Ερατεινή Φωκίδας

Ερατεινή Φωκίδας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Ερατεινή Φωκίδας
  4. 1478
  5. Ερατεινής
  6. Φωκίδας
  7. Χάνι Βιτρινίτσας
  8. Όχι
  9. Τρεις οικογένειες προσφύγων εκ Μικράς Ασίας
  10. Ανέκαθεν μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα με την ιδιάζουσα Ρουμελιώτική προφορά
  11. Ανέκαθεν υπήρχε μια μόνον Εκκλησία και ένα εξωκλήσι. Η πρώτη χτίστηκε περί το 1890.
  12. Ανήκουν στην Κοινότητα. Δεν ήταν οικογενειακές.
  13. Ένα μονάχα, στο προαύλιο της Εκκλησίας.
  14. Το έτος 1902
  15. Εμπόριο με τα γύρω χωριά. Αλιεία, ναυτιλία και γεωργία.
  16. Κρεμμύδια, δημητριακά, ελαιόλαδο, κρασιά
  17. Για αυτοκατανάλωση προρίζονταν κυρίως τα δημητριακά, τα κρασιά και μέρος του ελαιολάδου. Για το εμπόριο προορίζονταν τα κρεμμύδια και μεγάλο μέρος ελαιόλαδου.
  18. Σήμερα καλλιεργούνται ελαιόλαδο, εσπεριδοειδή, ολίγα δημητριακά. Δεν εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες (κρεμμύδια, κρασιά, μποστάνια κτλ). Μετά το 1940 άρχισε η καλλιέργεια των εσπεριδοειδών με μικρά όμως επιτυχίαν λόγω ασθενειών κυρίως στις λεμονιές.
  19. Όχι
  20. Όχι
  21. Από 20 - 30 στρέμματα
  22. Περί τις 3 οικογένειες
  23. Περί τα 15 - 20 στρέμματα
  24. Όχι
  25. Μετά το 1970 ανεπτύχθη μικρή οικόσιτος κτηνοτροφία και χοιροτροφία
  26. Ουδέποτε υπήρξαν ούτε υπάρχουν τσελιγκάτα
  27. Όχι
  28. Όχι, ούτε υπήρξαν, ούτε υπάρχουν
  29. Όχι
  30. Ουδέποτε εις το παρελθόν υπήρξεν ιδιαίτερη κοινοτική οργάνωσι με κοινοτικούς άρχοντες και κοινοτικά συμβούλια
  31. Τη δεκάτι του λαδιού στον ενοικιαστή του δημοσίου. Το μισθό του αγροφύλκα σε είδος στον ίδιο. Το μισθό του παπά "το παπαδικό" σε είδος ή σε χρήματα.
  32. Χωρίζονταν στους κάπως οικονομικώς εύρωστους και κοινωνικώς εμφανίσιμους στο "αρχοντολόι" που σύχναζε σε ιδιαίτερα κέντρα - καφενεία και στο "λαοντζίκο"
  33. Συνήθως ναι
  34. Ήταν υποχρεωτική η προσωπική εργασία για 10 ημερομίσθια το χρόνο για όλους τους άνδρες από 16 έως 60 ετών αν ήσαν υγιείς. Γυναίκε συμμετείχαν αν ήσαν αρχηγοί οικογενείας.
  35. Ναι. Εχρεώνοντο τα οφειλόμενα ημερομίσθια και εβεβαιώνοντο στο Δημόσιο Ταμείο
  36. Ναι. Κυρίως στο θέρο, στον τρύγο και στο φύτεμα των κρεμμυδιών που ήταν επείγουσες γεωργικές εργασίες.
  37. Πολύ σπάνια ίσχυε η αλληλοβοήθεια σε άλλες περιπτώσεις εκτός από τις γεωργικές
  38. Ναι. Κυρίως στην τακτοποίηση του αργαλειού, τα ξάσιμο των μαλλιών και τις εορταστικές εκδηλώσεις της οικογένειας.
  39. Την αποτελούσαν το ανδρόγυνο και τα παιδιά τους. Σπανίως συγκατοικούσαν οι γονείς του άνδρα κλπ.
