Νέα Σκιώνη

Νέα Σκιώνη

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Νέα Σκιώνη
  4. 1505
  5. Νέας Σκιώνης
  6. Χαλκιδικής
  7. Χαλκιδικής
  8. Τσαπράνι. Από το 1929 ιδρύθηκε η κοινότητα Νέας Σκιώνης.
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Καμιά
  12. Υπήρχαν τρεις εκκλησίες. Οι παλιότεροι κάτοικοι του χωριού δεν γνωρίζουν ποια από τις τρεις είναι αρχαιότερη.
  13. Ανήκαν στην Κοινότητα. Όχι
  14. Ένα
  15. Γύρω στα 1900
  16. Ασχολούνταν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία και τη σηροτροφία.
  17. Δημητριακά, αμπέλια, ελιές και σουσάμια.
  18. Όλα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση. Η παραγωγή ήταν μικρή και δεν υπήρχαν έμποροι.
  19. Τα δημητριακά και οι ελιές. Όχι όλες. Δεν υπάρχουν.
  20. Ήταν κεφαλοχώρι.
  21. Όχι
  22. Όταν ήταν πάνω από εκατό στρέμματα.
  23. Εφτά-οκτώ κάτοικοι είχαν μεγάλους κλήρους.
  24. Εικόσι πέντε στρέμματα
  25. Ναι
  26. Μετά από το 1940
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Το χωριό μαζί με δύο άλλα γειτονικά χωριά (Καψοχώρα και Χανιώτη) αποτελούσε μια Κοινότητα. Έδρα της Κοινότητας ήταν η Καψόχωρα (Πευκοχώρι). Ένας αντιπρόσωπος του χωριού μετείχε στο Δ. Σ. Της κοινότητας.
  31. Πλήρωναν Κοινοτικό φόρο σε ποσοστό 2% (δέκατα) για κάθε παραγωγή. Επίσης πλήρωναν στο δημόσιο μια δραχμή για κάθε ζώο (τζελέπι). Ο φόρος αυτός καθιερώθηκε από Τουρκοκρατίας και παρέμεινε.
  32. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις.
  33. Ήταν πολύ συνηθισμένο.
  34. Ναι. Από ηλικία 17-60 χρονών. Όχι.
  35. Όποιος δεν εργαζόταν, πλήρωνε.
  36. Υπήρχε αλληλοβοήθεια για όλες ανεξαιρέτως τις γεωργικές εργασίες.
  37. Και στο χτίσιμο των σπιτιών συνηθιζόταν να βοηθάει ο ένας τον άλλο.
  38. Υπήρχε και αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών κυρίως στα υφαντά και στο βοτάνισμα.
  39. Οκτώ με δέκα μέλη. Μέσα στα μέλη περιλαμβάνονταν οι γονείς και τα ανύπαντρα αδέλφια του άντρα.
  40. Πατέρα. Μάνα
  41. Παππού
  42. Μπάμπω
  43. Παππού
  44. Μπάμπω
  45. Τα φώναζε με τ΄όνομά τους
  46. Τα φώναζε με τ΄όνομά τους
  47. Γκαρτάσια ή με τ΄όνομά τους
  48. Γκαρτασίνες ή με τ΄όνομά τους
  49. Όχι
  50. Όχι
  51. Με τ΄όνομά τους
  52. Μπάρμπα
  53. Θειά
  54. Μπάρμπα-Θειά
  55. Ανήψια ή με τ΄όνομά τους
  56. Παιδί μου-Κορίτσ΄μου. Ή με τα ονόματά τους
  57. Όχι. Το τελευταίο το λέγανε στερνοπαίδι.
  58. Προγόνια
  59. Διπλάρκα
  60. Συμπεθέρια
  61. Γέρο ή πατέρα
  62. Γριά ή μάνα
  63. Με τ΄όνομά τους
  64. Γέρο
  65. Γριά
  66. Με τ΄ονόματά τους
  67. Γαμπρέ
  68. Γαμπρέ
  69. Γαμπρέ
  70. Νυφαριά
  71. Νυφαριά
  72. Με τ΄όνομά του προσφωνούσε ο ένας τον άλλο.
  73. Στα πρώτα παιδιά (αγόρι και κορίτσι) έδιναν τα ονόματα των γονιών του πατέρα. Στ΄άλλα παιδιά τα ονόματα των γονιών της μητέρας. Ακολουθούσαν τα ονόματα των νεκρών συγγενών και των αγίων. Σε περίπτωση διαφωνίας αποφάσιζε ο νονός.
  74. Οι γυναίκες έκαναν όλες τις δουλειές εκτός από τις πολύ βαριές.
  75. Έκαναν το βοτάνισμα, το θέρο, το αλώνισμα, τον τρύγο των αμπελιών, το τρύγημα του μελιού και το μάζεμα της ελιάς.
