Γαλατάς Χανίων

Γαλατάς Χανίων

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Γαλατάς Χανίων
  4. 1521
  5. Γαλατά
  6. Κυδωνίας
  7. Χανίων
  8. Γαλατάς
  9. Όχι
  10. 5 -6 οικογένειες πήραν κτάματα από έναν Τούρκο που έμενε πριν από το 1922 στο χωριό.
  11. Κρητική
  12. 15 περίπου σε όλη την περιοχή της κοινότητας
  13. Κοινοτικές όλες.
  14. 1 (ένα)
  15. Όσα θυμούνται πάντα υπήρχε.
  16. Γεωργία
  17. Κρασί, λάδι, σταφίδες
  18. Λάδι, κρασί, σταφίδες πήγαιναν για το εμπόριο, χρησιμοποιούντο όμως και για τις ανάγκες της οικογένειας.
  19. Εσπεριδοειδή, από το 70 και μετά επίσης κηπευτικά, υπαίθρια και υπό κάλυψη. Το λάδι εξακολουθεί να είναι βασικό προϊόν μολονότι υποχωρεί σιγά - σιγά, αντικαθείστατο από τα εσπεριδοειδή. Εμφανής επίσης είναι η μεγάλη υποχώρηση του αμπελιού.
  20. Όχι
  21. 50 και πάνω στρέμματα
  22. 5 - 6 οικογένειες
  23. 13 - 15. Σήμερα υπάρχουν 350 οικογένειες ενώ το σύνολο των στρεμμάτων 7.000 από αυτά καλλιεργούνται 4.500 περίπου.
  24. Όχι
  25. Πάντα
  26. Όχι
  27. Παρόλο ότι είναι κοντά στην θάλασσα ποτέ δεν ασχολήθηκαν με την αλιεία.
  28. Όχι κάποια ελαιουργεία μόνο υπήρχαν.
  29. Το 1938 έγινε κοινότητα μέχρι τότε υπαγόταν στον Δήμο Χανίων. Ένας πάρεδρος αντιπροσώπευε την κοινότητα στο Δήμο. Από το 1938 υπάρχει το σημερινό σύστημα.
  30. Τη δεκάτη. Ενοικιαστές (μουκατάδες). Επίσης φόρο στην είσοδο της πόλεως επλήρωναν.
  31. Δεν ήταν εμφανές. Υπήρχαν λίγες οικογένειες που ήταν πιο πλούσιες από άλλες.
  32. Η αγγαρεία όπως την έλεγαν ίσχυε από παλιά. Την προέβλεπε και ο νόμος. Ίσχυε μέχρι πριν 2 χρόνια. Ο νόμος προέβλεπε 3 - 10 ημερομίσθια. Ποτέ όμως δεν έβαζαν 10.
  33. Ο νόμος προέβλεπε την υποχρεωτική συμμετοχή ανδρών και γυναικών από 18 - 60 χρονών. Δεν έβαζαν όμως γυναίκες.
  34. Έστελναν βεβαιωτικό κατάλογο στο δημόσιο ταμείο.
  35. Δεν ήταν πολύ συνηθισμένο. Υπήρχαν βέβαια τα λεγόμενα "δανεικά" όμως δεν ήταν πολύ διαδεδομένο έθιμο. Τόσο για τις αγροτικές, όσο και για τις άλλες εργασίες, πλήρωναν εργάτες. Μόνο στην περίπτωση προβολής κάποιων από άλλο χωριό έσπευδαν ή άλλος στην βοήθειά του.
  36. Δες 32.
  37. Όχι ιδιαίτερα. Ισχύει ότι ελέχθη στο 32.
  38. Γονείς, 5 -6 παιδιά ή συχνά παππούς και γιαγιά.
  39. Μπαμπά, πατέρα - μαμά, μητέρα
  40. Παπού
  41. Γιαγιά
  42. Παπού
  43. Γιαγιά
  44. Με το όνομά τους
  45. Με το όνομά τους
  46. Με το όνομά τους
  47. Με το όνομά τους
  48. Όχι
  49. Όχι
  50. Με το όνομά τους
  51. Θείο
  52. Θεία
  53. Θείο, Θεία
  54. Με το όνομά τους
  55. Με το όνομά τους
  56. Σπάνια χρησιμοποιείτο το υστεροπάιδι.
