Βρύσες Χανίων

Βρύσες Χανίων

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Βρύσες Χανίων
  4. 1520
  5. Βρυσών
  6. Αποκορώνου
  7. Χανίων
  8. Βρύσες
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Κρητική
  12. Γύρω στα 1900 κτίστηκε, η Παναγία, στον οικισμό Φιλίππου προ του 1900. Νεώτερες ο Άγιος Παύλος.
  13. Κοινοτικές.
  14. Παλαιότερα στον Άγιο Παύλο και Παναγία Φιλίππου, τώρα σε χώρα εντός της κοινότητας.
  15. Άρχισε να λειτουργεί γύρω στα 1935. Τώρα υπάρχει και γυμνάσιο.
  16. Εμπόριο (υπήρχαν σούστες, 30 μεγάλα κάρα μετέφεραν τα προϊόντα των επαρχιών Σφακίων και Αποκορώνου). Κτηνοτρόφια και γεωργία.
  17. Σιτηρά, λάδι, κιτροπαραγωγή, σταφίδα (άρχισε από το 1930).
  18. Σιτηρά για αυτοκατανάλωση, λάδι για αυτοκανάλωση και εμπόριο. Το κίτρο για εμπόριο. Υπήρχε στην Γεωργούπολη εργοτάξιο (βιοτεχνίας επεξεργασίας κίτρου, τώρα είναι στις Καλύβες).
  19. Ελαίες, κίτρο. Μετά τον πόλεμο επεκτάθηκε η καλλιέργεια της σταφίδας. Επίσης καλλιεργούν σήμερα εσπεροειδή ή κυρίως πορτοκάλια.
  20. Υπήρχαν 2 μετόχια, το Γενήμι (από τον Γενήμι Αγά) και το καρύδι. Το καρύδι μοιράστηκε στους εφέδρους πολεμιστές. Είχε ελιές και αμπέλια. Το άλλο είναι ιδιωτικό. Είχε εκτός από τα κτήματα και 1.000 πρόβατα.
  21. Έχει βοσκούς μισακά και τα κτήματα είναι μισακά. Αυτά όμως ισχύουν για το Μετόχι - Γενήμι σήμερα.
  22. Όχι
  23. 2.000 στρέμματα
  24. 5 -6 οικογένειες
  25. 80 - 100 στρέμματα
  26. Ναι
  27. Υπήρχε οικόσιτη
  28. 3.000 πρόβατα υπάρχουν σήμερα στην περιοχή. Τσελιγκάτα όμως δεν υπήρχαν, ούτε υπάρχουν.
  29. Όχι
  30. Μέχρι το 1950 υπήρχαν 5 - 6 τσάγια, ραδίκια, που χρησιμοποιούσαν εργάτες, ραφεία, πεταλοχώρια, σαγματοποιεία.
  31. Δύο τσαγκάρικα, 3 ραφεία, 1 πεταλωτήριο και 1 σαγματοποιείο. Σήμερα έχει αναπτυχθεί και ο τουρισμός.
  32. Παλαιότερα υπέγειτο η περιοχή στον τέως Δήμο Γεωργουπόλεως. Στα χρόνια γύρω στα 1940 η κοινοτική οργάνωση ήταν όπως σήμερα περίπου.
  33. Υπήρχαν ενοικιαστές φόρων σε μουκατάδες που έβαζαν τα κεφαλιάτικα, φόρο για τα ζώα, και τα στρέμματα, φόρο στα έσοδα, την παραγωγή του στρέμματος.
  34. Όχι.Κάποιες διαφορές χρηματικές (πλούσιοι).
  35. Ήταν συνηθισμένο. Λεγόταν προσωπική εργασία.
  36. Η κοινότητα έβγαζε 3 - 10 μεροκάματα τον χρόνο σε άδνρες και γυναίκες από 21 - 60 χρονών. Καταργήθηκε πριν από 2 χρόνια.
  37. Έστελναν το πρόστιμο στο ταμείο και αυτό ήταν συνηθισμένο.
