Καλυδωνία

Καλυδωνία

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Καλυδωνία
  4. 1529
  5. Καλυδωνίας
  6. Κισσάμου
  7. Χανίων
  8. Καλυδωνία
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Κρητική
  12. Η Κάμαρα είχε τρεις εκκλησίες. Άγιο Ιωάννη, Άγιο Γεώργιο, Αγία Παρασκευή. Το κουμούλι= 2 παναγίες της κοιμήσεως, το βόνι= Μιχαήλ Αρχάγγελος, μελισσουργείο= Άγιος Νικόλαος, Καλυδωνία= Άγιος Ιωάννης. Και οι δύο ξεκίνησαν σαν θυσίες αλλά ξέφυγαν από τους πρώτους κτίστες και έγιναν κοινοτικές όταν τις ιερούργισε ο επίσκοπος. Πρόσφατα κτίστηκαν ακόμη δύο για θυσίες Αγία Ευδοκία και Προφήτη Ηλία από κάποιον την αποθανούσα μητέρα του να παρουσιάζεται στο σημείο αυτό, ένα λόφο έξω από το χωριό. Επειδή έκτισε την μικρή εκκλησία σε λόφο, έκτισε δίπλα της μια άλλη πιο μικρή, προς τιμή του προφήτη Ηλία. Σήμερα η Καλυδωνία έχει μια μεγάλη νέα εκκλησία, την Μητρόπολη.
  13. Κανένα, γιατί η κοινότητα είναι νέα
  14. 1935
  15. Καλλιέργεια ελιάς (κυρίως λάδι) αμπελουργία και λίγες καλλιέργειες δημητριακών, κυρίως κριθάρι και σιτάρι.
  16. Καλλιέργεια ελιάς.
  17. Επωλείτο λίγο λάδι.
  18. Από το 1950 αυξήθηκε η καλλιέργεια της ελιάς. Της αμπέλου έμενε το ίδιο και μπηκε και η καλλιέργεια της κηπευτικής.
  19. Όχι
  20. Όχι
  21. 50 στρ.
  22. 2-3 οικογένειες
  23. 25 - 30 στρέμματα [εδώ έγινε μεγάλη συζήτηση μεταξύ των πληροφορητών για να συμφωνήσουν στον αριθμό αυτό].
  24. Όχι, καμιά γίδα ή πρόβατα.
  25. Δεν απαντήθηκε (ίσως δεν έπρεπε να μπει αυτή η ερώτηση). Όπως είπαν κάθε σπίτι έχει μια αίγα ή ένα πρόβατο
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Πολύ παλιά υπήρχε το σύστημα των παρέδρων. Υπήρχαν δήμοι σχηματίζοντο από ορισμένα χωριά που έστελναν (έβγαζαν τους αντιπροσώπους τους, τους παρέδρους). Επι τουρκοκρατίας υπήρχαν οι δημογέροντες. Όσο όμως οι πληροφορητές θυμούνται υπήρχε ένα σύστημα όμοιο με το σημερινό (πρόεδρος, συμβούλους).
  29. Πλήρωναν τη δεκάτη των εισοδημάτων τους. Τα πλήρωναν σε ενοικιαστές των φόρων (μουκάτα). Ο πλειοδότης του πλειστηριασμού τους έπαιρνε.
  30. Κάποιος οικογένειες μπορεί να βρίσκονταν σε μεγαλύτερη υπόληψη, λόγω οικονομικών ανέσεων. Γενικά όμως δεν μπορούν να θεωρηθούν διαφορές κοινωνικές.
  31. Ναι. Συνήθως τους έβαζαν 3 ημερομίσθια (το κοινοτικό συμβούλιο). Αργότερα κατέβιανε στο 1 πολύ πρόσφατα καταργήθηκε.
  32. Όλα τα άτομα κατά των 60 εκτός των νέων ήταν υποχρεωμένα κυρίως οι άνδρες, αλλά και οι γυναίκες. Συνήθως όμως δεν υποχρέωναν τις γυναίκες.
  33. Τα μεροκάματα στα δημόσια ταμεία και την είσπραξή του από τον χωροφύλακα.
  34. Υπήρχε μεγάλη σε περίπτωση ανάγκης, σε γεωργικές εργασίες π.χ. στην συγκέντρωση ελιών, σκάψιμο αμπελιών των στρατευμένων.