  40. Πατέρας - Μάνα
  41. Παππού ή παππούλη
  42. Γιαγιά ή Κυρούλα
  43. Παππού ή παππούλη
  44. Γιαγιά ή Κυρούλα
  45. Με το όνομά του και παιδί μου
  46. Ομοίως
  47. Με το όνομά του
  48. Ομοίως
  49. Όχι
  50. Όχι
  51. Με το όνομά τους
  52. Μπάρμπα ή θείο
  53. Θεία ή θειά
  54. Όπως του πατέρα του
  55. Ανηψιέ και το όνομά του
  56. Με το όνομά τους
  57. Όχι
  58. Μλαδέρφια
  59. Μπνάρκα
  60. Συμπεθέρους
  61. Πατέρα
  62. Μάνα
  63. Κουνιάδος - κουνιάδα (και το όνομά τους)
  64. Πατέρα
  65. Μάνα
  66. Κουνιάδος - κουνιάδα (και το όνομά τους)
  67. Γαμπρέ μου ή παιδί μου (και το όνομά του)
  68. Ομοίως
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά της
  71. Ομοίως
  72. Με το όνομά του ή σπάνια "γυναίκα", "άνδρα"
  73. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι ομοίως της γιαγιάς από τον πατέρα. Στο δεύτερο αγόρι ή κορίτσι έδιναν το όνομα των γονιών της μάνας όταν αυτά εξηντούντο ο νονός έβαζε όποιο όνομα ήθελε, εκτός εξαιρέσεων.
  74. Εκτός από τις αγροτικές δουλειές που βοηθούσαν οι γυναίκες των πτωχότερων ιδία τάξεων έκαναν όλες τις δουλειές του σπιτιού (παιδιά, ξύλα, νερό, οικόσιτα ζώα, καθαριότης κ.λ.)
  75. Κήπους, συγκομιδή ελαιοκάρπου, τρύγος, θέρος, αλώνισμα, κρεμύδια και όλες τις ελαφρές γεωργικές δουλειές με τη συμπαράσταση πάντοτε των ανδρών
  76. Δεν υπήρχε κτηνοτροφία στο χωριό
  77. Καμία
  78. Δεν υπήρχε βιοτεχνία στο χωριό
  79. Σκάψιμο, όργωμα, κλάδεμα δένδρων και αμπελιών και γενικά όλες οι βαρειές δουλειές
  80. Όταν τελείωναν το Δημοτικό Σχολείο και δεν συνέχιζαν τις σπουδές τους. Τα αγόρια βοηθούσαν στις ελαφριές γεωργικές εργασίες και τα κορίτσια στις δουλειές του σπιτιού, τη περιποίησι των οικόσιτων ζώων και στο νοικοκυριό (κέντημα κ.λ.)
  81. Άρχιζαν οι εορτές του γάμου από την Τετάρτη με το ανάπιασμα των προζυμιών, την έκθεσι των προικιών, την τέλεσι του μυστηρίου την Κυριακή με γλεντοκόπημα και τελείωναν τη Δευτέρα με τραπέζι του κουμπάρου. Τα παιδιά άλλων μεν οικογενειών παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία τους και την τύχη τους και άλλων έπρεπε πρώτα να παντρευτούν όλα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια ή να μείνη ένα από τα αγόρια για να παντρευτούν τα κορίτσια και έπειτα να παντρευτή κι αυτό.
  82. Για τις γυναίκες από 18 - 25 ετών και για τους άνδρες από 22 - 30 ετών. Ούτε επιτρεπτό ούτε συνηθισμένο ήταν η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  83. Από το ίδιο χωριό γαμπρός και νύφη πολύ σπάνιο. Πολλοί άνδρες πήραν γυναίκα από το γειτονικό χωριό Πάνορμο (πρώνη Κύσσελη). Κορίτσια παντρεύτηκαν άνδρες από διάφορα χωριά.
  84. Συνήθως σε κάποιο καινούργιο σπίτι ή στο πατρικό του γαμπρού. Μόνο οι σώγαμπροι στο πατρικό της νύφης.
  85. Μόνο σε μια οικογένεια του χωριού μας τα δύο αγόρια έφεραν τις γυναίκες τους στο πατρικό σπίτι και ζούσαν όλοι μαζί, έτρωγαν μαζί, κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη αυτοί και τα παιδιά τους.
  86. Συνήθως όχι
  87. Συνήθως όταν πέθαινε ο πατέρας. Λόγοι που συντελούσαν στο χωρισμό των αδελφών ήταν ο θάνατος του πατέρα, ο γάμος ενός εκάστου που ο πατέρας του έδινε το μερίδιό του και έφευγε, το ασυμβίβαστο του χαρακτήρος.
  88. Όποιο παιδί θα διάλεγαν οι γονείς που συνήθως ήταν ο μεγαλύτερος γιός
  89. Συνήθως όταν είχε ένα μονάχα κορίτσι και σχετικώς μεγάλη περιουσία
  90. Συνήθως όχι
  91. Συνήθως πάντρευταν τα μεγαλύτερα και έπαιρναν το σώγαμπρο για το μικρότερο
  92. Σώγαμπρο έπαιρναν όταν είχαν ένα κορίτσι ή στο τελευταίο κορίτσι. Έτσι δεν χρειάζονταν να μοιρασθή η πατρική περιουσία.
  93. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του και τα παιδιά του έπαιρναν το επώνυμό του. Μόνο το βαπτιστικό όνομα των πρώτων παιδιών του ήταν το όνομα των γονέων της νύφης συνήθως.
