Όλυμποι

Όλυμποι

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Όλυμποι
  4. 1563
  5. Ολυμπών
  6. Χίου
  7. Χίου
  8. Το όνομα του χωριού είναι το ίδιο από παλιά (Με την υστεροβυζαντινή παραλαγή Χέλιπος).
  9. Όχι
  10. Ναι. 1 οικογένεια Μικρασιατών.
  11. Όχι
  12. Την Ελληνική γλώσσα με πολλά ιωνικά και ιταλικά στοιχεία (μονωμένες λέξεις).
  13. Μέσα στο χωριό επτά (7). Η παλαιότερη (Αγία Θεοδοσία) είναι της ίδιας ηλικίας. Υπάρχουν 12 εξωκκλήσια.
  14. Όλες εκτός του πολιούχου ήσαν (και είναι) οικογενειακές και αδελφάτα.
  15. Δύο
  16. Οπωσδήποτε τον περασμένο αιώνα.
  17. Η Γεωργία
  18. Υπήρχε πολυκαλλιέργεια με κύρια προϊόντα. Μαστίχα, λάδι, κρασί, σιτηρά, καπνά.
  19. Στο σύνολο τους πλην της μαστίχας προορίζονταν για αυτοκατανάλωση.
  20. Το ίδιο ακριβώς, εκτός ορισμένων μικροκαλλιεργειών (Βίκος - σησάμι - κ.λπ.) και των καπνών.
  21. Κεφαλοχώρι
  22. Η διαφοροποίηση της ποιότητας γης από περιοχή σε περιοχή του χωριού δεν έβαλε τέτοιο θέμα.
  23. Η γεωργία σήμερα είναι ένα είδος πάρεργου. Υπάρχουν σημαντικότερες οικονομικές πηγές.
  24. Μόνο οικόσιτα ζώα.
  25. Από καταβολής του.
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Δεν υπήρχε σαφής διαχωρισμός.
  30. Ναι
  31. Από 20 ετών με γυναικεία συμμετοχή.
  32. Ναι. Στις επείγουσες γεωργικές εργασίες όπως το μάζεμα της μαστίχας που γίνεται τις πολύ πρωινές ώρες και τις βαριές αντρικές: άνοιγμα πηγαδιού, χτίσιμο ορίων ιδιοκτησίας, ξεχέρσωμα κ.λπ.
  33. Ναι. Ειδικά στο χτίσιμο της στέγης του σπιτιού και στις κοινωνικές στιγμές με κάποιο έντονο χαρακτήρα. Σερβίρισμα γαμοτράπεζου κλπ.
  34. Όχι· χωρίς να σημαίνει ότι ήταν ανύπαρκτη.
  35. Ο άντρας, η γυναίκα, τα παιδιά με σπάνια συμμετοχή των γονιών του άντρα ή της γυναίκας ή κάποιου άτεκνου θείου - θείας τους.
  36. Πατέρα - πάτε - μπα. Μητέρα, μήτε, γιέμι, μάνα, μα. Ή Καλέ πατέρα-μητέρα.
  37. Παππού
  38. Γιαγιά
  39. Παππού
  40. Γιαγιά
  41. Με τ' όνομά τους.
  42. Με τ' όνομά τους.
  43. Με τ' όνομά του.
  44. Με τ' όνομά τους.
  45. Ο πρωτογόνατος (αν ήταν πρώτος μεταξύ όλων των αδελφών).
  46. Η πρωτογόνατη (όμοια).
  47. Με τ΄όνομά τους.
  48. Θείε ή μπάρμπα.
  49. Θεία
  50. Θείε ή μπάρμπα-θείε.
  51. Με τ' όνομά τους ή σπάνια οι θείοι ανήψι.
  52. Με τ' όνομά τους ή κόρη μου γυιέ μου.
  53. Όχι
  54. Προγόνια
  55. Γέμελα
  56. Συμπεθέρους
  57. Όπως τον πατέρα της.
  58. Όπως τη μητέρα της.
  59. Με τ΄όνομά τους.
  60. Όπως τον πατέρα του (συνήθως καλέ πατέρα).
  61. Όμοια (καλέ μητέρα).
  62. Με τ' όνομά τους.
  63. Με τ' όνομά του (ή γαμπρέ).
  64. Με τ' όνομά του (ή γαμπρέ).
  65. Γαμπρέ (ή με τ' όνομά του).
  66. Νύφη (ή με τ' όνομά της).
  67. Νύφη (ή με τ' όνομά της).
  68. Κυρά - γυναίκα Καλέ - άντρα.
  69. Συνήθως κατά σειρά των γονιών του άντρα και ύστερα της γυναίκας. Στα υπόλοιπα παιδιά θείων ή συγγενών ή μεγαλύτερων πεθαμένων αδελφών. Όταν πέθαινε ο πατέρας κατά τη διάρκεια της κύησης της μητέρας το αγόρι έπαιρνε το όνομά του καθώς και το κορίτσι αν υπήρχε αντίστοιχο γυναικείο όνομα. Ο νονός μπορούσε πάντα να έχει το λόγο μα σπάνια έκανε χρήση εκτός αν οι γονείς το ήθελαν ή αν υπήρχε διαφωνία.
