Βάβδος Χαλκιδικής

Βάβδος Χαλκιδικής

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Βάβδος Χαλκιδικής
  4. 1492
  5. Βάβδου
  6. Χαλκιδικής
  7. Δεν υπάρχει παλαιότερο όνομα. Το όνομα Βάβδος δόθηκε περίπου το 250 μ.Χ. (Βάβδος ηγεμών της Θράκης)
  8. Κατοικείται μόνο από εντόπιους
  9. Δύο (2) οικογένειες σαρακασταναίων
  10. Όχι
  11. Μόνον την ελληνική
  12. Δύο εκκλησίες. Είναι πολύ παλιό το χωριό και δεν υπάρχουν στοιχεία πότε κτίσθηκε η πρώτη.
  13. Σε όλο το χωριό
  14. Ένα
  15. Και επί Τουρκοκρατίας υπήρχαν σχολεία μέχρι και "Σχολαρχείον"
  16. Γεωργοί, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι, εργάτες στα μεταλλεία λευκολίθου, κτίστες και άλλοι επαγγελματίες
  17. Σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη, καλαμπόκι και λίγα καπνά. Λίγα επίσης αμπέλια. Αρκετά ελαιόδεντρα και κερασιές.
  18. Όλα για αυτοκατανάλωση και το περίσσευμα στο εμπόριο. Βέβαια τα καπνά στο εμπόριο.
  19. Εξακολουθούν μονάχα τα δημητριακά και μάλιστα σε μεγαλύτερη κλίμακα, διότι έγιναν επιχερσώσεςι (1950 και εξής). Καταργήθηκαν τελείως τα αμπέλια και τα καπνά. Οι ελαιώνες έχουν μεγάλη αύξηση. Οι κερασιές εγκαταλείφθηκαν.
  20. Κεφαλοχώρι
  21. Όχι
  22. Από 80 και πάνω
  23. Περίπου 10
  24. 50 στρέμματα
  25. Πολύ μεγάλη. Περίπου 25.000 αιγοπρόβατα. Σήμερα ολιγόστεψαν στο 1/5.
  26. Από το 1950 λίγα οικόσιτα γελάδια
  27. Όχι
  28. Όχι. Το χωριό είναι ορεινό. Υψόμετρο 850 - 900 μ.
  29. Επί τουρκοκρατίας υπήχαν 2 μεταξουργεία. Το χωριό έβγαζε αρκετό μετάξι.
  30. Σταμάτησαν
  31. Επί τουρκοκρατίας, το χωριό διοικείτο από επιτροπές αρχόντων και δύο εκκλησιαστικά συμβούλια (2 εκκλησίες). Από το 1912 που ελευθερώθηκε υπάρχουν το Κοινοτικό Συμβούλιο με τον Πρόεδρο της Κοινότητας.
  32. Επί τουρκοκρατίας τους πλήρωναν στους Τούρκους "ταξιλντάρηδες" (εισπράκτορες) που πήγαιναν στο χωριό ωρισμένες φορές το χρόνο. Μετά το 1912 οι κανονικοί δημόσιοι και κοινοτικοί φόροι.
  33. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις
  34. Ήταν πολύ συνηθισμένο
  35. Υποχρεωτική για τους άνδρες άνω των 20 ετών. Γυναίκες όχι.
  36. Η κοινότητα του έβαζε πρόστιμο
  37. Στις επείγουσες γεωργικές εργασίες
  38. Στο χτίσιμο σπιτιών. Στο κούρεμα των ζώων.
  39. Οι γυναίκες βοηθούσαν στην προετοιμασία του "αργαλειού" για να υφάνουν. Επίσης στους γάμους, στις κηδείες και στα βαφτίσια.
  40. Συνήθως ο πατέρας και η μητέρα του άνδρα έμεναν μαζί και αποτελούσαν μια οικογένεια. Όχι αδλεφή της γυναίκας κλπ. Οι περισσότερες οικογένειες ήταν πολυμελείς με πολλά παιδιά (μέχρι και 12).
