Γιαννιτσού

Γιαννιτσού

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Γιαννιτσού
  4. 1437
  5. Παλαιάς Γιαννιτσούς
  6. Φθιώτιδας
  7. Φθιώτιδας
  8. Από παλαιά το όνομα του χωριού ήταν Παλαιά Γιαννιτσού
  9. Το χωριό κατοικείται από γνήσιους Έλληνες και καμιά από τις παραπάνω ομάδες δεν έζησε στο χωριό.
  10. Δεν υπάρχει καμιά οικογένεια που να ανήκει στις παραπάνω ομάδες.
  11. Η ίδια που μιλάνε σήμερα στο χωριό, τη ρουμελιώτικη, αυτή μιλούσαν και παλαιότερα.
  12. Παλαιότερα υπήρχαν οχτώ (8) εκκλησίες. Άνγωστο πότε κτίστηκαν.
  13. Μερικές κτίστηκαν από οικογένειες, αλλά μετά αφιερώθηκαν σε κάποιο άγιο και χαρίστηκαν σε όλο το χωριό.
  14. Ένα νεκτροταφείο υπήρχε στο χωριό παλαιότερα.
  15. Άνγωστο πότε για πρώτη φορά λειτούργησε σχολείο.
  16. Οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων γύρω στα 1940 ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία.
  17. Τα κυριότερα προϊόντα ήτνα το σιτάρι, το καλαμπόκι και τα καπνά.
  18. Το σιτάρι και το καλαμπόκι προορίζοντνα για αυτοκατανάλωση, ενώ τα καπνά για το εμπόριο.
  19. Σήμερα δεν καλλιεργούνται τα παλιά προϊόντα. Υπάρχουν νέες, καλλιέργεια ντομάτας βιομηχανικής και δενδροκαλλιέργειες. Η ντομάτα καλλιεργείται σε ξένη κοινότητα όπου έχει κλήρο και η κοινότητα Παλ. Γιαννιτσή.
  20. Τσιφλίκι, βακούφι, όχι κεφαλοχώρι ναι.
  21. Όχι
  22. Από 100 στρέμματα και πάνω.
  23. 4 - 5 κάτοικοι είχαν τέτοιους μεγάλους κλήρους.
  24. Πενήντα (50) στρέμματα είναι σήμερα ο μέσος γεωργικός κλήρος.
  25. Υπήρχε στο χωριό κτηνοτροφία.
  26. Η οικόσιτη κτηνοτροφία άρχισε μετά το 1950.
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Δεν θυμούνται.
  32. Παλαιότερα πλήρωναν στο δημόσιο την δεκάτη, στα γεωργικά προϊόντα. Στην κτηνοτροφία πλήρωναν στην κοινότητα: 1) φόρο για δικαίωμα βοσκής 2) φόρος διαιτουμένων ζώων.
  33. Δεν υπήρχε χωρισμός κοινωνικών τάξεων και ούτε διάκριση μεταξύ τους.
  34. Οι κάτοικοι προσέφεραν την εργασία τους χωρίς αμοιβή, για την εκτέλεση έργων στην κοινότητα. Τους υποχρέωνε η κοινότητα.
  35. Ήταν υποχρεωτική από την κοινότητα η συμμετοχή για τους άνδρες από 20 - 60 ετών. Συμμετείχαν και γυναίκες.
  36. Σε τυχόν άρνηση η τιμωρία ήτνα να πληρώσει στο δημόσιο ταμείο για λογαριασμό της κοινότητας, πρόστιμο ίσον με ένα μεροκάματο.
  37. Κυρίως αλληλοβοήθεια υπήρχε στο θερισμό. Και σε όλες τις άλλες γεωργικές εργασίες. Η αλληλοβοήθεια αυτή λεγόταν "ΑΠΑΛΑΙΣ".
  38. Επίσης η αλληλοβοήθεια υπήρχε και σε άλλες περιπτώσεις, όπως κουβάλημα ξύλων, χτίσιμο σπιτιών κλπ.
  39. Η αλληλοβοήθεια ήταν αναπτυγμένη και στις γυναίκες σε διάφορες γυναικείες δουλειές, πλύσιμο μαλλιών κλπ.
