Liber XXXVIII. 1382-1384. Fo 157to. Περί των τεσσάρων πολιτών εκ Τενέδου, ευρισκομένων εν Χάνδακι και δυστυχούντων ελήφθησαν αι εξής αποφάσεις: οι δύο πρεσβύτεροι (ιερείς), εκ Τενέδου, είναι ελεύθεροι να μεταβώσι όπου θελήσωσι προς πορισμόν των του βίου.

Liber XXXVIII. 1382-1384. Fo 157to. Περί των τεσσάρων πολιτών εκ Τενέδου, ευρισκομένων εν Χάνδακι και δυστυχούντων ελήφθησαν αι εξής αποφάσεις: οι δύο πρεσβύτεροι (ιερείς), εκ Τενέδου, είναι ελεύθεροι να μεταβώσι όπου θελήσωσι προς πορισμόν των του βίου.

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Νομικές Πηγές της Μεταβυζαντινής Περιόδου και του Νεοτέρου Ελληνισμού
  3. Liber XXXVIII. 1382-1384. Fo 157to. Περί των τεσσάρων πολιτών εκ Τενέδου, ευρισκομένων εν Χάνδακι και δυστυχούντων ελήφθησαν αι εξής αποφάσεις: οι δύο πρεσβύτεροι (ιερείς), εκ Τενέδου, είναι ελεύθεροι να μεταβώσι όπου θελήσωσι προς πορισμόν των του βίου. Ως προς τους άλλους δύο λαϊκούς ονομαζομένους Ιωάννην Παύλον, και Θεόδωρον Αμάραντον, του μέν πρώτου τα κτήματα εν Τενέδω εξετιμήθησαν αντί υπερπύρων 1000 περίπου, όστις αποδεχόμενος την επισκευήν των οικιών του ζητεί και τα υποσχεθέντα εις αυτόν υπό του δημοσίου δουκάτα 30 ετησίως, όπως συντηρηθή, ως περιλαμβάνεται εις το προνόμιον το δοθέν άλλοτε δια τα εν Τενέδω συμβάντα, δι΄εκείνους οι οποίοι ήθελον να εκπατρισθώσιν εις Βενετικάς χώρας. Του δε δευτέρου τα κτήματα δεν εξετιμήθησαν. Ο Αμάραντος και ο Παύλου υπήρξαν πάντοτε πιστοί και καλής φήμης. Ένεκα τούτου γίνεται αποδεκτή η αίτησις της παροχής συντάξεως 30 δουκάτων ετησίως. Επειδή δέ τα κτήματα του Αμάραντου δεν εξετιμήθησαν υπό του συμβουλίου Τενέδου, προς ικανοποίησίν του να εκτιμηθώσι κατά την κρίσιν του δουκός και των συμβούλων Κρήτης, ζητουμένων πληροφοριών και να αποζημιωθή ως οι άλλοι εις τρόπον ώστε να μη έχη αφορμήν αγωγής. 1384, Αυγούστου 30, αριθ. εγγράφου 42
  4. Θεσπίσματα της Βενετικής Γερουσίας 1281-1385
  5. Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας
  6. 2, Τεύχος 2
  7. Διοικητικά έγγραφα
  8. Απόφαση (θέσπισμα) Κεντρικής Αρχής (Βενετικής Γερουσίας)
  9. Θεσπίσματα της Βενετικής Γερουσίας 1281-1385
  10. Αθήνα
  11. 1937
  12. Θεοτόκης , Σπυρίδων Μ.
  13. Βλ. σημειώσεις και σχόλια στις σ. 266-267. Βλ. το ευρετήριο των εγγράφων στις σ. 285-316 της έκδοσης.