Η θεολογία του Αντισθένους αγνοημένη από τους περισσότερους ερμηνευτές μας επιτρέπει να ανασυγκροτήσουμε μερικές σημαντικές ιδέες ενός φιλοσόφου, ο οποίος υπήρξε στενά συνδεδεμένος με το σοφιστικό κίνημα, παραμένοντας ωστόσο ένας αληθινός σωκρατικός και μάλιστα έντονα επικριτής ορισμένων σύγχρονών του σοφιστών. Η θεολογία αυτή βασίζεται σε δύο θέσεις: 1) ο Αντισθένης αντιτάσσει το κατά νόμον των πολλαπλών θεών της μυθολογίας και της θρησκείας, της αναγνωρισμένης από το κράτος, στο κατά φύσιν του μοναδικού θεού, όπου φθάνει η λογική σκέψη. 2) Αυτός ο μοναδικός θεός δεν μπορεί να συλληφθεί με τις αισθήσεις, δεν μοιάζει με τίποτα και με κανένα καμμία εικών δεν θα μπορούσε να μας δώσει μια ιδέα του. Θεωρημένες από ιστορική άποψη, οι θέσεις αυτές αποτελούν μια επανάληψη και μια πρωτότυπη επεξεργασία ορισμένων σημαντικών ιδεών του Ξενοφάνη· ξεκινώντας από εδώ ο Αντισθένης προτίθετο να δώσει απάντηση στα δύο ερωτήματα τα οποία είχε θέσει παίρνοντας σαν αφετηρία το βιβλίο του Πρωταγόρα περί θεών, και κυρίως να θέσει υπο συζήτηση τη δημοκρίτεια θεολογία. Εξεταζόμενη από θεωρητική σκοπιά, η αντίληψη αυτή εμφανίζεται να προτείνει το θεμελιώδες πρόβλημα της theologia naturalis· όμως στο εννοιολογικό πλαίσιο της φιλοσοφίας του Αντισθένη χαρακτηρίζεται από μια πρόθεση ταυτόχρονα ορθολογική και ηθική, από όπου αντλεί το ενδιαφέρον της
