Πρασσές Χανίων

Πρασσές Χανίων

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Πρασσές Χανίων
  4. 1545
  5. Πρασσέ
  6. Κυδωνίας
  7. Χανίων
  8. Πρασσές
  9. Όχι
  10. Τρεις οικογένειες είχαν έλθει με την Μικρασιατική καταστρο΄φη.
  11. Κρητική
  12. Παλαιά δύο: α) Αι. Γιάννης (εορτάζεται 29 Αυγούστου), β) Παναγια Θεοτόκου. Σήμερα μια ιδιόκτητη Αι Γιώργης
  13. Κοινοτικές
  14. (1) ένα
  15. Πολύ παλιά γύρω στα 100 χρόνια πριν. Δεν θυμούνται ακριβώς. Πάντως οι παλιοί πήγαιναν εκεί.
  16. Ελιά, κάστανο, κτηνοτροφία, μήλο, καρύδια, μελίσσια.
  17. Κυρίως ελια (για λάδι) ή κάστανο
  18. Το κάστανο στο εμπόριο πήγαινε, το λάδι και στο εμπόριο και αυτοκατανάλωση.
  19. Αυξήθηκαν τα ίδια περισσότερο, ιδίως η ελιά (10%). Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις ήταν λίγες πριν τον πόλεμο, τα πολλά ήταν μαδάρες. Μετά τον πόλεμο αύξησαν την καλλιέργεια ιδίως της ελιάς 100%
  20. Όχι, ακόμη και οι μαδάρες ανήκαν σε ιδιώτες.
  21. Όχι
  22. Πολύ μεγάλο είχε ένας, δεν ήταν όμως καλλιεργήσιμο, ήταν βοσκοτόπια.
  23. Ενας
  24. 100 περίπου στρέμματα. Αυξήθηκε σημαντικά.
  25. Υπήρχε μεγάλη. Προπολεμικώς υπήρχαν 7-8.000 αιγοπρόβατα.
  26. Πάντα υπήρχε, εκτός από τα κοπάδια υπήρχαν και τα οικόσιτα
  27. Δεν υπήρχαν μολονότι υπήρχαν βοσκοί που είχαν πολλά αιγοπρόβατα. Όσοι έπιαναν τα 1.000 εθεωερείτο ότι έπαιρναν το χρυσό κουδούνι. Σήμερα έχει μειωθεί η κτηνοτροφία καμιά δεκαριά ακόμα ασχολούνται με την κτηνοτροφία και είχαν περίπου 3.000 κομμάτια.
  28. Όχι
  29. Το ίδιο σύστημα όσο θυμάται. Παλαιότερα επι της εποχής του Βενιζέλου, υπήρχε το σύστημα των Δήμων που υπάγοντο τα χωριά της περιοχής. Υπήρχαν ο δήμος του Λάκκου και των Σεμπρώνης
  30. Προπολεμικά υπήρχαν οι ενοικιαστές των φόρων που εισέπρατταν με βάση την σοδειά ενοικίαζαν το φόρο από το κράτος. Επίσης θυμόταν ότι γύρω στα 40 υπήρχε ένας φοροεισπράκτορας στην είσοδο της πόλεως των Χανίων και έπαιρνε σε χρήματα το φόρο των εισαγομένων προϊόντων από τους χωρικούς στην πόλη.
  31. Κάποια διαφορά υπήρχε. Όχι σήμερα όμως, καλύτερα ρούχα φορούσαν όσοι ανήκαν στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, πιο πλούσιοι. Πάντως δεν υπήρχε μεγάλη διαφορά.
  32. Ναι όταν είχε η κοινότητα ανάγκη. Πιο συχνά όριζε το προεδρείο της κοινότητας ότι σε έναν χρόνο οι κάτοικοι πρέπει κάνουν 3-5 ημεροκάματα.
  33. Για τους άνδρες μόνο από 18 -60 (φαίνεται ότι υπήρχε και σχετική νομοθεσία), αυτό προέκυπτε από όσα είπε ο πληροφορητής.
  34. Μπορούσε να στείλει αντικαταστάτη. Το συμβούλιο έστελνε την οφελή σε χρήματα στο δημόσιο ταμείο. Γενικά όμως το απέφευγε εκτός και ο παραβάτης σήκωνε κεφάλι.
  35. Ήταν συνηθισμένη σε όλες σχεδόν τις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Ιδιαίτερα στο μάζεμα της ελιάς, στον τρύγο των αμπέλιων και το μάζεμα καστάνων (ακόμη κάνανε εράνους για όσους είχαν κάποτε ανάγκη ή βρίσκονται σε δύσκολη θέση).
  36. Στο χτίσιμο σπιτιού ήταν πολύ συνηθισμένη ιδίως ανάμεσα στους άντρες
  37. Το ίδιο.
  38. 5-10, γονείς, παιδιά και παππούς, γιαγιά.