  38. Υπήρχε πολύ περισσότερο από σήμερα. Στον τρύγο, σταθερό, κλπ.
  39. Κυρίως στις ταράτσες των νέων σπιτιών.
  40. Οι γυναίκες βοηθούσαν στις πιο πάνω εργασίες, καμιά φορά βοηθούσαν και στις γυναικείες δουλειές (π.χ. στις σχετικές με το φούρνισμα, στο αργαλειό κλπ.)
  41. Οι γονείς με τα παιδιά τους, 8 - 10 τον αριθμό. Ο παππούς και η γαγιά συνήθως έμενα με κάποιο παιδί, ανάλογα με την θέση της οικογένειας, του παιδιού, αν έμεναν ή όχι στο χωριό και με κόρες πολλές φορές έμεναν.
  42. Μπαμπά, πατέρα - μαμά, μητέρα
  43. Παπού
  44. Γιαγιά
  45. Παπού
  46. Γιαγιά
  47. Με το όνομά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Με το όνομά τους
  51. Όχι
  52. Όχι
  53. Με το όνομά τους
  54. Θείο
  55. Θεία
  56. Θείο και θεία
  57. Με το όνομά τους
  58. Με το όνομά τους
  59. Μόνο για το τελευταίο, στερνοκόπελο ή ψιμάδι.
  60. Αλληλαδέλφια
  61. Μπραγά
  62. Συμπεθέρους
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Με το όνομά τους
  66. Πατέρα
  67. Μητέρα
  68. Με το όνομά τους
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά του
  71. Με το όνομά του
  72. Με το όνομά της
  73. Με το όνομά της
  74. Το όνομά τους ή το "μπρε συ γυναίκα".
  75. Πρώτα έβγαιναν τα ονόματα των γονιών του άνδρα και μετά της γυναίκας. Κατόπιν συννεοήσεως ο νονός μπορούσε να δώσει το όνομα που ήθελε.
  76. Τις έξω δουλειές έκαναν οι άνδρες. Τις μέσα στο σπίτι οι γυναίκες. Έβγαιναν όμως και οι γυναίκες. Συχνά το ζευγάρι δούλευε από κοινού.
  77. Δούλευαν στον τρύγο, σταθερό, στο μάζεμα ελιών.
  78. Και στην βοσκή μπορούσαν να πάνε και το άρμεγμα έκαναν και τώρα.
  79. Το σκάψιμο αμπελιών, το όργωμα και την σπορά.
  80. Από πολύ μικρά, ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας.
  81. Πρώτα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια, ιεραρχικά.
  82. Οι γυναίκες γύρω στα 20 , οι άνδρες καθυστερούσαν και μετα τα 30. Ο άνδρας έπρεπε να είναι μεγαλύτερος.
  83. Όχι, ερχότανε γαμπρός ή νύφες από το Ρέθυμνο, από τα Σφακιά κ.α.
  84. Στου γαμπρού , που έπρεπε να κάνει το δικό του σπιτικό.
  85. Καμιά φορά μπορούσα να συζούν όλοι μαζί.
  86. Άλλοτε την μοίραζαν, άλλοτε την κρατούσαν αδιαίρετη. Ακόμη και τα παιδιά τους την μοιράζουν.
  87. Όταν αποφάσιζαν να μοιράσουν την μοίραζαν μετά τον θάνατο του πατέρα.
  88. Εξαρτάται, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ποιος έμενε στο χωριό, ποιος έφευγε κλπ.
  89. Κανονικα αν είχε μόνο κορίτσια. Καμιά φορά πήγαινε σώγαμπρος σε οικογένεια που είχε και αγόρια.
  90. Όποιος δεν είχε περιουσία πήγαινε σώγαμπρος.
  91. Συνήθως έπαιρναν σώγαμπρο για το μικρότερο κορίτσι.
  92. Η περιουσία πήγαινε στην κόρη(ες).
  93. Ο γαμπρός κρατούσε το όνομά του και τα παιδιά του έπαιρναν το επώνυμό του.
