Θυμιανά Χίου

Θυμιανά Χίου

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Θυμιανά Χίου
  4. 1556
  5. Θυμιανά
  6. Χίου
  7. Χίου
  8. Ευφημιανά Χίου
  9. Όχι
  10. Υπάρχουν περίπου 60 οικογένειες που δημιουργήθηκαν από Μικρασιάτες του 1922.
  11. Όχι. Ανεμίχθησαν με τους αυτόχθονες.
  12. Μια τη χιώτικη που με ελαφρές βελτιώσεις.
  13. Α. Υπήρχαν 32 β. Όχι
  14. Οι περισσότερες ήταν κτητορικές (οικογενειακές).
  15. Πέντε (5).
  16. Πριν το 1900.
  17. Γεωργία - αλιεία -κόψιμο - κτίσιμο πέτρας.
  18. Όσπρια, σιτηρά, λαχανικά, ελιές, μαστίχα, αμύγδαλα.
  19. Για αυτοκατανάλωση: Όσπρια, σιτηρά, λάδι. Για εμπόριο: Αμύγδαλα, μαστίχα, μποστανικά.
  20. Καλλιεργούνται τα ανωτέρω αλλά σε μικρότερη έκταση. Γενικά η γεωργία έχει μεγάλη πτώση.
  21. Ούτε κεφαλοχώρι διότι γειτόνευε με την χώρα. Ούτε τσιφλίκια ούτε βακούφια.
  22. Υπήρχαν μόνο ιδιοκτησίες.
  23. Όχι
  24. Από 100 στρέμματα.
  25. 4-5
  26. 20 στρ.
  27. Όχι
  28. Ανέκαθεν υπήρχε η οικόσιτη κτηνοτροφία, λίγα αιγοπρόβατα και μια δύο αγελάδες.
  29. Όχι
  30. Κυρίως με την αλιεία όχι. Ένα μέρος μόνο το 10-15% ασχολούντο.
  31. Υπήρχαν τα σινάπια: α. Εξόρυξης πέτρας (πετροκόποι) β. Επεξεργασίας πέτρας γ.Κτισίματα πέτρας (κτίστες) δ. Κλειδαράδων (που έφτιαχναν τα συνδετικά κλειδιά των τοίχων).
  32. Όχι. Διότι η πέτρα σα οικοδομικό υλικό έπεσε σε τρίτη μοίρα μετά τα τσιμέντα, τα τούβλα, τους πλίνθους.
  33. Υπήρχαν 5 γέροντες που εκλέγοντων από το χωριό σε συγκέντρωση των κατοίκων όχι με ψηφοφορία αλλά διά βοής. Ο πιο ισχυρός έκανε το πρόεδρο. Με όμοιο τρόπο εκλέγονταν και οι 4 επίτροποι της εκκλησίας καθώς και οι επίτροποι των αδελφάτων (σιναφιών).
  34. Οι κατοίκοι ανάλογα με την οικ. κατάσταση πλήρωναν φόρο στη εκκλησία. Κι εκείνοι στη μητρόπολη που με τη σειρά της πλήρωνε το παπά, το δάσκαλο κλπ στο χωριό.
  35. Δε υπήρχα τάξεις. Απλώς έλεγα αυτός είαι φτωχός ή πλούσιος.
  36. Ναι. Συγκεκριμένα για τη μεγάλη εκκλησία ( την πρώτη στο είδος της στο ησί εργάζοντα ο καθένας 20 ημερομίσθια.
  37. Ήτα υποχρεωτική για τους άνδρες.
  38. Ετιμωρείτο για τη εκκλησία είχαν βγάλει σαν τιμωρία: να μη παντρεύεται α μην βαπτίζει τα παιδιά του α μη θάβεται στο χωριό.
  39. Ήταν σε όλες τις γεωργικές εργασίες. Λέγονταν "Δανεικοί".
  40. Σε όλες τις οικοδομικές εργασίες. Στην εξόρυξη πέτρας, στο κουβάλημα και στο κτίσιμό της. Επίσης, ο ένας πήγαιε στο κτίριο ενώ ο άλλος στη σκεπή που είχαν ειδικότητα κλπ.
  41. Στον ίδιο βαθμό. Στο ζύμωμα, το άσπρισμα, στα γλυκά, στη μπουγάδα, στο καθάρισμα του μαστιχιού.
  42. Οι γονείς, τα παιδιά, οι γονείς του άδρα ή της γυναίκας εφ' όσο συγκατοικούσαν.
  43. Α. Μπαμπά, πατέρα ή κύρη β. Μαμά, μάνα, καλέ.
  44. Παππού
  45. Γιαγιά αλλά και μάνα.
  46. Παππού
  47. Γιαγιά αλλά και μάνα.
  48. Με το όνομά τους.
  49. Με το όνομά τους.
  50. Με το όνομά τους.
  51. Με το όνομά τους.
  52. Ο γυιός μας ο μεγάλος.
  53. Η κόρη μας η μεγάλη.
  54. Το αδερφάκι μου ο...