  39. Πατέρα, μητέρα
  40. Παππούς, λάλος
  41. Γιαγιά, λάλη
  42. Παππούς, λάλος
  43. Γιαγιά, λάλη
  44. Με το όνομα
  45. Με το όνομα
  46. Με το όνομα
  47. Με το όνομα
  48. Όχι
  49. Όχι
  50. Με το όνομα
  51. Θείο
  52. Θεία
  53. Θείο και θεία
  54. Με το όνομα
  55. Με το όνομά τους
  56. Για τα πρωτοτόκα όχι, οψιμουλάκι για το υστερότοκο, όμως χαϊδευτικά.
  57. Αλληλαδέλφια (όχι συχνά)
  58. Δίδυμα
  59. Συμπεθέρους
  60. Πατέρα
  61. Μητέρα
  62. Με το όνομα
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Με το όνομα
  66. Με το όνομα του
  67. Με το όνομα του
  68. Με το όνομα του
  69. Με το όνομα της
  70. Με το όνομα της
  71. Με το όνομά τους
  72. Δεν ήταν κανόνας να ονομάζουν τα 2 πρώτα από τους γονείς του άνδρα, αν και συνέβαινε τακτικά. Πολλές φορές έβγαινε το όνομα ενός αδελφού που είχε πεθάνει άλλοτε το όνομα ενός αγίου που γιόρταζε της ημέρα της γέννας, πολλές φορές το πρώτο αγόρι έπαιρνε το όνομα του πατέρα του γαμπρού, ενω το πρώτο κορίτσι το όνομα της μητέρας της νύφης. Άλλοι αφήνουν ελεύθερο τον νονό, άλλοι όχι.
  73. Δεν υπήρχαν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα. Και οι δύο πήγαιναν στις εξωτερικές δουλειές χωρίς διάκριση πολλές φορές.Οι γυναίκες στην ανάγκη και κρατούσαν το αλέτρι και "στην σπορά πήγαιναν".
  74. Δες 4
  75. Οι κτηνοτροφικές είναι γενικά δουλειές του άνδρα, στην ανάγκη όμως οι γυναίκες άρμεγαν και τυροκομούσαν και καθάριζαν
  76. Δες 4
  77. Από 7 -8 χρονών. Πολλά σταματούσαν το σχολείο για να κάνουν τις διάφορες δουλειές. Δεν ξεχώριζαν στις δουλειές, ότι τύχαινε. Πολλές φορές όλη η οικογένεια δούλευε μαζί π.χ. στο αλώνι.
  78. "Οι άνδρες παρέμεναν στον γάμο" (αρνούνταν να παντρευτούν. Το συνήθειο της ιεραρχίας δεν ετηρείτο πάντα, υπήρχαν και εξαιρέσεις).
  79. 20 - 25 χρονών για τις κοπέλες, παλαιότερα ήταν περισσότερες, σήμερα έχουν λιγοστεύσει και δεν θέλουν να μείνουν στο χωριό γιαυτό παντρεύονταν και μικρότερες. Οι άνδρες σε μεγαλύτερη ηλικία (ο ίδιος παντρεύτηκε 38 χρονών γιατί έπρεπε να βγάλουν τις αδερφές πρώτα και μετα να φτιαχτεί ο ίδιος).
  80. Μπορούσε να ήταν και από άλλες περιοχές π.χ. από το Σέλινο
  81. Συνήθως στο σπίτι του γαμπρού, που το έφτιαχνε μόνο του. Ανάλογα όμως με τον αριθμό των παιδιών και το μέγεθος του πατρικού σπιτιού. Μπορούσε το νέο ζευγάρι, να μείνει στο σπίτι το πατρικό. Αν ήταν πολύ φτωχοί έμεναν όλοι στο πατρικό.
  82. Οι οικονομικές συνθήκες της οικογένειας καθόριζαν τις συνθήκες. Μπορούσαν να εργάζονται, τρώνε και μένουν μαζί.
  83. Εξαρτάται. Πολύ συχνά παντρευόνταν και κρατούσαν την περιουσία αδιαίρετη είχα ένα κουμάντο. Ακόμη και σήμερα αυτά γίνονται σε πολλές οικογένειες.
  84. Δεν υπάρχει κανόνας στο θέμα του χωρισμού, πιο συχνά η ασυμφωνια των γυναικών ήταν ο λόγος. Ακόμη όταν ένας παρέμενε ανύπαντρος ή καθυστερούνε το γάμο του χώριζε για να μην είναι βάρος της νύφης του.
  85. Αν δεν χώριζαν αμέσως με το γάμο παρέμενε όπως πρωτοπαντρεύετο. Δεν μπορούσαν να τον διώξουν οι άλλοι.
  86. Υπήρχε σαν έθιμο, υπάρχουν λίγες περιπτώσεις στο χωριό. Γενικά όταν υπάρχουν κορίτσια μόνο.Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούσαν και αγόρια.
  87. Γενικά όχι. Μπορούσαν όμως να πανε αν είχαν μικρή περιουσία ή ήθελαν να φύγουν από το δικό τους χωριό.
  88. Δεν γνωρίζω συγκεκριμένα πως γινότανε, όμως ότι ο σώγαμπρος μπαίνει για το τελευταίο κορίτσι.
  89. Την έπαιρναν οι κόρες
  90. Δεν άλλαζε όνομα και τα παδιά έπαιρναν το επίθετο του πατέρα τους.
