Κουστογέρακο Χανίων

Κουστογέρακο Χανίων

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Κουστογέρακο Χανίων
  4. 1532
  5. Σούγιας
  6. Σελίνου
  7. Χανίων
  8. Κουστογέρακο πάντα
  9. Όχι
  10. Κρητική
  11. Δύο. Η μια ο Άγιος Γεώργιος, είναι βυζαντινής εποχής. Η άλλη είναι "δυμάρτυρη" του Χριστού (του Σωτήρος) και της Παναγίας (15 Αυγούστου).
  12. Κοινοτικές
  13. Ένα, του Αγίου Γεωργίου.
  14. Όχι πολύ παλιά. Από το 1930 και μετά.
  15. Κτηνοτροφία, η καλλιέργεια της ελιάς, της αμπέλου και των σιτηρών. Επίσης η μελισσοκομία.
  16. Κρασί, λάδι, σιτάρι, κριθάρι, όσπρια, λινάρι (που χρησιμοποιούσαν για κατασκευή ρούχων) και "μεταξουργίο". Σε όλα αυτά οι ποσότητες της παραγωγής δεν ήταν μεγάλες.
  17. Τα γεωργικά προϊόντα προορίζοντο για αυτοκατανάλωση. Λίγα όσπρια πωλούσαν και λάδι (κυρίως) και μέλι. Πωλούσαν επίσης τα κουκούλια. Το κύριο έσοδό τους προερχόταν από την πώληση κατσικοπροβάτων και τυριών.
  18. Μετά τον πόλεμο παρουσιάστηκε μείωση της κτηνοτροφίας και αύξηση της καλλιέργειας της ελιάς και των αμυγδάλων
  19. Όχι
  20. Όχι
  21. 20 στρ.
  22. 2 έως 3 οικογένειες
  23. Τα καλλιεργήσιμα, γιατί υπάρχουν και οι μανάρες, 10 περίπο στρεμ.
  24. Προπολεμικά υπήρχαν πάνω από 3.000 αιγοπρόβατα.
  25. Τα έβαζαν στα κοπάδια και έτσι μάλλον δεν υπήρχε
  26. Όχι. Σήμερα υπάρχουν 2 -3 βοσκοί που έχουν 100, 200 κατσίκια (κυρίως). Άλλοι τα έχουν φρακτά (τα βάζουν σε χώρους που δεν μπορούν να φύγουν) ή φουριάρικα (τα κατσίκια που αφήνουν ελεύθερα στα βουνά σημαδεύοντας το αυτί τους για να γνωρίζουν τίνος είναι και γίνονται ημιάγρια, σαν τα αγρίμια. Τα σκότωναν με τουφέκι).
  27. Όχι
  28. Από όσο θυμούνται υπήρχε το σημερινό σύστημα κοινοτικής οργάνωσης.
  29. Παλαιότερα υπήρχε το σύστημα της ενοικιάσεως των φόρων από τους μουκατάδες τόσο όμως αυτό όσο και άλλα άτομα που ρωτήθηκαν υποστήριξαν ότι αυτό το έθιμο και υπήρχε πολύ πριν από το 1940. Γύρω στο 1940 δεν θυμούνταν να επληρώναν φόρους. Αυτή η πληροφορία έρχεται σε αντίθεση με ότι υποστήριξε ο γρμματέας της κοινότητας Ροδοβανίου γειτονικού χωριόυ, ο οποίος είχε διατελέσει ενοικιαστής φόρων.
  30. Δεν διέφεραν κοινωνικά μεταξύ τους. Όλοι σχεδόν το ίδιο ήταν.
  31. Ήταν συνηθισμένο. Λεγόταν προσωπική εργασία.
  32. Η κοινότητα έβαζε 2-3 ημερομίσθια το χρόνο. Πριν από τον πόλεμο μόνο οι άνδρες συμμετείχαν, μετά τον πόλέμο και οι γυναίκες. Από 18 - 60 χρονών ήταν υπόχρεοι συμμετοχής
  33. Έστελνε αντικαταστάτη. Αν δεν έστελνε αντικατάσταση ή αρνείτο να συμμετάσχει η κοινότητα έστελνε το αντίτιμο του ημερομισθίου στο δημόσιο ταμείο. Πάντως σπάνια έστελναν στο ταμείο γιατί μόνο για κάποιο "γινάτι" (φιλονικία) αρνούντο τη συμμετοχή.
  34. Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο κυρίως στον τρύγο, στο θέρισμα, στη βοσκή, στο μάζεμα ελιών, στο αλώνισμα.
  35. Στο χτίσιμο σπιτιών κυρίως όταν έριχναν την πλάκα, στην μεταφορά της ξυλείας από τα βουνά για να την χρησιμοποιήσουν στο χτίσιμο των σπιτιών, στην κατασκευή ελαιοτριβείων κλπ.
  36. Για άνδρες και γυναίκες ήταν το ίδιο. Οι γυναίκες βοηθούσαν στο κουβάλημα του νερού, στα προικιά, ιδίως όταν "ξετέλευε" μια δηλαδή στον τελευταίο μήνα του γάμου κτλ.