  35. Δες 32. Στο χτίσιμο του σπιτικού μόνο εφόσον υπήρχαν λόγοι ειδικοί (π.χ. των στρατευμένων)
  36. Το ίδιο ίσχυε για άνδρες και γυναίκες εφόσον κυριαρχούσε "η περίπτωση ανάγκης".
  37. Γύρω στα πέντε και πάνω. Το ανδρόγυνο και τα παιδιά τους. Καμιά φορά και ο παππούς ή η γιαγιά.
  38. Μαμά, μπαμπά (πολύ παλαιότερα πατέρα, μητέρα).
  39. Λάλο
  40. Λάλη
  41. Λάλο
  42. Λάλη
  43. Με το βαπτιστικό τους
  44. Με το βαπτιστικό τους
  45. Με το βαπτιστικό τους
  46. Με το βαπτιστικό τους
  47. Πολύ παλιά και όχι τόσο συχνά γιαγιάς
  48. Όχι
  49. Βαπτιστικό
  50. Θείο, μπάρμπα
  51. Θείο, θεία, μπάρμπα
  52. Θείο, θεία, μπάρμπα
  53. Με το βαπτιστικό ή ανηψιό,α
  54. Βαπτιστικό
  55. Για τα υστερότοκα, το ψιμάκι, όχι όμως συχνά.
  56. Αδέλφια από τον ίδιο πατέρα, αλληλαδέλφια από άλλη μητέρα.
  57. Τσιπράγια
  58. Συμπέθεροι
  59. Πατέρα
  60. Μητέρα
  61. Με το βαπτιστικό
  62. Πατέρα
  63. Μητέρα
  64. Με το βαπτιστικό του
  65. Με το βαπτιστικό του
  66. Με το βαπτιστικό του
  67. Με το βαπτιστικό του
  68. Με το βαπτισιτκό
  69. Με το βαπτισιτκό
  70. Με το βαπτισιτκό το ίδιο και αυτή.
  71. Συνήθως έβγαιναν πρώτα τα ονόματα των γονιών του άνδρα και μετά της γυναίκας. Πάντοτε όμως υπήρχαν εξαιρέσεις. Όταν το επέτρεπαν οι γονείς του μικρού.
  72. Θεωρητικά οι άνδρες τις βαρειές αγροτικές δουλειές (π.χ. όργωμα, σκαπίδι κτλ). Οι γυναίκες είχαν τις δουλειές στο σπίτι, την ανατροφή των παιδιών, αλλά έκανε και αγροτικές δουλειές, καμιά φορά έκανε πολύ σκαπίδι= σκάψιμο και πήγαινε και για μεροκάματο.
  73. Δες την 4
  74. Δεν την 4
  75. 7-8 χρονών. Ανάλογα με το φύλο αλλά και τις ανάγκες της οικογένειας. Μπορούσαν ή μάλλον τα έβαζαν ακόμα και να σκάψουν.
  76. Κανονικά υπήρχε ιεράρχηση σύμφωνα με την ηλικία και το φύλο. Τα κορίτσια πρώτα (κατά σειρά ηλικίας) και τα αγόρια μετά.
  77. Γύρω στα 25 για τις γυναίκες οι οικογενειακές υποχρέωσεις κανόνιζαν την ηλικία του άνδρα. Γι' αυτό υπήρχε συνήθως μεγάλη διαφορά ηλικίας ανάμεσα στην γυναίκα (κατά πολύ μικρότερη) και τον άνδρα.
  78. Όχι. Μέσα στον νομό Χανίων και καμιά φορά και έξω.
  79. Στο σπίτι που έκανε ο γαμπρός.
  80. Όχι
  81. Όχι
  82. Χώριζαν από τη στιγμή του γάμου τους. Αυτό ίσχυε για τα αγόρια που έπαιρναν και τα κτήματα. Στα κορίτσια έδιναν συνήθως χρήματα.
  83. Συνήθως ο τελευταίος έπαιρνε το πατρικο, καμιά φορά δεν το έδινε ο γέρος κρατούσε και μέρος της προίκας και γεροντομοίρι και την έπαιρνε όποιο αγόρι ή κορίτσι ανελάμβανε την φροντίδα των γονιών του.
  84. Όταν υπήρχαν κόρες, σπάνια όταν υπήρχαν αγόρια.
