Αγιά Μαρίνα Χανίων

Αγιά Μαρίνα Χανίων

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αγία Μαρίνα, Κρήτη
  4. 1515
  5. Αγίας Μαρίνας
  6. Κυδωνίας
  7. Χανίων
  8. Αγία Μαρίνα. Από την ομώνυμη εκκλησία με θαυματουργή εικόνα.
  9. Οχι
  10. 10 περίπου
  11. Όχι
  12. Κρητική
  13. Αγιά Μαρίνα, Άγιος Σπυρίδωνας, Αγία Παρασκευή, Άγιος Ιωάννης.
  14. Κοινοτικές
  15. Σήμερα 1, Αγίας Μαρίνας. Παλαιότερα 1 του Αγίου Ιωάννη, το πρώτο νεκροταφείο του χωριού.
  16. Από πάντα, το κτίριο έγινε το 1925. Παλαιότερα στεγαζόταν σε σπίτια.
  17. Καμία για τούβλα. Οι περισσότεροι δούλευαν στα καμία. Ήταν βεβαίως συγχρόνως και γεωργοί
  18. Λάδι, κρασί, σταφίδα, σιτηρά.
  19. Στο εμπόριο: σταφύλια, σταφίδα και λάδι. Τα ίδια χρησιμοποιούσαν και για αυτοκατανάλωση. Σιτηρά για αυτοκατανάλωση μόνο.
  20. Λάδι. Μεγάλη επέκταση ελιών μετά τον πόλεμο. Σήμερα θα υπάρχουν 70-80.000 ελιές στην περιοχή.
  21. Πριν από το 1922 η Αγία Μαρίνα είχε πολλούς Τούρκους. Από αυτούς 3 - 4 αδέλφια κατείχαν την περισσότερη γή. Επίσης μέρος των κτημάτων ήταν του Αγίου Ιωάννη τα οποία επούλησαν αργότερα σε ιδιώτες.
  22. Η εκκλησία νοίκιαζε τα κτήματα στους ιδιώτες.
  23. Τα κτήματα της Αγίας Μαρίνας ήταν ανταλλάσιμα ιδίως οι περισσότεροι ελαιώνες. Τα περισσότερα δόθηκαν στις οικογένειες των προσφύγων, αλλά πήγαν και κατέλαβαν και ντόπιοι.
  24. Από 100 στρέμματα
  25. 3-4 οικογένειες και σήμερα υπάρχουν οικογένειες που βγαίνουν 48.000 κιλά λάδι.
  26. 30 στρέμματα περίπου. Πολλοί έχουν και 200 στρέμματα, άλλοι 10.
  27. Το χωριό είχε "Μουράδια", όχι πολλά όμως.
  28. Πάντα υπήρχε οικόσιτη κτηνοτροφία.
  29. Όχι ο μεγαλύτερος είχε 30 - 40 κομμάτια.
  30. Όχι, μολονότι είναι κοντά στην θάλασσα. Το κάτω χωριό είναι σχεδόν πάνω στην θάλασσα. Σήμερα μερικοί ασχολούνται.
  31. Υπάρχουν καμία 15 - 20. Σε κάθε καμίνι έμπαιναν 4 μεγάλοι και 2 κοπέλια. Σήμερα υπάρχουν δύο εργοστάσια τούβλου που απασχολούν 20 περίπου εργάτες.
  32. Σταμάτησαν τα καμίνια και λειτουργούν τα εργοστάσια.
  33. Ο πρόεδρος και σύμβουλοι. Δηματολόγιο όμως άρχισε να υπάρχει από το 1933.
  34. Παλαιότερα πλήρωναν φόρους στο κράτος, μέρος της σοδειάς των προϊόντων. Με δημοπρασία τους ενοίκιαζε το κράτος και οι ενοικιαστές των φόρων (μουκατάδες) τους συγκέντρωναν.
  35. Όσες περιουσίες ήταν μεγάλες έδιναν στους κατέχοντες μια μικρή διαφορά, λόγω πλούτου. Τίποτε άλλο.
  36. Ο νόμος έδινε το δικαίωμα στο συμβούλιο να βάζει μερικά μεροκάματα στους κατοίκους. Πριν 2 χρόνια καταγήθηκε αυτό. Ο ίδιος ως πρόεδρος όταν γινόταν το έργο της ίδρευσης του χωριού έβαλε 18 ημεροκάματα.
  37. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για τους άνδρες μόνο, από 18 - 60 χρονών.
  38. Αν κάποιος αρινόταν να συμμετάσχει, τημωρείτο με χρηματικό πρόστιμο που το έστελναν στο δημόσιο ταμείο.