  37. Το ζευγάρι με τα παιδιά του, πέντε και άνω και καμιά φορά οι γονείς του ζεύγους.
  38. Πατέρα/ μπαμπά, μάνα/μητέρα/μαμά
  39. Παπού καμιά φορά και λάλο
  40. Γιαγιά καμια φορά και λαλή
  41. Παπού καμιά φορά και λάλο
  42. Γιαγιά καμια φορά και λαλή
  43. Με το όνομά τους
  44. Με το όνομά τους
  45. Με το όνομά τους
  46. Με το όνομά τους
  47. Όχι, με το όνομά του
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Μπάρμπα, θείο
  51. Θεία, θειά
  52. Μπάρμπα, θείο/ θεία(ά)
  53. Με το όνομά τους
  54. Με το όνομά τους
  55. Το ψιμάκι, ονομασία, για τα υστερότοκο.
  56. Αλληλαδέλφια και από τους δύο, πατέρα ή μητέρα
  57. Μπραγά. Τον όρο αυτό χρησιμοποιούν και για τις κατσίκες.
  58. Συμπεθέρους
  59. Πατέρα, μπαμπά
  60. Μάνα, μητέρα, μαμά
  61. Με το όνομά τους
  62. Πατέρα
  63. Μητέρα, μάνα
  64. Με το όνομά τους
  65. Με το όνομά του προσθέτουν όμως καμιά φορά και "το παιδί μου" π.χ. παιδί μου Βαγγέλη ή Βαγγέλη παιδί μου.
  66. Όπως και ο πεθερός.
  67. Με το όνομά του
  68. Με το όνομα ή κουνιάδα
  69. Με το όνομα ή κουνιάδα
  70. Με το όνομά τους. Καμιά φορά και με το "γυναικά" ή "άνδρα".
  71. Πρώτα των γονιών του άνδρα ή το όνομα κάποιου σκοτωμένου αδελφού και μετά των γονιών της γυναίκας. Ο νονός έδινε το όνομα της αρεσκείας του όταν τον έδινε το δικαίωμα ο πατέρας του παιδιού.
  72. Οι άνδρες έκαναν: το όργωμα, το σκάψιμο, το κλάδεμα, το κουβάλημα των φύλων, τη βοσκή. Οι γυναίκες: το μάζεμα των ελιών, το "μεταξουργείο", το θέρισμα, το λίχνισμα, ως επι το πλείστον, το κουβάλημα του νερού και τις δουλειές στο σπίτι.
  73. Μάζεμα ελιών, θέρισμα, λίχνισμα
  74. Λίγη δουλειά. Βοηθούσαν καμιά φορά τον άνδρα. Γενικά στο χειμαδιό μόνο οι άνδρες έβγαιναν.
  75. Τη βοσκή, το κόψιμο και κουβάλημα των ξύλων από το δάσος του βουνού, το όργωμα.
  76. Από τα 10 χρόνια που βοηθούσαν παντού ανεξάρτητα από το φύλο. Ανάλογα με τις ανάγκες τους έβαζαν να κάνουν δουλειές.
  77. Κατά κανόνα έπρεπε να φύγουν πρώτα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια με σειρά ηλικίας.
  78. Οι γυναίκες δεν έμεναν μεγάλες, έφευγαν μεταξύ 18 - 20. Οι άνδρες από 30 και πάνω παντρεύονταν για αυτή έπρεπε πρώτα να παντρέψουν τις αδελφές.
  79. Και από άλλα χωριά, αλλά και επι το πλείσοτν, από τα χωριά της κοινότητας.
  80. Το ζευγάρι γενικά έμενε στο σπίτι που έχει κτίσει ο γάμπρος. Πολλές φορές η οικογένεια αν γαμπρός έκτιζε για όλα τα άρρενα μέλη της το σπίτι που θα έμεναν μετά τον γάμο. Το σπίτι αυτό μπορεί να ήταν προέκταση του πατρικού ή να κτιζόταν λίγο πιο πέρα. Μπορεί ο γαμπρός να έκτιζε το σπίτι από την προίκα της γυναίκας του.
  81. Μετά το γάμο ήξερε ο καθένας τι μέρος της περιουσίας του ανήκε. Συνήθως όμως εργάζονταν και έτρωγαν μαζί όλα τα μέλη της οικογένειας παντρεμένα και μη. Τα παντρεμένα όμωςμέλη έμειναν χωριστά.
  82. Μέχρι να χωρίσουν.
  83. Και όταν πέθαινε ο πατέρας και πριν από το θάνατο του και μετά το γάμο των παιδιών. Επίσπευση υπήρχε σε περίπτωση φιλονικίας. Αυτό όμως ήταν σπάνιο για το Κουστογεράκου
  84. Ως επι το πλείστον ο μικρότερος έμενε. Μπορούσε να χωριστεί το πατρικό σε 2 -3 μέρη. Υπήρχαν περιπτώσεις που πέθαναν οι γονείς αλλά τα πατρικά έμεναν αδιαίρετα.
