Ξινό Νερό

Ξινό Νερό

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Ξινό Νερό
  4. 1469
  5. Ξινού Νερού
  6. Φλώρινας
  7. Φλώρινας
  8. Εξίσου
  9. Όχι. Κατοικείται από γηγενείς.
  10. Όχι
  11. Ως κύρια γλώσσα μιλούσαν την ελληνική και δευτερεύουσα μια μειζόγλωσση σλαβομακεδονική
  12. Υπήρχαν δύο (2). Άγιος Γεώργιος και Άγιος Αθανάσιος. Η πρώτη έχει κτιστεί το 1780-1790.
  13. Ανήκαν στους κατοίκους της ενορίας
  14. Ένα
  15. Από την ίδρυση του οικισμού 1740 - 1780
  16. Γεωργία, κτηνοτροφία
  17. Σπορικά, λαχανικά, δημητριακά, σταφύλια, πατάτες
  18. Για αυτοκατανάλωση: δημητριακά, μέρος λαχανικών, μέροςσταφυλιών. Για το εμπόριο: σπορικά, το μεγαλύτερο μέρος των λαχανικών και σταφυλιών, πατάτες.
  19. Και σήμερα συνεχίζουν οι παλιές καλλιέργειες. Σ΄ αυτές έχουν προστεθεί η καλλιέργεια ζαχαρότευτλων, μηδικής.
  20. Κεφαλοχώρι
  21. Όχι
  22. Από 80 και πάνω
  23. Ένα ποσοστό 5%
  24. 30-40 στρέμματα
  25. Ναι
  26. Από το 1965 και μετά
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. υπήρχαν Κοινοτικοί άρχοντες και Κοινοτικά συμβούλια
  32. 1) Τα δέκατα, 2) Τον άμεσο φόρο (ανάλογα με την οικον. Κατάσταση της οικογένειας), 3) Φόρο γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων. Στο κοινοτ. Συμβούλιο.
  33. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις
  34. Ναι
  35. Για τους άνδρες, ναι. Από ηλικίες 18-65. Οι γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  36. Τιμωρείτο με χρηματική ποινή
  37. Η αλληλοβοήθεια ήταν από τα πλέον συνηθισμένα φαινόμενα ανάμεσα στις οικογένειες. Στον τρύγο, θέρος, σ΄ όλες τις γεωργικές εργασίες, στην κατασκευή οικημάτων.
  38. Στην κατασκευή. Χτίσιμο σπιτιών.
  39. Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών επεκτεινόταν και σε οικιακές εργασίες.
  40. Πατέρα - μητέρα
  41. Παππού
  42. Γιαγιά
  43. Παππού
  44. Γιαγιά
  45. Με το όνομά τους
  46. Με το όνομά τους
  47. Τον μεγαλύτερο μεγάλε - σεβαστέ αδελφέ (μπάτε) και τα υπόλοιπα με τ΄ όνομά τους.
  48. Την μεγαλύτερη μεγάλη - σεβαστή αδελφή (ντάντε) και τις άλλες με τ΄ όνομά τους.
  49. Μεγάλε - σεβαστέ αδερφέ (μπάτε)
  50. Μεγάλη - σεβαστή αδερφή (ντάντε)
  51. Με τ΄ ονομά τους
  52. Θείε (τσίτσε)
  53. Θεία (τέτα)
  54. Θείε (βουίτσε) - θεία (τέτα)
  55. Με τ΄ όνομά τους
  56. Το αγόρι το προσφωνούσαν γίοκα μου (τσέντο) και το κορίτσι κόρη μου (τσέντα)
  57. Για τα πρωτότοκα μεγάλε αδελφέ (Μπάτε). Για τα υστερότοκα με το όνομά τους.
  58. Δίδυμα
  59. Συμπέθερε
  60. Πατέρα
  61. Μαμά
  62. Κουνιάδο - κουνιάδα
  63. Παππού
  64. Γιαγιά
  65. Κουνιάδο - κουνιάδα
  66. Γαμπρέ
  67. Γαμπρέ
  68. Άλλοι με την ονομασία γαμπρέ κ΄ άλλοι με το όνομα
  69. Νύφη
  70. Νύφη
  71. Στ΄ όνομά της. Στ΄ όνομά του.
  72. Ο νονός έδινε όποιο όνομα αυτός ήθελε. Αν μεν έδινε συγγενικό, το αγόρι έπαιρνε το όνομα του παππού από τον πατέρα, αν ήταν κορίτσι το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Συνήθως απέφευγαν συγγενικά ονόματα.
  73. Πέρα από τις οικιακές εργασίες και την ανατροφή των παιδιών, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα, κουβαλούσαν νερό και μετείχαν σε πολλές αγροτικές εργασίες.