  39. Μπορεί ανάμεσα στους συγγενείς η καμιά φορά και ανάμεσα σε γείτονες. Γενικά όμως δεν συνηθιζόταν. Αν δεν είχε λεφτά δεν έκανες τίποτε. Για τις ελιές π.χ. υπήρχαν συμφωνίες που έπαιρναν στα τέσσερα ένα.
  40. Ίσχυε ότι και για τις γεωργικές εργασίες. Αν δεν είχες λεφτά δεν έχτιζες σπίτι.
  41. Καμιά φορά βοηθούσε η μία την άλλη. Δεν ήταν όμως διαδεδομένο.
  42. Γονείς, από 5 και πάνω παιδιά. Ο παππούς και η γιαγιά δεν έφευγαν από το σπίτι.
  43. Μπαμπά/ πατέρα μαμά/μητέρα.
  44. Παππούς
  45. Γιαγιά
  46. Παπού
  47. Γιαγιά
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Με το όνομά τους
  51. Με το όνομά τους
  52. Όχι
  53. Όχι
  54. Με το όνομά τους
  55. Θείο
  56. Θεία
  57. Θείο/ θεία
  58. Με το όνομά τους
  59. Με το όνομά τους
  60. Για τα πρωτότοκα όχι, οψιμάκι πολλές φορές, για το τελευταίο παιδί, κυρίως όταν αργούσε να γεννηθεί και είχε διαφορά από τα αδέλφια του.
  61. Αλλαδέρφια κ από τους δύο
  62. Συμπραγά
  63. Συμπέθερους
  64. Μπαμπά/πατέρα
  65. Μαμά/μητέρα
  66. Με το όνομά τους
  67. Πατέρα
  68. Μητέρα
  69. Με το όνομά τους
  70. Με το όνομά του
  71. Με το όνομά του
  72. Με το όνομά του
  73. Με το όνομά της
  74. Με το όνομά της
  75. Με το όνομά τους
  76. Αφού τον έκανε σύντεκνο, ότι ήθελε ο νονός. Καμία φορά έπεφτα σε συμβιβασμό και έβγαζε το όνομα που ήθελαν οι γονείς, πάντως συχνά έβγαινε το όνομα των γονιών του πατέρα.
  77. Οι γυναίκες είχαν τις δουλειές στο σπίτι και πολλές εξωτερικές όπως π.χ. πήγαιναν φαϊ στους άνδρρες που εργάζονταν στο καμίνι, έπερναν νερό το λαϊνι κλπ. Οι άνδρες είχαν τις εξωτερικές και τις βαριές δουλειές.
  78. Δούλευαν στον τρύγο, στο μάζεμα των ελιών, στο θέρο, στο αλώνι.
  79. Τάισμα, άρμεγμα, τυρί (έκαναν). Ήταν όμως οικόσιτη κτηνοτροφία.
  80. Πήγαιναν μόνο νερό και φαγητό στους άνδρες που δούλευαν στο καμίνι.
  81. Οι εξωτερικές και βαριές δουλειές π.χ. το σκαλίδι.
  82. Από μικρά έκαναν διάφορες δουλειές, όταν είχαν να κάνουν καμιά "μπασάδα" του πατέρα ή της μητέρας. Στο καμίνι πήγαιναν από τα 14 - 15.
  83. Υπήρχε κάποια τάξη να παντρεύονται πρώτα τα κορίτσια με κάποια σειρά, αλλά αυτό δεν το τηρούσαν πάντα. Εξάλλου υπήρχαν και οι κλεψιές των γυναικών.
  84. Κανονικά γύρω στα 20 για γυναίκες, πολλές φορές όμως στα 14 -15 κυρίως με τις κλεψιές. Ο άνδρας ήταν περίπου 10 χρόνια πιο μεγάλος από την γυναίκα, δηλαδή γύρω στα 30.
  85. Και από άλλες περιοχές. Δεν υπήρχε ο περιορισμός του χωριού είτε για τον άνδρα είτε για την γυναίκα.
  86. Κανονικά έπρεπε να έχει ο γαμπρός το σπίτι του. Μπορούσε όμως να νοικιάσει μετά να κτίσει το δικό του με τα λεφτά της προίκας. Τότε όμως το έγραφε στην γυναίκα του.
  87. Παντρεμένα τα αγόρια δεν έμενα μαζί, ούτε έτρωγαν μαζί.
  88. Εξαρτάτο από τον πατέρα, αν ήθελε να την μοιράσει ή όχι.