  85. Σπάνια. Όταν υπήρχαν κορίτσια μόνο. Το ζευγάρι των πληροφορητών μια μόνο περίπτωση σώγαμπρου γνώριζε που πήγε σε οικογένεια της οποίας ο πατέρας είχε πεθάνει.
  86. Σπάνια
  87. Για τη μεγαλύτερη. Αυτό συνέβη στην περίπτωση που γνώριζαν. Σώγαμπρος στο χωριό πήγε ένας τα τελευταία 50 χρόνια.
  88. Την περιουσία έπαιρναν οι κόρες, πότε ο γαμπρός.
  89. Ο γαμπρός κρατούσε το επώνυμό του και τα παιδιά το δικό του.
  90. Γενικά οι γάμοι αποφεύγοντο ανάμεσα σε συγγενείς. Μέχρι και τα τρίτα ξαδέλφια δεν παντρεύοντο. Κα μακρινοί συγγενείς έκτα και έβδομα εξαδέλφια, δεν παντρεύονταν αν υπήρχε συγγένεια αίματος (δηλ. από τον πατέρα)
  91. Δες την 24
  92. Έφταναν στο να αποφεύγουν τους γάμους ανάμεσα σε άτομα που είχαν κοινό επώνυμο γιατί αυτό προϋπόθετε την ύπαρξη κάποις μακρινής εξ' αίματος συγγένειας.
  93. Όχι
  94. Δεν υπήρχε κανόνας σταθερός. Η γενική τάση ήταν να κάνουν πολλές κουμπαριές. Δεν παρεξηγούσε ο κουμπάρος που στεφάνωνε αν δεν γινόταν και νονός ή ο νονός αν δεν στεφάνωνε.
  95. Άλλαζαν νονούς.
  96. Προτιμούσαν έναν φίλο, κάποιον κοινωνικά ανώτερο που να ανήκει σε δυνατή και γνωστή οικογένεια. Μέσα από την νέα φιλία (κουμπαριά) επεδίωκαν να βοηθήσουν σε ώρα ανάγκης.
  97. Απαγορεύετο
  98. Όχι, ούτε τώρα επιτρέπεται.
  99. Δεν το έφτασαν το έθιμο της αδελφοητοσύνης. Το είχαν ακουστά από τους μεγαλύτερους.
  100. Ναι όχι όμως κατά γενικό κανόνα. Όσοι δεν είχαν, δεν έδιναν προίκα.
  101. Γενικα η προικοδοσία γινόταν προφορικά.
  102. Ορισμένοι έδιναν χρήματα σε λάδι, όταν έφευγε η κοπέλα από το χωριό.
  103. Έδιναν επίσης χωράφια
  104. Και δέντρα καθώς και ζώα
  105. Έπαιρναν το ίδιο μερίδιο.
  106. Όχι
  107. Τα μοίραζε σε όλα τα παιδιά της.
  108. Είχαν υποχρέωση ανεξάρτητα αν ζούσε ή πέθαινε ο πατέρας. Στην τελευταία περίπτωση η υποχρέωση ήταν μεγαλύτερη.
  109. Αν ήθελε μπορούσε. Στην πράξη όμως δεν γινόταν. Δεν θυμούνται να έγινε ποτέ.
  110. Έμενε στον άνδρα. Πάντως δεν θυμούνται συγκεκριμένη περίπτωση.
  111. Όχι
  112. Βλέπε 16 και 17
  113. Κληρονομούσαν ίσα μερίδια
  114. Μπορούσαν να αδικηθούν τα αγόρια για να "βγάλουν" τα κορίτσια.
  115. Προφορικά. Πολλές φορές όμως ο πατέρας χώριζε τα μερίδια των παιδιών του και έγραφε σε ένα χαρτί σε ποιον ανήκει το κάθε μερίδο. Αυτό το χαρτί λεγόταν γιαφτάς.
  116. Ως επι το πλείστον με λαχνό.
  117. Της άφηναν λίγο μερίδιο για να ζεί.
  118. Τη μοίραζαν με τα αδέλφια του άντρα.
  119. Οι κόρες του
  120. Τα αδέλφια έπαιρναν το μερίδιό τους και επομένως τα παιδιά κληρονομούσαν τους γονείς τους.
  121. Δεν υπήρχε περίπτωση υιοθεσίας. Μόνο αναφέρθηκε σαν παράδειγμα για συγκεκριμένη περίπτωση ατόμου από το Κουστογέρακο που μένει με την γυναίκα του στην Αθήνα χωρίς να έχουν παιδιά. Ο αδελφός στο Κουστογέρακο ήταν πάμπτωχος σε σημείο που το δεύτερο αγόρι τον μάζεψε ως νήπιο από το να πεθάνει από ασιτία. Το πήγε στον αδελφό του στην Αθήνα ο οποίος το φρόντισε με την γυναίκα του και το κράτησαν εως όταν γίνει καλά. Στο διάστημα αυτό το παιδί θεώρησε ότι οι θείοι του ήταν οι γονείς του και τους φώναζε μπαμπά και μαμά. Ο άτεκνος αδελφός ζήτησε τότε να το υιοθετήσει, αλλά ο άλλος αρνήθηκε.