  74. Θέρισμα, αλώνισμα, τσάπισμα, πότισμα, τρύγο
  75. Άρμεγμα, τάισμα
  76. Το όργωμα, κοπή και μεταφορά ξύλων, μεταφορά δεματιών στο αλώνι, θέρισμα, αλώνισμα, βοσκή ζώων και κάθε είδος εργασίας που θεωρείτο βαριά.
  77. Από ηλικίας 10 - 12 χρόνων. Στα αγόρια ανέθεταν τη βοσκή ζώων, και βοηθούσαν σε αγροτικές δουλειές. Στα κορίτσια ανέθεταν οικιακής φύσεως εργασίες και απλές γεωργικές.
  78. Κατά προτεραιότητα τα κορίτσια. Σε πολλές όμως περιπτώσεις παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία.
  79. Κανονική ηλικία γάμου για τις γυναίκες 20 - 22, και για τους άντρες 23 - 30. Συνηθιζόταν η γυναίκα να είναι μικρότερη του άνδρα.
  80. Η συνήθεια να είναι από το ίδιο χωριό. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις από γειτονικά χωριά. Αγ. Παντελεήμονας, Βεύη, Αετός.
  81. Εγκαθίστατο στο πατρικό του γαμπρού
  82. Όλα τ΄ αγόρια μιας οικογένειας, όταν παντρεύονταν, εφέρνουν τις γυναίκες τους στο πατρικό σπίτι. Ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί, κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη.
  83. Ναι
  84. Συνήθως χώριζαν τ΄ αδέρφια όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωούσε πια το σπίτι. Σε λίγες περιπτώσεις όταν πέθαινε ο πατέρας.
  85. Συνήθως το παιδί το διάλεγαν οι γονείς και τις περισσότερες φορές έμενε ο μικρότερος γιός.
  86. Αν δεν είχαν γιο
  87. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις
  88. Συνήθως για το μικρότερο
  89. Ο πεθερός ήταν υποχρεωμένος να γράφει στ΄ όνομα του γαμπρού ή και της κόρης μέρος της περιουσίας
  90. Ο γαμπρός διατηρούσε το πατρικό επώνυμο, και κατά συνέπεια και τα παιδιά.
  91. Δεν μπορούσαν όταν είχαν συγγένεια. Α΄, β΄ και σε μεγάλο ποσοστό γ΄ βαθμού. Περίπτωση γάμου μεταξύ πρώτων εξαδέλφων δεν υπήρξε.
  92. Ναι
  93. Το κοινό επώνυμο δεν εμπόδιζε τη σύναψη γάμου
  94. Οι περιπτώσεις διαζυγίων ανέρχονται σε πολύ μικρό ποσοστό. Λόγοι κυρίως κληρονομικοί και σε δεύτερη μοίρα ηθικοί.
  95. Ο νονός του γαμπρού
  96. Όλα τα παιδιά μιας οικογένειας είχαν τον ίδιο νονό.
  97. Κατά προτεραιότητα φίλος ή συγγενής σπανίως
  98. Απαγορευόταν ο γάμος
  99. Ναι
  100. Αδελφοποιτοί ή μπράτιμοι όπως λέγεται στην τοπική διάλεκτο αποφάσιζαν να γίνουν: 1) Για να δημιουργήσουν τεχνητή συγγένεια (μακρινή), 2) Ν΄ αποκτήσουν φιλία.
  101. Η αλληλεγγύη, η αμοιβαία βοήθεια
  102. Μπορούσαν να γίνουν γυναίκα με γυναίκα ή γυναίκα με άνδρα
  103. Ναι
  104. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά
  105. Όχι
  106. Όχι
  107. Όχι
  108. Μικρό ποσοστό ή και καθόλου
  109. Όχι
  110. Έπαιρναν ίδια προίκα. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις υπήρχε κάποια σχετική διαφοροποίηση.
  111. Όχι
  112. Ορισμένα αγαθά η μητέρα έδινε στην κόρη ως κειμήλια
  113. Συνέφεραν οι αδελφοί, εφόσον συζούσαν όλοι μαζί
  114. Πολύ σπάνια
  115. Παρέμενε στου άνδρα
  116. Όχι
  117. Ύστερα από το θάνατο του πατέρα
  118. Κληρονομούσαν ίσα μερίδια
  119. Το μερίδιο συνήθως ήταν μικρότερο
  120. Η μεταβίβαση γινόταν προφορικά
  121. Όχι
  122. Αναλογούσε στη γυναίκα τόσο μερίδιο, όσο και για κάθε παιδί
  123. Κληρονομικά δικαιώματα δεν είχαν. Δεν ήγειραν αξιώσεις.
  124. Κληρονομούσαν οι κόρες
  125. Ναι. Στην περίπτωση με τον αδελφό της μητέρας όχι.
  126. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  127. Παιδιά αδελφών
  128. Κανονικού παιδιού