  41. Πατέρα - μητέρα, μάνα ή μαλιό
  42. Παππού
  43. Μανιά
  44. Παππού
  45. Μανιά
  46. Με το όνομά τους
  47. Με το όνομά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Όχι
  51. Όχι
  52. Με το όνομά τους
  53. Μπάρμπα - θείο
  54. Θειάτσα, θειά
  55. Μπάρμπα - θειά
  56. Με το όνομά τους
  57. Με το όνομά τους
  58. Όχι
  59. Παραδέρφια
  60. Ντιντμάρκα
  61. Συμπεθέροι
  62. Πατέρα
  63. Μάνα
  64. Με το όνομά τους
  65. Πατέρα
  66. Μάνα
  67. Με το όνομά τους
  68. Με το όνομά του ή γαμπρέ
  69. Με το όνομά του ή γαμπρέ
  70. Με το όνομά του
  71. Με το όνομά της
  72. Με το όνομά της
  73. Με το όνομά του
  74. Πρώτα τον παππού από τον πατέρα. Το κορίτσι, το όνομά της μητέρας του πατέρα. Ακολουθούσαν τα ονόματα των γονέων της νύφης. Τα υπόλοιπα με αμοιβαία συζήτηση.
  75. Ξύλα ποτέ. Έφερναν νερό, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα, έγνεθαν, έπλεκαν, ύφαιναν, κεντούσαν, βοηθούσαν στις αγροτικές δουλειές τους άντρες τους.
  76. Θέριζαν, αλώνιζαν, μάζευαν καπνά, τρυγούσαν τα αμπέλια, τσάπιζαν. Μάζευαν ελιές και κεράσια.
  77. Βοηθούσαν στο άρμεγμα και έπηζαν το τυρί
  78. Όταν υπήρχαν μεταξουργεία αυτές έβγαζαν το μετάξι
  79. Βόσκημα ζώων, όργωμα, σπορά, σκάψιμο, κοπή ξύλων, μελισσοκομία, κτίσιμο, μεταφορές με ζώα (κυρατζήδες)
  80. Μόλις τελείωναν το δημοτικό σχολείο στα 12 τους χρόνια, εκτός μερικών που σπούδαζαν. Τα κορίτσια συνήθως βοηθούσαν τη μητέρα τους.
  81. Πρώτα τα κορίτσια και ύστερα τα αγόρια
  82. Στους άνδρες πάνω από 25 και στα κορίτσια περίπου στα 18-20. Η γυναίκα πολύ σπάνια να είναι μεγαλύτερη από τον άντρα.
  83. Συνήθως από το ίδιο χωριό. Υπάρχουν γαμπροί και νύφες από τα γύρω χωριά. Γαλάτιστα, Βασιλικά, Αγ. Πρόδρομο, Πολύγυρο, Πετροκέρασα, Κασσάνδρα
  84. Συνήθως στο πατρικό σπίτι του γαμπρού. Σπάνια της νύφης. Στο καινούργιο σπίτι οι πολύ εύπορες οικογένειες.
  85. Δεν παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια να ζουν πολλά αντρόγυνα μαζί. Φρόντιζαν πάντοτε να ζουν χωριστά.
  86. Όχι. Φρόντιζαν πάντοτε να την μοιράζουν. Εκτός από τους κτηνοτρόφους που είχαν τα μεγάλα κοπάδια όλοι μαζί.
  87. Μόλις παντρεύονταν χώριζαν
  88. Συνήθως οι γονείς παρέμεναν με το μικρότερο γιό τους. Με τα κορίτσια τους πολύ σπάνια. Οι μεγάλοι όταν παντρεύονταν συνήθως έφευγαν.
  89. Όταν είχαν μόνο μια κόρη. Ή όταν πάντρευαν τους μεγάλους και τους έμενε η μικρότερη κόρη.