  70. Γενικά έκαναν όλες τις εργασίες σαν βοηθοί του άντρα· πολλές φορές και πολύ πιο βαριές απ' όσο η σωματική ικανότητα επέβαλλε.
  71. Όλες γενικά εκτός από το σκάψιμο με το δικέλι (τσατάλι).
  72. Τη συντήρηση των οικόσιτων ζώων.
  73. Το άνοιγμα και χτίσιμο πηγαδιού. Τις οικοδομικές.
  74. Ανεξάρτητα φύλου από την εποχή που μπορούσαν να προσφέρουν οποιασδήποτε μορφής εργασία την πρόσφεραν.
  75. Δεν υπήρχε γενικός κανόνας.
  76. Συνήθως μεταξύ 20-30 ετών με ένα μέσο όρο της ανδρικής ηλικίας 3-5 χρόνια πιο πάνω.
  77. Ναι από το ίδιο χωριό. Χωρίς να αποκλείονται οι σπάνιες εξαιρέσεις των διπλανών συνήθως σε περίπτωση 2ου γάμου.
  78. Συνήθως σε καινούριο σπίτι χωρίς να 'ναι απαραίτητο να ανήκει στη νύφη.
  79. Όχι
  80. Όχι
  81. Δεν υπήρχε κανόνας.
  82. Ποτέ
  83. Από τρίτα εξαδέλφια και πέρα.
  84. Ναι
  85. Όχι
  86. Διαζύγιο αυτά καθ' εαυτά όχι. Σπάνια όμως σημειώνονται κάποια κάποια διάσταση. Όταν συνέβαινε αυτό, συνήθως, ξενιτεύονταν με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να λειτουργεί το σπιτικό του.
  87. Δεν υπήρχε κανόνας. Αν πάντως κάποιος απ' τους δύο το πρότεινε είχε και αυτό το δικαίωμα.
  88. Ο κουμπάρος βάφτιζε το πρώτο.
  89. Αν δεν υπήρχαν άλλοι λόγοι (να προκύψει παρεξήγηση μεταξύ των κουμπάρων) με σύμφωνη γνώμη του κουμπάρου μόνο με την προϋπόθεση ότι ο κουμπάρος "θαλυνε" τα χρόνια του βαφτίζοντας κάποιο άλλο παιδί του αντρόγυνου.
  90. Μόνο μεταξύ νονού - βαφτισιμιάς και νονάς - βαφτιστικού.
  91. Όχι
  92. Ναι
  93. Με προικοσύμφωνο.
  94. Όχι
  95. Ο παπάς ή ο προεστώς. Τουλάχιστον για τα πρώτα μετατουρκικά χρόνια ή οι ίδιοι με ιδιωτικό συμφωνητικό.
  96. Ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του πατέρα.
  97. Ναι
  98. Στο χωριό
  99. Ναι
  100. Ναι
  101. Ναι, όλα το ίδιο.
  102. Όχι
  103. Δεν υπήρχε τέτοιος κανόνας.
  104. Χωρίς να'ναι υποχρέωση, συνήθως, βοηθούσαν αν ήταν λεύτεροι. Στην τελευταία περίπτωση υπήρχε αυτή η υποχρέωση.
  105. Όχι. Απλά γίνονταν μια εξόφληση με ένα ευτελές είδος (συνήθως άγονη γαία).
  106. Παρέμενε στον άντρα της.
  107. Όχι
  108. Αμέσως μετά τον γάμο τους μέρος απ' αυτό και μετά τον θάνατο των γονιών ή στην περίπτωση αδυναμίας τους για γεωργικές εργασίες, έπαιρναν το υπόλοιπο.
  109. Συνήθως έπαιρναν το ίδιο.
  110. Μικρότερο
  111. Με διαθήκη
  112. Συνήθως μεταξύ αγοριών-αδελφών και αφού στη διαθήκη οριζόταν " τα υπόλοιπα στα αγόρια μου".Ή αν υπήρχε η μεσολάβηση στενού συγγενούς, μεταξύ πάλιν των αδελφών, αφού εξοφλούντο τα κορίτσια.
  113. Συνήθως εκείνο που προορίζονταν να κρατηθεί απ' τ' αντρόγυνο στην περίπτωση γάμου των άλλων παιδιών.
  114. Κανείς
  115. Οι κόρες
  116. Αν δεν υπήρχε διαθήκη, ναι.
  117. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  118. Παιδιά αδελφών. Εδώ αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι αρκετές περιπτώσεις έχουν εμφανιστεί αντρόγυνωνπου με τη συγκατάθεση της γυναίκας υιοθετούνταν το παιδί του άντραμε κάποιαν άλλη γυναίκα (και αν βέβαια υπήρχε πρόσφορη τέτοια) συνήθως λόγω ηθικής ή αναπηρίας ανύπαντρης.
  119. Την κληρονομιά όλης ανεξαίρετα της περιουσίας των θετών γονιών του.