  85. Όχι, γιατί "όποιος" έχει κακοπαθαίνει. Όσοι δεν είχαν και πήγαιναν σώγαμπροι με γονιό αν αμαζωχτάρηδες.
  86. Για το μικρότερο
  87. Όχι, στην κόρη του πήγαινε η περιουσία.
  88. Όχι. Ο γαμπρός κρατούσε το όνομά του. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους.
  89. Μέχρι και δεύτερα ξαδέρφια. Αν ήταν όμως από πατέρα και μακρύτερα.
  90. Ναι, κυρίως όταν ήταν από άνδρες.
  91. Συνήθως απέφευγαν να παντρευτούν άτομα με κοινό επώνυμο.
  92. Όχι
  93. Δεν υπήρχε κανόνας
  94. Δεν υπήρχε κανόνας
  95. Προτιμούσαν φίλο αλλά κυρίως κάποιον που μπορούσε να τους βοήθησει, π.χ. έναν βουλευτή.
  96. Απαγορευόταν
  97. Όχι, γιατί "τα αδέλφια της εκκλησίας καλύτερα από τα αδέλφια της κοιλίας" (παρόμια που δόθηκε από τη γυναίκα).
  98. Ο όρος αδελφοποιτός άνγωστος. Αδελφοητοί υπήρχαν πολύ παλιά. Έτσι δεν είχαν οι πληροφορητές τις παραστάσεις για να δώσουν συγκεκριμένα στοιχεία.
  99. Το έθιμο υπάρχει από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ήταν μόνο άνδρας με άνδρα και σπανιότερα γυναίκα με γυναίκα.
  100. Το ξεπρούκι υπήρχε πάντα
  101. Προφορικά και με προικοσύμφωνα.
  102. Οι συμβολαιογράφοι, υπήρχαν και μάρτυρες εκτός από συμβαλλόμενους.
  103. Χρήματα
  104. Χωράφια
  105. Δέντρα, χρήματα.
  106. Γενικά το ίδιο. Καμιά φορά, ανάλογα με το γαμπρό έδιναν και περίσσότερα σε μια. Τις όμορφες τις έκλεβαν κυρίως οι Σφακιανές.
  107. Όχι
  108. Σε όλα τα παιδιά
  109. Τα αγόρια είχαν υποχρέωση να συνεισφέρουν αν δεν μπορούσε ο πατέρας τους. Κάποιος πατέρας είχε 3 κόρες και έναν γιο. Είχε και ένα αμπέλι. Ο γιός δούλευε σε μεροκάματα για να φτιάξει το σπιτικό του. Του λέει ο πατέρας στο γάμο της πρώτης, "δώσε τα χρήματα στην αδελφή σαν να παντρευτείς για να μην πουλήσω το αμπέλι και να το κρατήσεις εσύ." Αυτό έγινε και με τις άλλες αδελφές. Έτσι αυτός αγόρασε το αμπέλι του πατέρα του 3 φορεσ και στο τέλος έμεινε ανύπαντρος.
  110. Όταν είχε συμβόλαιο δεν μπορούσε να διεκδικήσει μόνο αν φρόντιζε τους γονείς και έπαιρνε το γεροντομοίρι, το οποίο όμως συνήθως έπαιρνε ένα αγόρι.
  111. Ο άνδρας έμπαινε και αδελφός.
  112. Όχι
  113. Κατά την στιγμή του γάμου τους.
  114. Το ίδιο όλα
  115. Συνήθως το ίδιο. Έλεγαν όμως "κάλιω να αδικηθεί αρσενικό για να παντρέψουν την κοπελιά."
  116. Συνήθως με διαθήκη.
  117. Άλλοτε με κλήρο, άλλοτε όπως όριζε ο πατέρας (πιο συχνά)
  118. Η γυναίκα έμπαινε αδελφός (δηλαδή έπαιρνε ένα μερίδιο όπως τα παιδιά).
  119. Τα αδέλφια του
  120. Οι κόρες του
  121. Έμπαινε πάντα ο αδελφός.
  122. Δεν συνηθίζετο πάντως, έπαιρνε μόνο όταν δεν είχε παιδιά.
  123. Παίρναν το […] το βαπτιστικό ή τον ανηψιό.
  124. Ότι και ένα κανονικό. Μόνο όμως αν ήταν υιοθετημένο νόμιμα, με χαρτιά.