  40. Κάθε οικογένεια αποτελούνταν από τους γονείς του πατέρα, πατέρας - μητέρα, από την γυνα΄κα του, τα παιδιά του και τους ανύπαντρους αδελφούς ή αδελφές του συζύγου.
  41. Πατέρα - μάνα
  42. Παππού - παππούλη
  43. Γιαγιά - βαβά
  44. Παππού - παππούλη
  45. Γιαγιά - βαβά
  46. Με τα ονόματά τους
  47. Με τα ονόματά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Δεν υπήρχε
  51. Δεν υπήρχε
  52. Με τα ονόματά τους
  53. Μπάρμπα
  54. Θειά
  55. Μπάρμπα - θειά
  56. Με τα ονόματά τους
  57. Το αγόρι (παιδί) και το κορίτσι (κορίτσι).
  58. Δεν υπήρχαν.
  59. Ονομάζονταν προγόνια.
  60. Διπλαρόνια
  61. Συμπεθέροι
  62. Πατέρα
  63. Μάνα
  64. Αφέντη - κυρά
  65. Γέρο
  66. Γριά
  67. Με το όνομά τους
  68. Με το όνομά του
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά του
  71. Νύφη
  72. Νύφη
  73. Μαρί και έϊ. Με το όνομά του.
  74. Πρώτο αγόρι το όνομα του παππού από τον πατέρα. Πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς, από τον πατέρα. Στη συνέχεια, ονόματα παππού - γιαγιάς από τη μητέρα. Μετά ονόματα αδελφών από πατέρα κ.ο.κ.
  75. Οι άνδρες έκανα δουλειές εξωτερικές. Οι γυναίκες δουλειές του σπιτιού και ανατροφή των παιδιών. Όμως βοηθούσαν τους άνδρες και στις εξωτερικές δουλειές. Οι γυναίκες δούλευαν περισσότερο.
  76. Όλες τις αγροτικές δουλειές τις έκαναν όργωμα, θέρισμα κλπ.
  77. Όλες τις δουλειές που είχαν σχέση με την κτηνοτροφία τις επιτελούσαν οι γυναίκες.
  78. Όργωμα, κόψιμο χόρτων με κοσιά, κόψιμο ξύλων με τσεκούρι.
  79. Από πολλή μικρή ηλικία, από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Δεν γινόταν εξαίρεση στις δουλειές, οι ίδιες για τα αγόρια και τα κορίτσια.
  80. Έπρεπε πρώτα να παντρευτούν τα κορίτσια και μετά τα αγόρια.
  81. Η γυναίκα έπρεπε να μυαλωθεί να παντρευτεί μετά τα 25. Ο άνδρας μετά τα 30. Ο άντρας πάντα έπρεπε να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα.
  82. Συνήθως ο γαμπρός και η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό. Όμως μπορούσε να είναι και από γειτονικά χωριά όπως: Γιαννιτσή, Μεσοχώρι, Ροβολιάρι, Ρεντίνα.
  83. Το νέο ζευγάρι εγκαθίστατο μετά το γάμο, στο πατρικό του γαμπρού. Πολύ σπάνια στο πατρικό τηςν ύφης ή σε κάποιο καινούργιο, που αποτελούσε προίκα της νύφης.
  84. Πολλές φορές συνέβαινε όλα τα αγόρια με τις γυναίκες τους να ζούν στο ίδιο σπίτι. Εργάζονταν μαζί, έτρωγαν μαζί, κοιμόνταν μαζί.
  85. Όταν χώριζαν καθένας έπαιρνε το μερίδιό του. Όταν ζούσαν στο ίδιο σπίτι την είχαν αδιαίρετη.
  86. Τα αδέλφια χώριζαν όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωρούσε πια το σπίτι.
  87. Συνήθως έμενε στο πατρικό με τους γονείς ο μικρότερος γιός.
  88. Όταν δεν υπήρχε σε μια οικογένεια αρσενικό παιδί, έβαζε σώγαμπρο σε ένα από τα κορίτσια του.
  89. Σώγαμπροι πήγαιναν άνθρωποι φτωχοί.