  76. Έκαναν την επεξεργασία του γάλατος και βοηθούσαν στη μεταφορά του.
  77. Αυτές που ήταν βαριές και δε μπορούσαν να τις κάνουν οι γυναίκες π.χ. το όργωμα, η σπορά, το κουβάλημα των δεματιών, το κόψιμο και το κουβάλημα των ξύλων.
  78. Από έξι χρονών. Δεν υπήρχε διάκριση στην ανάθεση των εργασιών. Σε μεγαλύτερη ηλικία τ΄αγόρια μάθαιναν τις δουλειές του πατέρα και τα κορίτσια της μητέρας.
  79. Έπρεπε πρώτα να παντρευτούν τα κορίτσια της οικογένειας.
  80. Για τα κορίτσια είκοσι χρονών. Για τους άντρες μετά τη στρατιωτική θητεία. Δεν ήταν επιτρεπτό.
  81. Επικρατούσε η συνήθεια να παίρνεις νύφη ή γαμπρό από το χωριό ή στη χειρότερη περίπτωση από κάποιο γειτονικό χωριό.
  82. Στο πατρικό σπίτι του γαμπρού.
  83. Συνέβαινε να ζούνε όλα τα αγόρια με τις γυναίκες τους κάτω από την ίδια στέγη.
  84. Ναι, όσο ζούσε ο πατέρας
  85. Όταν πέθαινε ο πατέρας. Όταν κάποιο παιδί διαφωνούσε και έφευγε έπαιρνε το μερίδιό του από την πατρική περιουσία.
  86. Το μικρότερο παιδί (αγόρι ή κορίτσι). Το έλεγαν γεροντοπαίδι.
  87. Όταν δεν είχε αρσενικό παιδί
  88. Ναι
  89. Για το μικρότερο
  90. Έγραφε την ανάλογη περιουσία στ΄όνομα της κόρης. Όχι.
  91. Στα χαρτιά ο γαμπρός διατηρούσε το επίθετο του. Συνήθως οι κάτοικοι τον αποκαλούσαν με το επίθετο του πεθερού.
  92. Μέχρι δεύτερα εξαδέλφια. Όχι
  93. Υπήρχε εμπόδιο από την εκκλησία.
  94. Μπορούσαν να παντρευτούν
  95. Υπήρχαν ελάχιστα διαζύγια. Κυρίως για λόγους τιμής.
  96. Ο νονός του γαμπρού
  97. Όλα τα παιδιά είχαν τον ίδιο νονό
  98. Προτιμούσαν ο κουμπάρος να είναι κάποιος συγγενής ή φίλος.
  99. Απαγορευόταν
  100. Όχι
  101. Όταν δύο άνθρωποι ήταν πολύ φίλοι μεταξύ τους. Όταν ο ένας έσωζε τη ζωή του άλλου.
  102. Να πέφτει ο ένας στη φωτιά για τη σωτηρία του άλλου.
  103. Ναι. Όχι
  104. Υπήρχε
  105. Συνήθως ήταν προφορική. Μετά το 1912 καθιερώθηκαν τα προικοσύμφωνα.
  106. Όχι
  107. Τα συνέτασσε ο πιο μορφωμένος του χωριού. Τα υπέγραφε ο παπάς και ο μουχτάρης (πρόεδρος).
  108. Συνήθως δεν έπαιρναν χρήματα, εκτός λίγων περιπτώσεων.
  109. Όχι
  110. Έπαιρνε μετά το θάνατο του πατέρα της
  111. Έπαιρνε δέντρα και ζώα.
  112. Συνήθως έπαιρναν την ίδια προίκα
  113. Όχι. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
  114. Ναι. Εξ ίσου σ΄όλα τ΄αγόρια της
  115. Όχι. Ναι
  116. Συνήθως δεν είχε τέτοιο δικαίωμα.
  117. Η προίκα της επιστρεφόταν στην οικογένειά της.
  118. Όχι
  119. Δια λόγου, μετά το θάνατο του πατέρα
  120. Ίσα μερίδια.
  121. Τα κορίτσια έπαιρναν μικρότερη περιουσία.
  122. Με λόγια
  123. Χωρίζονταν η περιουσία σε ίσα μερίδια και έπειτα η τύχη αποφάσιζε ποιο κομάτι θα πάρει ο καθένας.
  124. Η περιουσία χωριζόταν σε μερίδια όσα τα παιδιά συν ένα (το μερίδιο της μάνας).
  125. Οι συγγενείς του άντρα
  126. Οι κόρες του
  127. Ναι. Συνέβαινε το ίδιο
  128. Μόνο αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  129. Παιδιά αδελφών
  130. Τα ίδια που είχε ένα γνήσιο παιδί.