  57. Αλλοαδέλφια, μόνο όταν ήταν από άλλο πατέρα. Όταν ήταν από τον ίδιο πατέρα αλλά άλλη μητέρα θεωρούντο γνήσια και τα έλεγαν αδέλφια.
  58. Ζιμπραγά. Στην ορεινή περιοχή κυρίως τα ονόμαζαν. Δεν ήταν συνηθισμένο της περιοχής τους.
  59. Συμπεθέρους
  60. Μπαμπά, πατέρα
  61. Μαμά ή μητέρα
  62. Με το όνομά τους
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Με το όνομά τους
  66. Με το όνομά του
  67. Με το όνομά του
  68. Με το όνομά του
  69. Με το όνομά της
  70. Με το όνομά της
  71. Με το όνομά της, με το όνομά του.
  72. Συνήθως, πρώτα έβγαζαν τα ονόματα των γονιών του άντρα και μετά της γυναίκας (υστερότερα είχαν οι γονείς της γυναίκας). Ο νονός συνήθως ρωτούσε αν ήταν βγαλμένα τα ονόματά τους.
  73. Οι γυναίκες έκαναν εκτός από τις δουλειές στο σπίτι και τις γεωργικές και μάλιστα βαρειές και δύσκολες. Οι άνδρες έκαναν το γευγάρι, το σκάψιμο, το κλάδεμα.
  74. Μάζεμα ελιάς, σταφυλιών, σταφίδας αλλά και πολλές άλλες, βαρειές μάλιστα.
  75. Στην οικόσιτη, το πότισμα των ζώων, το άρμεγμα, το τυρί.
  76. Γενικά τις πιο δύσκολες και αυτές που απαιτούσαν κάποια τεχνική όπως π.χ. σκάψιμο, γεωργικά, κλάδεμα. Δεν αποκλειόταν η δουλειά της γυναίκας και σε αυτές.
  77. Από μικρά παιδιά βοηθούσαν όπου οι ανάγκες της οικογένειας επέβαλαν, χωρίς διάκριση.
  78. Συνήθως πρώτα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια. Δεν ήταν όμως απόλυτο.
  79. Για τα κορίτσια 20 - 25. Για τα αγόρια οπωσδήποτε μετά τον στρατό. Δεν ήταν συνηθισμένο γιατί έπρεπε ο άνδρας να φτιάξει το σπίτι του πριν παντρευτεί και επομένως ήταν μεγαλύτερος από την γυναίκα.
  80. Από όλη την περιοχή μπορούσε να είναι η νύφη ή ο γαμπρός μιας και ο γάμος γινόταν προξενιά.
  81. Γενικά στο σπίτι του γαμπρού, ο οποίος δύσκολα έβρισκε νύφη αν δεν είχε κτίσει δικό του. Σε μερικές περιπτώσεις το έκτιζε με τα λεφτά της προίκας της νύφης.
  82. Πολύ σπάνια έμενα όλοι μαζί και έτρωγαν μαζί. Συνήθως ο καθένας είχε το δικό του σπίτι.
  83. Γενικά την κρατούσαν.
  84. Την περιουσία του πατέρα μοίραζαν μετά το θάνατο του πατέρα. Έβγαζαν όμως και γεροντομοίρι στην μάνα. Μετά τον θάνατο της μάνας μοίραζαν και την δική της περιουσία.
  85. Γενικά επικρατούσε το "του πρώτου είναι τα άρματα, του υστέρου το σπίτι".
  86. Υπάρχουν περιπτώσεις, όχι πολλές όμως. Συνήθως αυτό γινόταν όταν υπήρχε μια μάνα με κόρες, ιδιαίτερα μοναχοκόρη.
  87. Συνήθως όσοι δεν είχαν περιουσία ή είχαν αλλά ήθελαν να πάνε σε καλύτερο χωριό όπως ο Γαλατάς.