  55. Ο θείος, θείε
  56. Θεία...αλλά και Άμια πχ Άμια Καλιώ.
  57. Θείε, θεία αλλά και Άμια...
  58. Με το όνομά τους
  59. Γυιέ μου , κόρη μου
  60. Τα πρωτότοκα τα έλεγαν πρωτογόνοτα.
  61. Προγόνια ή πρόγονοι.
  62. Γιόμελα
  63. Συμπέθερε...
  64. Καλέ πατέρα
  65. Καλέ μάνα ή καλέ μητέρα.
  66. Με το όνομά τους. Αν μιλούσε σε τρίτο έλεγε "η κουνιά μου η".
  67. "Πατέρα"
  68. Μάνα
  69. Με το όνομά τους. Σε τρίτο έλεγε "Ο κουνιός μου ο Νίκος".
  70. Με το όνομά του.
  71. Με το όνομά του.
  72. Με το όνομά του ή και γαμπρέ ή αδελφέ.
  73. Με το όνομά της ή και αδελφή.
  74. Το ίδιο.
  75. Με το όνομά τους αλλά και "γυναίκα". Η γυναίκα πάλι, με το όνομά του ή "κύρη" ή άνδρα.
  76. Έδιναν συγγενικά ονόματα. Στο πρωτότοκο το όνομα του παππού από πατέρα. Στο κορίτσι της γιαγιάς από πατέρα. Ακολουθούσαν της νύφης. Ο νονός έδινε όνομα μόνο αν ήταν σημαίνον πρόσωπο και τον παρακαλούσαν για τη βάφτιση και το επιθυμούσε.
  77. Βοηθούσαν στις γεωργικές ασχολίες. Θέρος, αλώνισμα, σκάψιμο, φροντίδα ζώων, συλλογή ελιάς, μαστίχας, ξεχορτιάσμα σπαρτών, μεταφορά νερού, φαγητό στα χωράφια.
  78. Αποκλειστική αγροτικά δουλειά ΜΟΝΕΣ οι γυναίκες δε έκαναν. Εργάζονταν είτε μα εντολή του συζύγου είτε με συνεργασία μαζί του στο σκάψιμο (ζευγάρισμα), θέρος και συλλογές καρπών και κέντος σχίνων.
  79. Φροντίδα ζώων κυρίως στο σπίτι: Άρμεγμα, τυροκόμημα, φροντίδα νεογέννητων, καθαρισμό κοτετσιών στάβλων κλπ. Επίσης κούρεμα προβάτων, επεξεργασία μαλλιού, πλέξιμο φανελών κλπ.
  80. "Νετάρισμα" διχτυών, παραγαδιών, ξεψείρισμα διχτυών, παραγαδιών, βοήθεια προς το άνδρα στο πυροφάνι, συρτή κλπ. Οι γυναίκες τω ψαράδων δούλευαν εξίσου με αυτούς.
  81. Οι βιοτεχνίες περιστρέφονταν γύρω από την επεξεργασία της πέτρας (πελεκανιά, πελέκημα, κτίσιμο). Επίσης, υπήρχαν τα ατσιγκαναριά δηλ. σιδηρουργεία που εκτός των εργαλείων γεωργών, κάρων έφτιαχναν εργαλεία πέτρας "κλειδιά" σπιτιών κλπ. Οι γυναίκες σαν βιοτέχνισσες ασχολούνταν με τον αργαλειό.
  82. Τις οικοδομικές.
  83. Από 6-7 ετών. Στα αγόρια βόσκημα ζώων, μεταφορά νερού, μάζεμα ελιάς, βοήθεια στο χωράφι. Στα κορίτσια δουλειές σπιτιού, πλύσιμο, αλλά και βοήθεια στη συλλογή καρπών στο χωράφι.
  84. Τα αγόρια έπρεπε να παντρέψουν όλα τα κορίτσια. Πολλές φορές συνέβη 2-3 αδέλφια επειδή "περίμεναν" τη μοναχοκόρη να μείνουν όλα "λεύτερα".
  85. Για τις γυναίκες κανονική ηλικία για γάμο ήταν γύρω στα 25. Για τον άνδρα γύρω στα 30. Ήταν ανεπίτρεπτο να είναι ο ανδρας μικρότερος της γυναίκας.
  86. Συνήθως ήτα από το ίδιο χωριό. Σπάνια έπαιρναν από γειτονικά χωριάή τη χώρα.
  87. Ανάλογα με το ποιός από τους δύο διέθετε σπίτι. Αν κανένας, τότε ενοικιαζόταν. Η νύφη δεν έπαιρνε απαραίτητα σπίτι, πιοσυχνά το σπίτι ανήκε στον γαμπρό.
  88. Όχι. Στο πατρικό σπίτι έμεναν πάνταένα παιδί που συνήθως ήταν αγόρι.
  89. Όχι τη μοίραζαν.
  90. Η μοιρασιά γίνονταν μετά το θάνατο των γονιών. Επισπευδόταν η διανομή. Όταν ένας γαμπρός αξίωνε να του γράψουν την περιουσία.