  94. Όταν ήσαν δεύτερα εξαδέλφια το πολύ. Δεν υπήρξε περίπτωση γάμου στο χωριό μεταξύ πρώτων αλλ΄ ούτε και δεύτερων εξαδέλφων.
  95. Ναι
  96. Όχι, εκτός αν ήσαν στενοί συγγενείς
  97. Υπήρξαν ελάχιστες περιπτώσεις, κυρίως για ασυμφωνία χαρακτήρων
  98. Συνήθως ο νονός του γαμπρού
  99. Το πρώτο παιδί βάφτιζε αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι. Τα υπόλοιπα άλλοι της εκλογής του ζευγαριού. Τα παιδιά της οικογένειας είχαν διαφρετικούς νονούς.
  100. Συνήθως προτιμούσαν κάποιο φίλο ή κοινωνικά ανώτερο κατά προτίμησι πολιτικό πρόσωπο
  101. Επιτρεπόταν όχι όμως μεταξύ βαφτιστικού και τέκνου του νουνού του γιατί εθεωρούντο πνευματικοί αδελφοί
  102. Όχι, γιατί θεωρούνταν πνευματικοί αδελφοί
  103. Στο χωριό μας δεν παρατηρήθηκε ποτέ το έθιμο των αδελφοποιτών
  104. Ανέκαθεν μέχρι και σήμερα υπήρξεν ο θεσμός της προίκας
  105. Η προικοδοσία γινόταν και προφορικά και με προικοσύμφωνο που ονομαζόταν "έτσι δηλ προικοσύμφωνο"
  106. Δεν γνωρίζω
  107. Τα προικοσύμφωνα γίνονταν και υπογράφονταν από τον πατέρα ή τον προστάτη της νύφης και από τον γαμπρό.
  108. Ναι. Το ποσόν ανάλογα με την οικονομική αντοχή του πεθερού άλλα και την προσωπικότητα του γαμπρού.
  109. Ναι, συνήθως με στοιχειώδη και απλή επίπλωσι
  110. Συνήθως στην Αθήνα ή σε γειτονική πόλη
  111. Ναι. Αν υπήρχαν ανάλογα με τη δουλειά του γαμπρού.
  112. Ναι
  113. Συνήθως όλα έπαιρναν την ίδια προίκα. Σπάνια η πρωτότοκη έπαιρνε κάτι περισσότερο γιατί πρόσφερε στην οικογένεια.
  114. Όχι. Σε καμιά περίπτωση.
  115. Όχι. Η προίκα της μητέρας μεταβιβαζόταν εξ ίσου σε όλα τα παιδιά είτε ως προίκα στις κόρες είτε ως μερίδιο στους γιούς.
  116. Ουδεμίαν υποχρέωσιν είχαν. Συνήθως βοηθούσαν τους γονείς ηθικά και υλικά για να παντρευτούν οι αδελφές των είτε ζούσε είτε ήταν πεθαμένος ο πατέρας.
  117. Στο προικοσύμφωνο διελαμβάνετο ότι δίδονται ως προίκα και μερίδιο της πατρομητρικής περιουσίας. Αν αυτό δεν διελαμβάνετο τότε σε πολλές περιπτώσεις ζητούσε και έπαιρνε και κληρονομικό μερίδιο.
  118. Το ήμισυ από τη προίκα της επέστρεφε στην οικογένειά της και το άλλο ήμισυ παρέμενε στον άνδρα της
  119. Όχι, ποτέ
  120. Ανάλογα με τις περιστάσεις
  121. Συνήθως ίσα μερίδια αλλά κατά την κρίσιν και την ευχαρίστησιν των γονιών
  122. Συνήθως των κοριτσιών ήταν μικρότερο. Προσπαθούσαν να τα βγάλουν ει δυνατόν με το τίποτα για να μείνη η περιουσία στα αγόρια.
  123. Συνήθως με διαθήκη
  124. Όσοι εδικαιούτνο κληρονομιά, εχώριζαν την κληρονομούμενη περιουσία σε ίσα κατά το δυνατόν μερίδια και έβαζαν κατόπιν λαχνό. Αυτό βέβαια γινόταν αν γκρίνιαζαν στη διανομή.
  125. Στη γυναίκα το ήμισυ και το άλλο ήμισυ στα παιδιά
  126. Οι γονείς και οι αδελφοί του αποθανόντος συζύγου το ήμισυ και το άλλο ήμισυ η γυναίκα του
  127. Οι κόρες του
  128. Ναι εφ΄ όσον δεν ζούσαν οι γονείς του αδελφού του πατέρα του. Το ίδιο και μετον αδελφό της μητέρας του.
  129. Καθόλου παιδιά
  130. Κυρίως συγγενών, έστω και μακρινών
  131. Κάτι λιγότερο από τα γνήσια