  88. Στην μοναχοκόρη ή στο μικρότερο.
  89. Πάντοτε έμενε στην κόρη.
  90. Όχι κρατούσε το δικό του. Τα παιδιά του έπαιρναν το δικό του όνομα.
  91. Τα τρίτα ξαδέλφια από πατέρα ή μητέρα δεν παντρεύονταν κατά κανόνα, εκτός και αν επέβαλαν ειδικές συνθήκες τέτοιο γάμο π.χ. σχέσεις μεταξύ των δύο νέων.
  92. Δες το 24.
  93. Το κοινό όνομα (επώνυμο) ήταν εμπόδιο σε έναν γάμο, γιατί υπαινίσσεται συγγένεια.
  94. Δύσκολα ή σπάνια συναντούσε κανένας τέτοια περίπτωση.
  95. Αυτό το κανόνιζαν, όλα δυνατά.
  96. Συνήθως ο κουμπάρος που στεφάνωνε, βάπτιζε το πρώτο παιδί, πολλές φορές και άλλα.
  97. Προτιμούσαν και το φίλο, έλεγαν δηλαδή "να κάνω και άλλο φίλο".
  98. Υπήρχε ένας σεβασμός ανάμεσα στις δύο οικογένειες και αποφεύγετο.
  99. "Κάλιο τα αδέλφια της εκκλησιάς παρά τα αδέρφια της κοιλιάς".
  100. Τους αδελφοποιτουύς δεν τους θυμούνται όσο αυτοί ζούν, δηλαδή γύρω στα 70 χρόνια. Από ότι έχουν ακούσει στην Τουρκοκρατία υπήρχε.
  101. Για να βοηθεί ο ένας τον άλλο.
  102. Υπήρχε και υπάρχει.
  103. Ως επι το πλείστον με προικοσύμφωνο
  104. Πήγαιναν σε συμβολαιογράφο. Υπέγραφαν ο πεθερός και ο γαμπρός και μάρτυρες.
  105. Έπαιρναν και χρήματα και κτήματα ή ελιές. Χρήματα κυρίως έπαιρναν όταν ο γαμπρός ήθελε να κτήσει σπίτι ή όταν δεν ήθελαν "να χαλάσει η περιουσία για να μείνει στα αγόρια".
  106. Αυτό εξαρτιόταν από το γαμπρό. Αν ήταν καλός ζητούσε και έπαιρνε περισσότερα. Στους επιστήμονες π.χ. έδιναν περισσότερα.
  107. Όχι
  108. Μοιραζόταν ως γεροντομοίρι σε όλα τα παιδιά.
  109. Είχαν τα αγόρια μια υποχρέωση. Πολλές φορές τα αγόρια έδιναν το δικαίωμα τους στης αδελφή τους.
  110. Ανάλογα με το ξεπρούκι. Αν άφηνε ο πατέρας στο συμβόλαιο ανοικτό το ζήτημα έπαιρναν, ειδάλλως όχι.
  111. Αν δεν του την άφηνε στην διαθήκη την έπαιρνε η οικογένεια (εδώ υπήρχε διχογνωμία. Άλλοι υποστήριζαν ότι έμενε στον άνδρα).
  112. Βλέπε 16 + 17
  113. Γενικά ίσα
  114. Βλέπε 44
  115. Με διαθήκη
  116. Συνήθως έμπαιναν εκτιμητές αν δεν είχε καθοριστεί διαφορετικά. Αν τα αδέλφια δεν συμφωνούσαν, έμπαινε κληρος στα μερίδια που είχαν.
  117. "Έμπαινε σαν αδελφός".
  118. Τα αδέλφια του.
  119. Οι κόρες του
  120. Ναι, έπαιρνε το μερίδιο του πατέρα ή της μητέρας του.
  121. Υπήρξαν περιπτώσεις υιοθεσίας.
  122. Συνήθως προτιμούσαν αγόρια και συγγενών παιδιά, αλλά και από ορφανοτροφείο.
  123. Ότι και το κανονικό, γιατί γινόταν δικαστική πράξη.