  90. Συνήθως έπαιρναν σώγαμπρο για το μικρότερο κορίτσι.
  91. Για να μπει σώγαμπρος κάποιος έπρεπε να τους εξασφαλίσει να του γράψει δηλαδή ο πεθέρος μέρος της περιουσίας.
  92. Ο σώγαμπρος κρατούσε το δικό του επώνυμο και το δικό του επώνυμο, καθώς και τα παιδιά του.
  93. Για να παντρευτούν δύο άτομα έπρεπε να είναι από τρίτα εξαδέρφια και μετά. Δεν υπήρξε περίπτωση γάμου πρώτων εξαδέρφων.
  94. Από πλευράς εκκλησίας υπήρχε κώλυμα, γιατί δεν δινόταν άδεια γάμου.
  95. Μπορούσαν να παντρευτούν αν δεν είχαν συγγένεια μεταξύ τους.
  96. Χώριζαν ανεπίσημα, χωρίς την έκοδση διαζυγίων. Χώριζαν κυρίως για ασυμφωνία χαρακτήρων.
  97. Ο νονός του γαμπρού.
  98. Συνήθως όλα τα παιδιά της οικογένειας τα βάφτιζε ο ίδιος ο νονός.
  99. Προσπαθούσαν να βρούν κάποιο πλούσιο και κοινωνικά ανώτερο.
  100. Ο γάμος απαγορευόταν μεταξύ οικογενειών που συνδέονταν με κουμπαριά.
  101. Δεν μπορούσαν να παντρευτούν δύο παιδία όταν είχαν τον ίδιο νονό.
  102. Σε περίπτωση μεγάλης φιλίας δύο άνθρωποι γίνονταν αδελφοποιτοί, ένωναν το αίμα τους στα χέρια και ορκίζονταν να μείνουν αδέλφια και ενωμένοι.
  103. Είχαν αφοσίωση ο ένας στον άλλο.
  104. Συνήθως γίνονταν μεταξύ ανδρών.
  105. Υπήρχε παλαιότερα στο χωριό ο θεσμός της προίκας, σε μεγάλο βαθμό μάλιστα.
  106. Η προικοδοσία συνήθως ήταν προφορική.
  107. 100 δραχές
  108. Όχι
  109. Ναι
  110. Ναι
  111. Περίπου όλα τα κορίτσια μιας οικογένειας, έπαιρναν την ίδια προίκα.
  112. Όχι
  113. Ναι η προίκα της μητέρας πολλές φορές μεταβιβαζόταν στις κόρες της. Όταν είχε μόνο γιούς τα παίρνανε οι γιοί.
  114. Πολύ σπάνια. Περισσότερο βέβαια σε περίπτωση θανάτου του πατέρα, οι μπαμπάδες προίκιζαν τις ανηψιές.
  115. Συνήθως δεν είχε δικαίωμα σε κληρονομικό μερίδιο, όταν είχε προικιωθεί.
  116. Όταν δεν είχε κληρονόμο επιστρεφόταν η προίκα της στην οικογένειά της.
  117. Όχι
  118. Συνήθως η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας γινόταν και στις τρείς περιπτώσεις.
  119. Όλοι έπαιρναν το ίδιο μερίδιο από την πατρική περιουσία.
  120. Συνήθως τα κορίτσια έπαιρναν μεγαλύτερο μερίδιο ή και ολόκληρη την περιουσία την πατρική.
  121. Συνήθως γινόταν προφορικά και πολύ σπάνια με διαθήκη.
  122. Συνήθως το μοίρασμα της κληρονομιάς στα ακίνητα γινόταν με λαχνό.
  123. Η περιουσία άνηκε στα παιδιά.
  124. Οι γονείς και τα αδέλφια του συζύγου.
  125. Τον κληρονομούσαν οι κόρες του.
  126. Μπορούσε να κληρονομήσει και από αδελφό του πατέρα του και από αδελφό της μάνας του.
  127. Όταν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  128. Συνήθως προτιμούσαν παιδιά συγγενών.
  129. Δικαιούνταν ολόκληρη την περιουσία που είχαν οι θετοί γονείς του.