  89. Συνήθως μετά τον γάμο, πολλοί έφευγαν, χώριζαν.
  90. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος κανόνας.
  91. Σώγαμπρο έπαιρνε μια χήρα που είχε ένα παιδί (κορίτσι).
  92. Κανονικά όχι, εκτός αν ήθελε να έλθει στο μεγαλύτερο χωριό
  93. Συνήθως για όποια έμενε.
  94. Πάντοτε στην κόρη του.
  95. Ο γαμπρούς κρατούσε το όνομά του και τα παιδιά του έπαιρναν το επώνυμό του.
  96. Μέχρι δεύτερα εξαδέλφια "από αίμα" δεν παίρνονταν εκτός και αν κλέβονταν.
  97. Για τα εξ αίματος, δηλαδή από τον πατέρα.
  98. Το κοινό επώνυμο δεν έπαιζε ρόλο.
  99. Όχι
  100. Καμιά φορά έπαιρναν το νονό του γαμπρού ή της νύφης. Δεν επρόκειτο όμως να έπαιρναν άλλο νονό.
  101. Ο κουμπάρος που στεφάνωσε έπρεπε να βαπτίσει το πρώτο παιδί, δεν ετηρείτο όμως.
  102. Συνήθως γύρευαν να επεκτείνουν φιλίες και έκαναν κάποιο φίλο τους κουμπάρο. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι δεν φιλονικούσαν.
  103. Ναι
  104. Δεν είχε συγκεκριμένο παράδειγμα και δεν μπόρεσε να απαντήσει.
  105. Το έθιμο αυτό δεν το ήξερε.
  106. Υπήρχε εξαρτάτο όμως από τον πατέρα. Αν είχε έδινε, αν δεν είχε δεν έδινε. Πολλές φορές αυτές που δεν είχαν προίκα παντρεύονταν πιο εύκολα, τα κατάφερναν. Αν ήταν μια όμορφη παντρευόταν και χωρίς προίκα.
  107. Και προφορικά και με προικοσύμφωνα
  108. Πήγαιναν στον συμβολαιογράφο που συνέτασσε το συμβόλαιο, υπέγραφαν ο γαμπρός και ο πεθερός και δύο μάρτυρες.
  109. Χρήματα για να κτίσει ο γαμπρός σπίτι, αν δεν είχε, έπρεπε να το γράψει στο όνομά της.
  110. Ειδάλλως ότι της έβγαινε από την πατρική περιουσία.
  111. Και ναι και όχι. Αν ένας γαμπρός άρεσε του πατέρα και της μητέρας μπορούσε να πάρει περισσότερη προίκα.
  112. Όχι
  113. Πήγαινε σε όποιον ήθελε ο πατέρας. Καμιά φορά παίρνανε την προίκα της μητέρας όλα τα παιδιά το ίδιο. Καμιά φορά όμως τσακώνονταν μεταξύ τους γιατί κάποιος πήρε περισσότερο.
  114. Οι αδελφοί είχαν και έχουν ακόμη υποχρέωση να υποστηρίξουν μια αδελφή τους να παντρευτεί και ενώ ο πατέρας ζει
  115. Αν της έκανα χαρτί δεν είχε δικαίωμα.
  116. Ο άνδρας έμπαινε αδελφός.
  117. Όχι
  118. Γινόταν με διαθήκη ή την μοίραζαν χωρίς συμβόλαια. Καμιά φορά δεν την μοίραζαν. Πολλές φορές το μοίρασμα γινόταν μετά τον θάνατο του πρώτου από τους γονείς, πατέρα ή μητέρα.
  119. Το ίδιο
  120. Σε μια αδελφή μπορούσε να δοθεί μεγαλύτερο μερίδιο σε βάρος των αγοριών.
  121. Και με τα δύο εξαρτάτο από το πώς το κανόνιζε ο πατέρας.
  122. Πολλές φορές γινόταν με τα "σκραβνιά" δηλαδή, λαχνό και ότι σου πέφτει, ανάμεσα στα αδέλφια.
  123. Έμπαινε αδελφός
  124. Τα αδέλφια
  125. Οι κόρες ως παιδιά.
  126. Κληρονομούσε τον πατέρα ή την μητέρα του.
  127. Όταν δεν είχε παιδιά.
  128. Συγγενικά και από ίδρυμα ακόμη μπορούσαν να πάρουν.
  129. Όταν είχε χαρτιά του κράτους. Δηλαδή όταν ήταν επίσημα υιοθετημένο, έπαιρνε ότι και το κανονικό παιδί.