  90. Όχι
  91. Για το μικρότερο
  92. Συνήθως τα έγραφαν στο κορίτσι τους
  93. Ο γαμπρός ουδέποτε έπαιρνε το επώνυμο του πεθερού. Τα παιδιά του σπάνια, όταν τον υιοθετούσε ο πεθερός. Παράδ: ο γιός "Παπαβασιλείου" πήρε το επώνυμο του πεθερού: "Μπαλτές"
  94. Μεταξύ πρώτων εξαδέλφων ποτέ. Έχομε μόνο μια περίπτωση μεταξύ δευτέρων εξαδέλφων.
  95. Υπήρχε
  96. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση
  97. Δεν θυμόμαστε διαζύγιο στο χωριό Βάβδος
  98. Συνήθως ο νονός του γαμπρού
  99. Το πρώτο παιδί το βάφτιζε ο κουμπάρος. Τα υπόλοιπα η γυναίκα του και προ παντός τα παιδιά του.
  100. Προτιμόταν συγγνείς ή φίλος. Δεν υπήρχαν πλούσιοι στο χωριό.
  101. Απαγορευόταν τελείως
  102. Ποτέ
  103. Δεν έχομε τέτοιες περιπτώσεις στο Βάβδο
  104. Βεβαίως
  105. Με γραπτό προικοσύμφωνο. "Προικοσύμφωνο"
  106. Προφορικές υποσχέσεις ενώπιον του παπά και συγγενών
  107. Συνήθως ο δάσκαλος του χωριού. Υπέγραφε απαραιτήτως ο παπάς και ωρισμένοι συγγενείς. Οι αγράμματοι έκαναν με την πέννα έναν σταυρό στο προικοσύμφωνο.
  108. Ανάλογα όσα είχε ο πατέρας της νύφης
  109. Πολύ σπάνια
  110. Στο χωριό. Σε πόλη ποτέ.
  111. Ναι
  112. Δέντρα και ζώα
  113. Δεν υπήρχε έθιμο το μεγαλύτερο να πάρει περισσότερη προίκα
  114. Δεν έχομε τέτοια περίπτωση
  115. Η προίκα της μητέρας γινόταν οικογενειακή περιουσία η οποία μοιραζόταν συνήθως εξ ίσου σε όλα τα παιδιά
  116. Είχαν υποχρεωτική και οι αδελφοί ανεξάρτητα αν ζούσε ο πατέρας
  117. Όχι, στα παλαιότερα χρόνια
  118. Αν πέθαινε λίγο καιρό μετά το γάμο επιστρεφόταν. Αν ζούσαν μαζί πολλά χρόνια παρέμενε στον άνδρα της.
  119. Όχι ποτέ
  120. Συνήθως μόλις παντρευόταν και έφευγαν από το πατρικό τους. Την περιουσία έπαιρναν όσοι παρέμεναν κοντά στους γονείς τους μέχρι το θάνατό τους.
  121. Αυτά τα κανόνιζε ο πατέρας. Ούτε ο πρωτότοκος ούτε ο υστερότοκος είχε περισσότερα δικαιώματα.
  122. Μάλλον μικρότερο μερίδιο είχαν τα κορίτσια
  123. Τα παλιά χρόνια προφορικά. Τα τελευταία με διαθήκη.
  124. Όταν δεν υπήρχε πατέρας τα μοίραζαν σε ίσα μερίδια και έριχναν λαχνό
  125. Δεν ήταν καθορισμένο το μερίδιο. Το μερίδιο αυτό παρέμενε και μετά το θάνατό της στο γιό ή στην κόρη που την περιποιόταν στα τελευταία χρόνια της ζώής της.
  126. Κανένας άλλος εκτός από τη χήρα γυναίκα
  127. Μόνο οι κόρες του
  128. Τους θείους τους κληρονομούσαν τα ανίψια τους
  129. Μόνο αν δεν είχε κανένα παιδί
  130. Παιδιά των πιο στενών συγγενών
  131. Κληρονομούσε όλη την περιουσία