  94. Μέχρι και τρίτα ξαδέλφια δεν έπρεπε να παντρευτούν, από μάνα και πατέρα. Υπήρχαν περιτπώσεις γάμου πρώτων εξαδέλφων που όμως έφυγαν από το χωριό. Δεν μπορούσαν να μείνουν.
  95. Δες το 24.
  96. Το κοινό επώνυμο δεν ήταν εμπόδιο.
  97. Πολλές. Ασυμφωνία χαρακτήρων (στους νεώτερους όμως χρόνους).
  98. Ο νονός του γαμπρού ως επι το πλείστον.
  99. Το πρώτο παιδί το βάπτιζε ο κουμπάρος που στεφάνωνε, όχι όμως και τα υπόλοιπα παιδιά. Καμιά φορά ο γιός του κουμπάρου στεφάνωνε το φιλιότσο.
  100. Άλλαζαν συνήθως κουμπάρο γιατί έλεγαν να κάνουν και άλλο φίλο. Συνήθως τον διάλεγαν, προτιμούσαν να είναι καλόσειρος.
  101. Ναι. Δεν μπορούσαν όμως να παντρευτούν δύο "συναδέλφοι", δηλαδή το παιδί του νονού με το βαπτηστήρι του πατέρα του ή της μητέρας του.
  102. Όχι
  103. Οι αδελφοποιτοί τραβούσαν αίμα και έπιναν κρασί που είχαν ρίξει αίμα από κοινού. Όταν είχε απόλυτη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο.
  104. Να βοηθήσουν σε ένα ζόρι ή σε έναν καυγά.
  105. Άνδρες μόνο
  106. Υπήρχε
  107. Προφορικά ή με προικοσύμφωνο.
  108. Τις πιο πολλές φορές γινόταν "προικοσύμφωνα δια χειρός". Τα έγραφε ο πρόεδρος της κοινότητας, ο παπάς και υπέγραφαν οο γαμπρός, ο πεθερός και μάρτυρες.
  109. Όταν η κοπέλα έφευγε μακριά της έδιναν χρήματα, ειδάλλως το …
  110. … μερίδιο της στα χωράφια με δέντρα.
  111. -
  112. Εξαρτάτο από τις απαιτήσεις του γαμπρού. Καμιά φορά δεν έπαιρναν και τίποτα.
  113. Όχι
  114. Μεταβιβαζόταν σε όλα τα παιδά, αγόρια και κορίτσια.
  115. Τα αδέλφια και πριν και μετά τον θάνατο του πατέρα είχαν υποχρέωση να βοηθήσουν στην προικοδοσία της αδελφής τους.
  116. Όταν γινόταν ξεπρούκι (προικοσύμφωνο) δεν είχε η γυναίκα δικαίωμα να διεκδικήσει κληρονομικό μερίδιο. Επι το πλείστον γινόταν ξεπρούκι.
  117. Έπαιρνε το αντρικό του, το υπόλοιπο επιστρεφόταν.
  118. Μετά τον γάμο ή με την διαθήκη του πατέρα τους. Γινόταν καταμερισμός της γης.
  119. Όλα τα αγόρια το ίδιο έπαιρναν.
  120. Καμιά φορά έδιναν στην αδελφή περισσότερο, γιατί η κοπέλα είναι αδύναμη, έλεγαν. Ανάλογα όμως με τις απαιτήσεις του γαμπρού.
  121. Ανάλογα.
  122. Συνήθως συμφωνούσαν στο μοίρασμα, καμιά φορά έμπαινε κλήρος.
  123. Η μάνα κρατούσε το γεροντικό. Μετά τον θάνατό της μοιραζόταν το μερίδιο στα παιδιά της.
  124. Οι αδελφοί του.
  125. Οι κόρες του
  126. Ο αδελφός ή το ανήψι του πεθαμένου κληρονόμου.
  127. Αν δεν είχε παιδιά.
  128. Μπορούσε να πάρει ένα άπορο συγγενικό παιδί ή από ίδρυμα
  129. Ότι και το κανονικό, γιατί γινόταν με δικαστική πράξη.