- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Παναγιά Χανίων
- 1541
- Παπαδιανών
- Κυδωνίας
- Χανίων
- Δεν υπάρχει
- Όχι
- Όχι
- Την Κρητική
- Δύο όσες και τώρα πιθανότατα επι ενετοκρατίας όλες
- Ανήκουν στην Μητρόπολη
- Ένα
- Γύρω στο 1890
- Οι περισσότεροι γεωργοί και με λίγα πρόβατα - αίγες. Μερικοί βοσκοί στα Λευκά Όρη
- Ελιές, αμπέλι, δημητριακά.
- Για αυτοκατανάλωση τα σιτηρά πουλούσαν λίγα φρούτα, χαρούπια, αμύγδαλα, καρύδια. Για εμπόριο λάδι και κρασί.
- Τα ίδια ελιές, αμπέλια. Οι καλλιέργειες μειώθηκαν εξαιτίας της μείωσης του πληθυσμού. Νέες καλλιέργειες ελιάς έχουμε την τελευταία δεκαετία.
- Όχι
- Όχι
- Εθεωρείτο μεγάλος αν απέδιδε άνω από 450 οκάδες λάδι.
- 3 έως 4
- Απόδοσης περίπου 2 - 3 τόνων.
- Υπήρχαν ζώα οικόσιτα, μόνο δύο κτηνοτρόφοι (βοσκοί).
- Από παλιά
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Επι Τουρκοκρατίας 16 περίπου γύρω χωριά και οικισμοί αποτελούσαν το Δήμο Κεραμειών. Αργότερα χωρίστηκαν σε κοινότητες.
- 1) Όταν έμπαιναν στα Χανιά επι Τουρκοκρατίας πλήρωναν φόρο για τα προϊόντα που θα πουλούσαν και πριν το 1940. 2) Επίσης φόρο κατά κεφαλή πωλούμενου ζώου
- Πλούσιοι δεν υπήρχαν. Ελάχιστες οικογένεις χρησιμοποιούσαν εποχιακά 2 - 3 εργάτες. Δεν υπήρχαν τίτλοι. Διάκριση υπήρχε μεταξύ καλών και κακών (κακοποιοί - ζωοκλέφτες).
- Ναι, από 20 περίπου χρονών μέχρι 60 περίπου. Στο κτήσιμο της εκκλησίας της Παναγίας (1886) βοηθούσαν και γυναίκες.
- Ναι
- Του έβαζαν ανάλογο πρόστιμο.
- Ήταν στις ελιές - τρύγο, σε γάμους (τραπέζι κλπ.), πανηγύρια, αλωνίσματα, κουρά προβάτων κλπ.
- Ετοιμασία τραπεζιού, γλεντιού γάμων κλπ. Σε χειρονακτικές εργασίες ίσχυε η πληρωμή.
- Μόνο στην γέννα.
- Γονείς, παιδιά. Μερικές φορές, παππούς, γιαγιά
- Πατέρα, μπαμπά, αφέντη - μάνα
- Παπού ή λάλος
- Λάλης ή γιαγιά
- Παπού ή λάλος
- Λάλης ή γιαγιά
- Εγγόνια
- Εγγόνια
- Αδερφούς
- Αδερφές
- Λεγόταν "πρώτος" κυρίως αδερφός
- Αδέρφια
- "Μπάρμπα" ή "θείο"
- "Θεία"
- "Μπάρμπα" ή "θείο"
- Ανήψια
- "Κοπέλι μου" "κοπελιά μου"
- Όχι
- Προγόνια
- Ζυμπραγά
- Συμπεθέρους
- Πατέρα ή μπαμπά
- "Μητέρα - μαμά"
- Κουνιάδους
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδους
- "Παιδί μου" "γαμπρός μου"
- "Παιδί μου" "γαμπρός μου"
- Κουνιάδο
- Η νύφη μας - κουνιάδα
- Κουνιάδα - νύφη μας
- Η γυναίκα μου, η κέρα μου. Ο άντρας μου
- Του παππού από τον πατέρα, της γιαγιάς από τον πατέρα, το επόμενο συνήθως στο όνομα του πατέρα της μητέρας ή της μητέρας της μητέρας.
- Το ίδιο όλοι
- Όλες
- Όλες εκτός από ελεύθερη βοσκή
- Το χτίσιμο της βοσκής, το όργωμα, το σκάψιμο κλπ.
- Από 10 περίπου.
- Ανάλογα με την ηλικία.
- Περίπου 25 - 30 ο άνδρας και 15 - 20 η γυναίκα. Ήταν επιτρεπτό, δεν συνηθιζόταν.
- Συνήθως από την ίδια κοινότητα.
- Σε καινούριο σπίτι, προίκα συνήθως της νύφης.
- Όχι
- Την κρατούσαν αδιαίρετη μέχρι να παντρευτούν. Μετά την μοίραζε ο πατέρας
- Όταν παντρευόταν.
- Όποιο έμενε τελευταίο ανύπαντρο.
- Συνήθως αν δεν είχε αγόρια
- Ναι
- Όχι
- Διατηρούσε το δικό του.
- Απαγορευόταν για αδέλφια και πρώτα ξαδέλφια
- Όχι
- Δεν υπήρξε περίπτωση.
- Όχι
- Ο νονός του γαμπρού (παλιά)
- Ο νονός του γαμπρού παλιά, τα υπόλοιπα δικηγόροι.
- Φίλο ή συγγενή.
- Απαγορευόταν
- Συνήθως όι
- Σε βάπτισμα παιδιού για σύσφιξη των φιλικών σχέσεων.
- Αμοιβαία υποστήριξη σε κάθε περίπτωση και περίπτωση "βεντέτας".
- Ναι
- Ναι
- Ανάλογα με την περίπτωση
- Οι συμπεθέροι και ο γαμπρός και νύφη.
- Ανάλογα με την περίπτωση
- Μερικές φορές
- Στο χωριό
- Ναι
- Ναι (ανάλογα με την περίπτωση).
- Συνήθως όλες την ίδια. Στις δυσκολοπάντρευτες έδιναν περισσότερη.
- Όχι
- Όχι
- Συνεισφέρανε
- Είχε δικαίωμα
- Συνήθως παρέμενε στον άνδρα της.
- Όχι, μόνο όσο χρειαζόταν για το τραπέζι του γάμου.
- Όταν παντρευόταν. Μετά το θάνατο ή την ανημπορία των δύο μοιραζόταν το "γεροντομοίρι" ή το έπαιρνε όποιος συντηρούσε τους ανήμπορους.
- Ίσα μερίδια
- Το ίδιο
- Διαθήκη.
- Με λαχνό, μεταξύ αδελφών.
- Μερίδιο ίσο με κάθε παιδιού
- Η οικογένεια του πεθαμένου.
- Οι κόρες
- Όχι
- Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
- 1) Αδερφών 2) Συγγενών και αναγκαστική λύση από το ορφανοτροφείο.
- Τα ίδια με το κανονικό.