωνικό διάλογο Πολιτεία. Στην πέμπτη ενότητα των σχολίων επιχειρείται η συγκρότηση μιας ενοποιημένης πλατωνικής αντίληψης για τη μουσική η οποία συνιστά το αποτέλεσμα μιας ερμηνευτικής επεξεργασίας των διάσπαρτων παρατηρήσεων του φιλοσόφου επί του θέματος. Ο Πρόκλος προσπαθεί να εναρμονίσει τις μεταξύ τους αντιφάσεις προτείνοντας μια ταξινόμηση των διαφόρων όψεων της αντίληψης του Πλάτωνος για τη μουσική. Αυτή περιλαμβάνει: (α) μουσική qua φιλοσοφία (β) μουσική qua έμπνευση (γ) μουσική ως αγάπη της ομορφιάς" και (δ) μουσική ως παιδεία/μίμηση. Στο παρόν άρθρο εξετάζονται οι παρεκκλίσεις από τις απόψεις του Πλάτωνος και τονίζεται η πρωτοτυπία του Πρόκλου. Όπως υποστηρίζεται, η εκτίμηση του γνωστικού και παιδευτικού ρόλου της εμπνευσμένης μουσικής του Διαδόχου διαφέρει σημαντικά από τη θέση του Πλάτωνος. Ο Πλάτων πίστευε ότι η εμπνευσμένη μουσική είναι τρίτον από της αληθείας, ενώ σύμφωνα με τον Πρόκλο, αυτή αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο της θεουργίας και ως τέτοιο αποτελεί μέσον προσέγγισης των αιώνιων αληθειών και ένωσης με την θεότητα.