  91. Κανονικά άτομα της ίδιας οικογένειας, που είχαν το ίδιο όνομα, δηλαδή από το σόι του πατέρα, δεν μπορούσαν να παντρευτούν ανεξάρτητα από το βαθμό της συγγένειας.
  92. Μέχρι δεύτερα δεν παντρεύονται από το σόϊ της μητέρας.
  93. Δες την 24
  94. Σπάνια μπορούσε αυτό να γίνει.
  95. Δεν είναι καθορισμένο, μπορούσε να βρίσκει κάποιο άλλο για σύντεκνο
  96. Δες 28 + 30
  97. Έψαχναν για κάποιον άλλο που ήταν φίλος, πήγαιναν π.χ. μαζί στα πανηγύρια, έδιναν τα χέρια και έλεγαν ότι θα κουπαριάσουν. Επίσης αν είχαν υποχρέωση σε έναν δικηγόρο, βουλευτή κλπ. Υπήρχε και το συμφέρον, έψαχναν για κάποιο δυνατό. Καμιά φορά αν κάποιος δεν μπορούσε να βρεί κουμπάρο μεσολαβούσε ένα δεύτερο πρόσωπο που έβρισκε τον κουμπάρο του
  98. Δεν έτυχε να θυμηθεί περίπτωση. Δεν υπήρχε κώλυμα.
  99. Απαγορεύετο: "Κάλο τα αδέλφια της εκκλησιάς παρά τα αδέλφια της κοιλίας" Θυμάμαι μια περίπτωση που κάποιους πήρε την αναδελφή του. Δεν ξέρει όμως.
  100. Είχε ακουστά από τον πατέρα του για τη αδελφοσύνη αλλά ο ίδιος δεν την πρόλαβε και επομένως δεν είχε να πει κάτι το συγκεκριμένο για τις λεπτομέρειες.
  101. Πάτνοτε υπήρχε ο θεσμός της προίκας
  102. Προικοσύμφωνο, προφορικά συνήθως. Τα προικοσύμφωνα δείχνουν έλλειψη εμπιστοσύνης και γιαυτό τα απέφευγαν
  103. Επειδή ήταν λίγες οι περιπτώσεις δεν γνωρίζει πως τα συνετάσσουν
  104. Η λογική απαιτούσε να παίρνουν ίσο μερίδιο, γιατί μελλοντικά μπορούσε η μια να παραπονεθεί ότι την αδίκησαν.
  105. Όχι
  106. Μπορούσε να τα δώσει στο παιδί που έμενε μαζί της ή να τα μοιράσει σε όλους. Άλλοτε τα κρατούσε ως γεροντομοίρι το οποίο μοίραζαν όλα τα παιδιά της.
  107. Συνήθως είχαν την ηθική υποχρέωση. Αν όμως κάποιο από τα αγόρια ανελάμβανε να πληρώσει την προίκα της αδελφής του από την δική του δουλειά, αυτός έπαιρνε μεγαλύτερο μερίδιο από την πατρική περιουσία.
  108. Ως επι το πλείστον ζητούσε εφόσον υπήρχε κάποιο κληρονομικό μερίδιο. Ζητούσε π.χ. να πάρει μέρος από το κληρονομικό της γιαγιάς του ή από άλλο κομμάτι.
  109. Αυτό καθαρίζεται από τον νόμο. Γενικά όμως παρέμενε στον άντρα. Αν παντρευόταν όμως κληρονομούσε το 1/4 από την περιουσία της πεθαμένες και η υπόλοιπη πήγαινε στα αδέλφια της.
  110. Όχι
  111. Βλέπε ερ. 16
  112. Γενικά το ίδιο. Εκτός και κάποιος είχε συμβάλει στην προικοδότηση της αδελφής ή των αδελφών του οπότε έπαιρνε το ανάλογο επιπλέον μερίδιο.
  113. Γενικά το ίδιο.Στην πράξη όμως μπορούσα να αδικηθούν τα αγόρια γιατί ο γαμπρός μπορούσε να ζητήσει περισσότερα όποτε του τα έδιναν για να την παντρέψουν.
  114. Προφορικά, γιατί όλοι γνώριζαν σε ποια οικογένεια ανήκει μια περιουσία κανένας δεν την αμφισβητούσε. Αν έκαναν διαθήκη έπρεπε να πληρώσουν φόρο.
  115. Το ποιο συνηθισμένο ήταν να μοιράζεται η περιουσία με λαχνό.
  116. Η γυναίκα έμπαινε ως αδελφός τις πιο πολλές φορές, όμως δεν έβγαιναν κανονικά μερίδιο γιατί δεν μπορούσε και να το καλλιεργήσει μόνη της
  117. Τα αδέλφια του
  118. Οι κόρες του
  119. Κληρονομούσε πάντοτε του πατέρα ή την μητέρα του. Τα αδέλφια όλα κληρονόμησαν.
  120. Αν δεν είχε παιδιά
  121. Όποιο τύχαινε
  122. Ότι και το κανονικό γιατί η πράξη της υιοθεσίας γινόταν με δικαστική πράξη.