Η «πρόσληψη» της φιλοσοφίας των Σοφιστών, που επισκοπείται εδώ, αφορά την γερμανική και αγγλική γραμματεία του 19ου και 20ου αιώνα, και κυρίως την φιλοσοφική γραμματεία στις δύο γλώσσες. Στην πρώτη αυτή προσέγγιση του θέματος δεν θα ήταν σωστό να αναμένεται απόλυτη πληρότητα στοιχείων, ούτε άλλωστε η παρούσα επισκόπηση έχει τον χαρακτήρα ενός «Forschungsbericht». Είναι περισσότερο βιβλιογραφική επισκόπηση, πλουτισμένη με στοιχεία για προσδοκώμενες διαπιστώσεις, καθώς και με διερευνητικές ενδείξεις και προτάσεις. Δεν έχει προηγηθεί άλλωστε ανάλογη ερευνητική εργασία, και το έδαφος είναι σε μεγάλη έκταση παρθένο.
«Πρόσληψη» σημαίνει αποδοχή ξένου πολιτιστικού, εδώ εννοιολογικού, αγαθού. Η πρόσληψη αυτή μπορεί να έχει πολλές διαβαθμίσεις, από την πλήρη ταύτιση ως την επεξεργασία, δηλαδή τη μεταφορά των ξένων ιδεών στο έργο του νεώτερου συγγραφέα με μικρές ή ουσιαστικές αλλαγές. Το αντίστοιχο στην «πρόσληψη» είναι η «επίδραση» συγκεκριμένων ιδεών στους μεταγενέστερους.
Στην επισκόπηση αυτή έγινε δυνατή η επισήμανση των εξής συγγραφέων ως βέβαιων ή πιθανών αποδεκτών εννοιολογικού υλικού της αρχαίας Σοφιστικής (με τη σειρά που έχουν στην επισκόπηση): Goethe, Hegel, Α. Wendt, J. Braniß, G. Grote, Ε. Zeller, G. H. Lewes, J. St. Mill, H. Spencer, P. Yorck von Wartenburg, H. Sidgwick, Ε. Laas, F. Nietzsche, C. L. von Haller, M. Stirner (Caspar Schmidt), Th. Carlyle, F. C. S. Schiller, E. Bloch, M. Heidegger, Κ. R. Popper, W. P. Alston.