  91. Συνήθως αγόρι. Ακαθόριστο αν υπήρχαν πολλά πιο θα ήταν. Συνήθως το πρωτότοκο αγόρι.
  92. Στις μοναχοκόρες.
  93. Όχι
  94. Πολλάκις για την μεγαλύτερη. Αν όμως ήταν τυχερή και ο άνδρας είχε σπίτι τότε για σώγαμπρο έπαιρνε άλλης κόρης.
  95. Εξαρτιόταν από τις αξιώσεις του γαμπρού. Πάντως αυτός, που γηροκομούσε τους γέρους έπαιρε παραπάνω περιουσία.
  96. Ποτέ τα παιδιά δεν έπαιρναν επώνυμο παππού. Ούτε και ο γαμπρός. Ο γαμπρός, έστω και σώγιαμπρος, διατηρούσε το επώυμό του.
  97. Ούτε τα δεύτερα ξαδέλφια παντρεύονταν. Μετά το ΄40 η απαγόρευση περιορίστηκε στα πρώτα εξαδέλφια.
  98. Ναι
  99. Όχι
  100. Σπάνια. Για λόγους τιμής.
  101. Ο νονός της νύφης.
  102. Το πρώτο βάφτιζε αυτός που πάντρευε. Τα άλλα συνήθως οι συγγενείς ποτέ τα αδέλφια δεν είχα το ίδιο νονό.
  103. Προτιμάτο ανώτερης κοινωικής τάξης.
  104. Συνήθως το απέφευγαν, χωρίς όμως να το απογορεύουν.
  105. Όχι. Λεγόταν και σταυραδέλφια.
  106. Δεν έχουμε περιπτώσεις στο αιώνα μας εδώ.
  107. Ναι
  108. Α. Με προικοσύμφωνα β. Με χαρτογράψιμο και γινόταν στο μνήμονα του χωριού.
  109. Το τεπόζιτο: Ήταν ποινική ρήτρα σε χρηματικό ποσό α ο γαμπρός μετά τον αραβώνα αθετούσε και δε ήθελε να παντρευτεί.
  110. Οι νοτάροι ή μνήμονες.
  111. Χρήματα. Ανάλογα με τη οικ. κατάσταση της νύφης, χωράφια, σπίτι, οικιακά σκεύη κ.λπ.
  112. Μόνο οι μοαχοκόρες.
  113. Στο χωριό
  114. Ναι
  115. Ναι
  116. Όχι. Συνήθως έπαιρναν τα ίδια εκτός α κάποιος γαμπρός πίεζε περισσότερο και αυτό σπάνια.
  117. Όχι
  118. Όχι. Όλα τα παιδιά έπαιρναν κάτι από την προίκα της μάνας. Οι κόρες έπαιρναν από τα σκέυη που ήταν προίκα της μάνας π.χ. Τα χοράμια, τις κουβέρτες, τη ραπτομηχανή κλπ.
  119. Ναι, βοηθούσαν και τα αγόρια, ζώντος και του πατέρα. Αν πέθαινε ο πατέρας ο (οι) γιός έπρεπε να παντρέψει πρώτα τις αδελφές του (όσες κι αν ήταν) και μετά να παντρευτεί και αυτός. Τις περισσότερες φορές αυτό συνέβαιε και αν ζούσε ο πατέρας.
  120. Όχι αν το έκανε, έπρεπε να "βάλει κάτω τη προίκα" και να ξαναμοιράσουν.
  121. Τη έπαιρνε ο άνδρας της.
  122. Όχι
  123. Κανένας
  124. Όχι
  125. Συνήθως μοίραζαν μετά τον θάνατο τω γονέων επίσημα. Όμως με το γάμο τους έπαιρναν ένα μερίδιο. Μ' άλλα λόγια, ο γέρος ήθελε α είναι κύριος της περιουσίας του ως το τέλος.
  126. Κληρονομούσε πιο πολλά όποιος θα είχε μαζί του τους γέρους.
  127. Τα κορίτσια έπαιρναν περισσότερα κινητά (χρήματα, σκεύη κλπ.) Τα αγόρια ακίνητα. Η κτηματική περιουσία συνήθως ήτα πιο πολλή.
  128. Με διαθήκη
  129. Όταν δεν υπήρχε διαθήκη με τη βοήθεια κάποτε ξένων εμπειρογνωμόνων. Εχώριζαν τη περιουσία σε ίσα μέρη και τότε με κλήρο έπαιρναν ο καθένας το μερίδιό του.
  130. Από τη περιουσία του συζύγού της δε έπαιρνε. Τη μοιράζονταν τα παιδιά. Κρατούσε όμως τη προίκα της και τη διέθετε όπως ήθελε.
  131. Το 1/2 η γυναίκα και το 1/2 οι αδελφοί του θανόντος.
  132. Οι κόρες του μόνο.
  133. Στην α΄περίπτωση ναι, στη β΄ πολύ σπάνια.
  134. Αν δε είχε καθόλου παιδιά.
  135. Αδελφών. Αν όχι, ορφανά.
  136. Έπαιρνε όλη την περιουσία αφού ήταν μοαχοπαίδι.