Οι μόνες λέξεις που προκύπτουν από την πραγματεία του Αναξίμανδρου, ευρίσκονται στην παράθεση ενός χωρίου από το έργο του Θεοφράστου, το οποίο έχει χαθεί (εκτός ίσως από ορισμένες τέτοιου είδους παραθέσεις). Η ερμηνεία του Αναξιμάνδρου από τον Θεόφραστο, οφείλεται σε εκείνην του Αριστοτέλους δεν είναι όμως ταυτόσημη με αυτήν, όπως η τελευταία αυτή διαμορφώνεται από διάφορα χωρία προερχόμενα από πραγματείες του. Φρονώ ότι κανείς πρέπει να ξεκινήσει την προσπάθειά του, από τον διαχωρισμό των χωρίων του Θεοφράστου μέσα από το κείμενο του Σιμπλικίου και κατόπιν να προσπαθήσει να κατανοήσει τα κείμενα αυτά με όρους Περιπατητικής Φιλοσοφίας. Οι διαφορές μεταξύ Αριστοτέλους και Θεοφράστου δύνανται να εξηγηθούν. Το δύσκολο εξηγητικό μοντέλο του Θεοφράστου που συνοψίζεται στη φράση: «οι ουρανοί και οι κόσμοι που ενυπάρχουν σ΄ αυτούς» μπορεί να ερμηνευθεί υπό την έννοια μιας κοσμογονίας σε δύο στάδια (όπως και στο χωρίο από τους Στρωματείς του Ψ/Πλουτάρχου). Μία εξαντλητική έρευνα για παρόμοιες, παράλληλες εκφράσεις με εκείνες που χρησιμοποιούνται από τον Θεόφραστο καθιστά προφανές ότι το μόνο χωρίο που έχει παρατεθεί αυτολεξεί από τον Αναξίμανδρο (οι «ποιητικές λέξεις») είναι το έξης: «Κατά το χρεών διδόναι ... δίκην και τίσιν αλλήλοις της αδικίας». Κάποια περαιτέρω συμπεράσματα είναι ότι ο Αναξίμανδρος, όπως παραδίδεται από τον Θεόφραστο, όχι μόνον έκανε λόγο για κοσμογονία αλλά περιέγραψε ακόμα και την καταστροφή του κόσμου· επιπλέον ότι δεν υφίσταται κανένα επιχείρημα κατά της υπόθεσης ότι είναι πιθανόν να έχει αναφερθεί και σε άπειρους κόσμους.
